balzac honoriusz komedia ludzka i

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. E, to bagatela odpowiedziała baronowa. Adelka spędziła kilka bezsennych nocy wy-kańczając pewną robótkę i nie chciała słyszeć, kiedym jej tłumaczyła, że dzień dłużej czydzień krócej niewiele tu znaczy.Hipolit nie słuchał.Patrząc na te dwie twarze tak spokojne i szlachetne, rumienił się zaswoje podejrzenia i przypisywał utratę sakiewki jakiemuś przypadkowi.Rozkoszny był dlaniego ten wieczór a zapewne i dla niej.Są tajemnice tak zrozumiałe dla dusz młodych!Adelajda odgadywała myśli Hipolita.Nie chcąc się przyznać do winy, malarz uznał ją; wróciłdo swojej panienki bardziej zakochany i okazując jej czułość próbował w ten sposób wyjed-nać sobie nieme przebaczenie.Adelajda rozkoszowała się szczęściem tak doskonałym i słod-kim, iż wydawało jej się, że otrzymała aż nazbyt wysoką rekompensatę za ranę zadaną jej237duszy.A jednak baronowa de Rouville zamąciła tę niekłamaną harmonię serc, to czarodziej-skie porozumienie. Może byśmy tak siedli do partyjki rzekła bo mój stary Kergarou�t coś się na mnieboczy.Zdanie to obudziło znów obawy malarza zaczerwienił się spoglądając na baronową; leczujrzał na jej twarzy li tylko wyraz najszczerszej dobroduszności; żadna myśl uboczna nie ka-ziła wdzięku, subtelność nie była tu przewrotną; złośliwość wydawała się łagodną, żadne wy-rzuty nie mąciły spokoju tych rysów.Siadł więc do zielonego stolika.Adelajda zapragnęładzielić los malarza, utrzymując, iż nie obznajmiony z pikietą potrzebuje partnerki.Matka icórka wymieniały w czasie gry jakieś znaki, które tym bardziej niepokoiły Schinnera, że wy-grywał; ale pod koniec ostatnia rozgrywka uczyniła zakochanych dłużnikami baronowej.Kie-dy malarz podniósłszy rękę sięgnął do kamizelki po pieniądze, ujrzał na stole nową sakiewkę,którą Adelajda podsunęła mu niepostrzeżenie; biedactwo szperało tymczasem w jego starejsakiewce, szukając, żeby dodać sobie kontenansu, pieniędzy dla matki.Krew uderzyła Schin-nerowi do serca z taką siłą, że o mało nie stracił przytomności.Nowa sakiewka następczynistarej zawierała piętnaście ludwików, a pokrywał ją haft ze złota i pereł.Kółeczka i chwa-sty, wszystko zresztą świadczyło o dobrym guście Adelajdy, która na pewno wyszeptała się zostatnich groszy, by przyozdobić to śliczne cacko.Nikt nie zdołałby wyrazić z większą deli-katnością, że dar malarza można było odwzajemnić jedynie darem płynącym z serca.KiedySchinner, przytłoczony szczęściem, spojrzał na matkę i córkę, postrzegł, jak drżą z uciechy,uradowane swoją uroczą psotą.Uczuł się małym, małostkowym, durniem; rad był ukarać sięsam, krwawiąc sobie serce.Azy zakręciły mu się w oczach, zerwał się, schwycił Adelajdę wramiona, przycisnął do serca, ucałował ją; po czym rzekł z prostotą i szczerością artysty: Niech mi ją pani da za żonę! i spojrzał na baronową.Adelajda popatrzyła nieco gniewnie na malarza, pani de Rouville, zdziwiona trochę, zasta-nawiała się nad odpowiedzią, a wtedy scenę tę przerwał dzwięk dzwonka.Zjawił się staryadmirał, za nim wsunął się jego cień, a za cieniem weszła pani Schinner.Domyśliwszy siępowodu frasunków, które syn daremnie starał się przed nią ukryć, pani Schinner zasięgnęła zapośrednictwem znajomych informacji o Adelajdzie.Zaalarmowana oszczerstwami, jakie bezwiedzy hrabiego de Kergarou�t nazwiska jego dowiedziała się od stróżki ciążyły na pa-nience, poszła do admirała, by opowiedzieć mu wszystko.Stary rozsierdził się i obiecał po-obcinać uszy tym fircykom.Nie posiadając się ze złości, wtajemniczył panią Schinner wsekret swoich dobrowolnych przegranych: dumna baronowa godziła się jedynie na ten chytryrodzaj pomocy.Kiedy pani Schinner przywitała się z panią de Rouville, baronowa spojrzała na hrabiego deKergarou�t i kawalera du Halgę eks-kochanka nieboszczki hrabiny de Kergarou�t na Hi-polita i Adelajdę, powiadając z radością w sercu: Zdaje się, że dziś jesteśmy w gronie rodzinnym.Paryż, maj 1832.238NOTYPRZEDMOWAUkazała się w 1842 r.na końcu pierwszego tomu Komedii ludzkiej , a w 1846, z kilkomawariantami, przedrukowano ją w numerze dziennika La Presse z dnia 25 pazdziernika.DOM POD KOTEM Z RAKIETKUtwór ten ukazał się po raz pierwszy w drugim tomie pierwszego wydania Scen z życiaprywatnego w r.1830; nosił tam tytuł Gloire et Malheur , następnie ukazywał się wewszystkich pózniejszych wydaniach tych Scen , w latach 1832, 1835 (w Studiach obycza-jowych ), w 1839 i 1842 (tj.w pierwszym wydaniu Komedii ludzkiej , gdzie figuruje jużpod obecnym tytułem).BAL W SCEAUXPrzed wydaniem tego opowiadania w kwietniu 1830 r., w pierwszym wydaniu Scen z ży-cia prywatnego , gdzie nosi ono podtytuł: czyli par Francji , Balzac opublikował jego frag-ment w paryskim dzienniku Le Voleur (z ,4 stycznia 1830).Następnie Bal w Sceaux uka-zał się w 1832 r., w 1835 (w Studiach obyczajowych ), w 1839 (wydanie Charpentiera) orazw 1842, w pierwszym wydaniu Komedii ludzkiej.LISTY DW�CH MAODYCH M%7łATEKPowieść ta ukazywała się najpierw w felietonie, w dzienniku La Presse , w okresie od llistopada 1841 do 15 stycznia 1842; w tym samym roku wyszła w dwu tomach u Souveraina;w pierwszym wydaniu Komedii ludzkiej (w r.1842) Balzac umieścił ją w Scenach z życiaprywatnego.SAKIEWKA Sakiewkę ogłosił Balzac po raz pierwszy w r.1832 w drugim wydaniu Scen z życiaprywatnego , następnie w 1835 przeniósł ją do Scen z życia paryskiego w Studiach oby-czajowych , gdzie też pozostała w wydaniu Charpentiera z 1839, by wrócić do Scen z życiaprywatnego w pierwszym wydaniu Komedii ludzkiej w r.1842 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Dwaj poeci (stracone zludzenia) Balzac Ch

Honore de Balzac Ojciec Goriot

Balzac H. Ojciec Goriot

bliziński józef komedie (2)

Balzac Honoriusz Ojciec Goriot

balzac honoriusz fizjologia małżeństwa

Grochola Katarzyna Nigdy w zyciu

Â§ Gould Judith Piękne i bogate

Cisco IP Routing Fundamentals

Arturo Perez Reverte Terytorium Komanczow