Dikotter Frank Wielki głód

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W połowiestycznia temperatura wynosi tu dwadzieścia pięć stopni i kwit-ną drzewa cytrusowe, sceneria powinna zatem przynieść pewneukojenie przywódcom partyjnym przybywającym z zimowegoPekinu.Niemniej jednak atmosfera pozostawała napięta.ZhangZhongliang, gorliwy szef prowincji Gansu, mówił z entuzja-zmem: Przewodniczący od początku do końca krytykowałprawicowe konserwatywne myślenie! 7.Mao nadał ton od razupierwszego dnia spotkania: Nie wspominajcie nigdy więcejo �sprzeciwie wobec nierozważnego postępu�, dobrze? To prob-lem polityczny.Wszelka opozycja doprowadzi do rozczarowa-nia, a sześćset milionów zniechęconych osób to katastrofa 8.W ciągu następnych kilku dni Mao wielokrotnie wybuchałgniewem i nękał planistów, oskarżając ich o lanie zimnej wodyna entuzjazm ludu i opóznianie rozwoju kraju.Ci, którzysprzeciwiali się nierozważnemu postępowi , znajdowali sięzaledwie pięćdziesiąt metrów od prawicowców.Wu Lengxi,redaktor Dziennika Ludowego , który 20 czerwca 1956 rokuopublikował krytyczny artykuł redakcyjny, znalazł się na czelelisty członków kierownictwa wzywanych przed oblicze Mao.48Werdykt Przewodniczącego: Wulgarny marksizm, wulgarnadialektyka.Artykuł wydaje się w równej mierze antylewico-wy, jak antyprawicowy, ale w rzeczywistości w ogóle nie jestantyprawicowy, tylko wyłącznie antylewicowy.Jego ostrzeskierowane jest przeciwko mnie 9.Na zgromadzonych członków kierownictwa wywierano po-tężny nacisk, który wkrótce miał okazać się zbyt silny nawetdla odpornych, przyzwyczajonych do rygorów partyjnego ży-cia towarzyszy.Huang Jing, przewodniczący komisji odpowie-dzialnej za rozwój technologiczny i były mąż ówczesnej żonyMao, zemdlał, gdy Przewodniczący go zrugał.Leżąc w łóżku,wpatrując się w sufit i mrucząc niezrozumiale, rzucił lekarzowizdezorientowane spojrzenie i błagał go o wybaczenie: Uratujmnie, uratuj mnie!.W samolocie, który miał go zabrać na le-czenie do Kantonu, padł na kolana przed towarzyszącym mu LiFuchunem i zaczął bić pokłony.Umieszczony w szpitalu wojsko-wym, wyskoczył przez okno i złamał nogę.Zmarł w listopadzie1958 roku w wieku czterdziestu siedmiu lat10.Jednak prawdziwym celem Mao był Zhou Enlai.16 styczniaPrzewodniczący wymachiwał przed premierem egzemplarzemnapisanego przez Ke Qingshi artykułu Nowy Szanghaj płyniez wiatrem i pruje fale, przyspieszając budowę socjalizmu. Noco, Enlai, jesteś premierem, czy potrafiłbyś napisać coś równiedobrego? , spytał pogardliwie. Nie potrafiłbym , mruknął pre-mier, starając się znieść atak.I zaraz, po rytuale publicznegoupokorzenia, padł cios. Czyż nie jesteś przeciwny �nierozważ-nemu postępowi�? Cóż, ja jestem przeciwny przeciwnikom�nierozważnego postępu�! �� Do boju ruszyło kilku lewicowychprzywódców partyjnych.Ke Qingshi i Li Jingquan, radykalnyszef Syczuanu, zaatakowali premiera��.Trzy dni pózniej Zhouwygłosił długą samokrytykę, przyjmując pełną odpowiedzial-ność za zwrot w 1956 roku, potwierdzając, że był on efektem myślenia prawicowo-konserwatywnego , i przyznając, że49oddalił się od kierunku polityki wyznaczonej przez Przewod-niczącego.Opinia Mao, że nie należy nadmiernie podkreślaćpopełnianych przez partię błędów, bo jest to zaledwie jedenz dziesięciu palców , została umieszczona w ogłoszonym