[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jestbowiem zwyczajem w³adców absolutnych, ¿e jeœli kogo posy³aj¹ dla wy-konania wyroku œmierci bez s¹du, wydaj¹ odpowiednie zlecenie na piœmie,by wykonawca mia³ siê czym wykazaæ.Plaucjanus zaœlepiony namiêtno-œci¹ daje mu to pismo i wyprawia go dla dokonania mordu, zleciwszy mu,aby po zg³adzeniu ich obydwóch pos³a³ po niego, zanim siê rozg³osi fakt,by go ludzie zobaczyli w pa³acu cesarskim pierwej, ani¿eli pos³ysz¹, ¿eobj¹³ w³adzê cesarsk¹.12.Po u³o¿eniu tej akcji uda³ siê trybun do pa³acu i przeszed³ jakzwykle przez ca³e mieszkanie cesarskie bez przeszkody.Zdaj¹c sobie spra-wê z tego, ¿e niemo¿liw¹ jest rzecz¹ zg³adziæ obu cesarzy, i to mieszka-j¹cych w ró¿nych czêœciach pa³acu, zatrzyma³ siê przy pokojach Sewerusai wezwawszy stró¿ów sypialni cesarskiej prosi³, by go zaprowadzili doniego, bo chce mu zanieœæ pewne wieœci dotycz¹ce jego bezpieczeñstwa.Ci powtórzyli to Sewerusowi i na rozkaz jego wprowadzili trybuna, którywszed³szy tak powiedzia³: „Przybywam do ciebie, panie, wed³ug mniema-nia tego, który mnie pos³a³, jako morderca i kat, ale wed³ug mego ¿ycze-nia i chêci jako zbawiciel twój i dobroczyñca.Plaucjanus bowiem, któryd¹¿y do tronu, poleci³ mi zamordowaæ ciebie i syna, i to nie tylko ustnie,ale i pisemnie; dowodem to oto pismo.Ja wprawdzie mu to obieca³em, abyw razie mojej odmowy komu innemu nie zleci³ tego czynu, ale przyby-wam, aby ci o tym powiedzieæ, by siê wykry³y jego zuchwa³e zamiary".Tak mniej wiêcej mówi³ zalewaj¹c siê ³zami, ale Sewerus nie zaraz muuwierzy³.Poniewa¿ mi³oœæ do Plaucjanusa g³êboko tkwi³a w jego sercu,podejrzewa³, ¿e ca³a ta sprawa to jakaœ gra u³o¿ona, niczym sztuka zesceny, i s¹dzi³, ¿e to syn jego z nienawiœci do Plaucjanusa i w niechêci dojego córki wymyœli³ jakiœ podstêp i oszczerstwo gro¿¹ce œmierci¹.Wezwa³ wiêc syna do siebie i obwinia³ go, ¿e prowadzi tego rodzajuknowania przeciw oddanemu im cz³owiekowi, ponadto i spokrewnionemuz nimi.Antoninus zaklina³ siê najpierw zapewniaj¹c, ¿e nie wie nawet,o czym mowa.Poniewa¿ jednak trybun upiera³ siê przy swoim i pokazy-wa³ pismo, doda³ mu ducha i wezwa³ go, by przedstawi³ dowody.Trybun,który widzia³, na jakie niebezpieczeñstwo jest nara¿ony, obawiaj¹c siêprzywi¹zania Sewerusa do Plaucjanusa, wiedz¹c zarazem, ¿e jeœli zamachnie zostanie w pe³ni ods³oniêty i udowodniony, to zawis³a nad nim stra-szliwa œmieræ, powiedzia³: „Jakiego¿ silniejszego dowodu chcecie, pano-wie, lub jakiej wskazówki jeszcze wyraŸniejszej? Pozwólcie mi wiêc —mówi³ — wyjœæ z pa³acu i przes³aæ wiadomoœæ przez jednego z moichzaufanych ludzi, ¿e czyn zosta³ dokonany.On uwierzy temu i przybêdziew przekonaniu, ¿e zajmie opró¿niony pa³ac cesarski.A wasz¹ ju¿ rzecz¹bêdzie wybadaæ prawdê, kiedy tu nadejdzie.Naka¿cie jednak zachowaæg³êboki spokój w pa³acu, by siê nie dowiedziano pierwej, co siê tu dzieje,i plany nasze nie zosta³y udaremnione".Po tych s³owach poleca jednemu z najwiêcej zaufanych ludzi donieœæPlaucjanusowi, by przybywa³ jak najprêdzej, bo obaj cesarze nie ¿yj¹,trzeba wiêc, aby ju¿ by³ na miejscu, zanim lud o tym siê dowie, gdy¿ pozajêciu pa³acu i ugruntowaniu nastêpstwa na tronie wszyscy, chêtnie czyniechêtnie, bêd¹ mu pos³uszni jako cesarzowi, który ju¿ jest, a nie którydopiero bêdzie.Plaucjanus da³ temu wiarê i ponoszony nadziejami póŸ-nym ju¿ wieczorem wdzia³ na siebie dla bezpieczeñstwa pancerz, ukryw-szy go jednak pod innymi szatami, wsiad³ na wóz i pospieszy³ natych-miast do pa³acu cesarskiego wraz z niewieloma ludŸmi, którzy mu towa-rzyszyli w mniemaniu, ¿e zosta³ wezwany do cesarza51 w zwi¹zku z ja-kimiœ wa¿nymi sprawami.Kiedy przyby³ do cesarskiego pa³acu, wszed³bez przeszkód, gdy¿ stra¿e nie wiedzia³y nic, co siê dzieje [ Pobierz całość w formacie PDF ]