pospotkaniu oświadczeniu, co zmarginalizowało tych, którzy ata-kowali Mały Skok Naprzód��.Zhou Enlai, którego gładkie, nieco zniewieściałe manieryi wygadanie czyniły idealnym kandydatem na zagranicznegoemisariusza Chin, miał talent do spadania na cztery łapy.Gdybyło trzeba, potrafił być ucieleśnieniem skromności i pokory.Przed zwycięstwem komunistów nacjonaliści nazywali goBudaoweng wańka-wstańka, ponieważ zawsze podnosił siępo upadku14.W początkach swej kariery rewolucjonisty Zhoupostanowił nigdy nie występować przeciwko Mao.Podjął tędecyzję po starciu, do którego między nimi doszło i po któ-rym Mao gotował się ze złości.Na konferencji w 1932 rokukrytycy wojny partyzanckiej zaatakowali Mao i przekazalidowodzenie frontem w ręce Zhou.Rezultat był katastrofalny:kilka lat pózniej wojska nacjonalistów zmiażdżyły ArmięCzerwoną, zmuszając komunistów do Długiego Marszu i po-rzucenia dotychczasowych terenów działania.W 1943 roku,gdy Zhou zorientował się, że Mao ma największy ze wszyst-kich autorytet, zadeklarował swoje bezgraniczne oddaniePrzewodniczącemu: Kierunek i przywództwo Mao Zedon-ga oświadczył to kierunek Komunistycznej Partii Chin!.Ale Mao nie zamierzał tak łatwo odpuścić.Lojalność Zhoutestowano w całej serii poświęconych samokrytyce spotkań,podczas których musiał wyznawać swoje polityczne grzechyi nazywać siebie pozbawionym zasad politycznym oszustem.Było to męczące doświadczenie samoponiżania, z któregojednak Zhou wyszedł jako wierny asystent Mao.Od tej poryrozwinął się między nimi niełatwy, paradoksalny sojusz.Mao musiał trzymać Zhou pod kontrolą jako potencjalnego50rywala; z drugiej strony potrzebował go do prowadzeniadziałań.Przewodniczącego nie interesowały codzienne, ru-tynowe sprawy, a wobec innych ludzi często zachowywałsię szorstko.Zhou był pierwszorzędnym administratoremz talentem organizacyjnym, gładkim działaczem umiejącymbudować jedność partii.Jak to ujął jeden z biografów, Mao musiał przyciągać Zhou, wznosząc bat i czasami chłoszczącczłowieka, bez którego nie potrafił żyć 15." Chłosta nie zakończyła się w Nanningu.Dwa miesiące póz-niej podczas plenum w Chengdu ostatnie dni poświęcono naseminaria prostujące linię partii.Najpierw jednak Mao zmie-szał z błotem ślepą wiarę, z którą planiści podążali wyzna-czoną przez Stalina drogą rozwoju gospodarki: zdecydowa-ny nacisk na wielkie zakłady przemysłowe, ogromny aparatbiurokratyczny i chroniczne zapóznienie wsi.Już w listopadzie1956 roku rugał niektórych towarzyszy za bezkrytyczne my-ślenie, że wszystko w Związku Radzieckim jest doskonałe, na-wet ich pierdnięcia pachną 16.By Chiny mogły znalezć własnądrogę do komunizmu, potrzeba twórczych idei, a nie kurczo-wego trzymania się metod radzieckich, które teraz przybrałypostać sztywnego socjalistycznego dogmatu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Frank Herbert Dune 5 Heretics of Dune

Frank Herbert Dune 4 God Emporer of Dune

Frank J. Williams, William D. Pederson Lincoln Lessons, Reflections on America's Greatest Leader (2009)

Herbert Frank Swiat Pandory 01 Epizod z Jezusem

Frank Cass Britain and Ballistic Missile 1942 2002

pytania i odpowiedzi

Jennifer A. Lemak Southern Life, Northern City (2008)

Burroughs Edgar Rice Pellucidar (2)

Harry Harrison Planeta Smierci 4 (rtf)

Markowski Tadeusz Umrzec, aby nie zginac