[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.albo zabij mnie!POZBAWIASZ MNIE CAA
EJ ZABAWY.Więc miałam rację od początku.Twoim celem było zawsze zabić mnie.%7łYCIE JEST CZASEM TYM, CO DZIEJE SI
PRZED Z
MIERCI
.CHCIAA
EM ZOBACZY
,CO DA SI
ZROBI
.Jestem przedmiotem eksperymentu.TAK.POWIEDZIAA
AZ
TO JU%7Å‚ KIEDYZ
.Nie miałam nigdy okazji.OCZYWIZ
CIE, %7Å‚E MIAA
AZ
.Nie wierzÄ™ ci.NIKT NIE WIERZY.WA
AZ
NIE DLATEGO.ZAPADASZ SI
.Zapadam siÄ™?W CIEMNOZ

.MIA
E, PRAWDA?Nie.NIE?Powiedziałam ci! Nienawidzę tego! Nienawidzę siebie i wszystkiego wokół siebie!SZKODA.Czy ty istniejesz, Bob?'DLA CIEBIE JESTEM JEDYN
RZECZYWISTOZ
CI
, JAKA ISTNIEJE.Ale.129CI
GLE.WRACASZ.ZAWSZE MÓWISZ, E PRZESTANIESZ ROBI
BRZYDKIERZECZY., NIGDY NIE PRZESTAJESZ;Kiedy przyszedłeś do mnie po raz pierwszy, nie robiłam nic złego.Byłam malutką dziewczynką!Byłam niczym.Samą dobrocią.Byłam szczęśliwa!BA

D.Mogłabym rozmawiać z tobą w nieskończoność i nigdy niczego się nie nauczyć.ZAWSZE TRUDNIEJ JEST POROZUMIE
SI
, Z KIMZ
M
DRYM.TO - JEST OGIEC
,PRZEZ KTÓRY MUSISZ PRZEJZ

.Nie chcę słyszeć o ogniu.W TAKIM RAZIE NIE CHCESZ ODPOWIEDZI.Kim jesteś.tak naprawdę?TYM, KIM OBAWIASZ SI
, %7Å‚E MOG
BY
.Dosyć.Rozumiem.Dosyć, Muszę iść.Odejdz
już, proszę.Po prostu odejdz
.MIA
YCH OSTATNICH DNI, DZIECINO LAURY.Zwariowałam.Nie będę z tobą rozmawiać przez jakiś czas.L.130Kochany pamiętniku! 10 sierpnia 1988 r.Trudno to opisać bez rozczulania się nad samą sobą, choć to tylko połowa prawdy.W parę minutbyło po wszystkim, a jednak słyszałam różnego rodzaju dz
więki, mknące światy.życie biorącenogi za pas.Wszedł doktor.Jego duże dłonie osłonięte były już gumowymi rękawicami, a oczy miał taksterylne jak pokój i narzędzia w nim używane.Podał mi rękę.Gumowa rękawica coś przypominała.Czy był to BOB?Ostatnie chwile z dzieckiem były najcięższe, jakie kiedykolwiek przeżyłam.Jaką podejmowałamdecyzję? Czyje to było dziecko?Lekarz wyciągnął ręce do góry, mówiąc "Przeklęte rękawy".Podwinął je, po czym przeszedł dopracy.Maszyny zaczęły warkotać.Pielęgniarka ujęła mnie za rękę i uśmiechnęła się.Lekarz pochylił sięmiędzy mymi rozwartymi nogami i zawisł tam na chwilę."To będzie trochę przykre".Zamknęłam więc oczy i trzymałam rękę pielęgniarki.Pragnęłam, żeby ten, którego to było dziecko,wrócił we właściwym czasie.Wtedy, kiedy jest małżeństwo, związek, z którego się narodziłaś, a za który nie jesteśodpowiedzialna.Ty, jako dziecko, powinnaś być darem dla tych, którzy są przygotowani, nieciężarem, jak tak wielu przed tobą.Wróć, dziecko, kiedy ja sama nie będę dzieckiem.Laura131Kochany pamiętniku! 10 sierpnia 1988 r.Wracając z kliniki płakałam przez całą drogę i myślałam o wszystkich rzeczach, które mi sięprzytrafiły, lub które pozwoliłam, żeby mi się przytrafiły w ciągu ostatnich paru miesięcy.Szkoda, że nie mogło być przy mnie Maddy.O mały włos nie zadzwoniłam do niej z pytaniem, czymogłaby przyjechać, ale postanowiłam zrezygnować.Jedyne poczucie nagrody pochodzi stąd, że do godziny pierwszej w nocy dzisiejszego dnia jestemod dziewiętnastu dni trzez
wa.Bez kokainy.Jest znacznie ciężej niż kiedykolwiek myślałabym.Czasami, ze zwykłego przyzwyczajenia, sprawdzam, czy nie pozostała jakaś warstwa naprzedmiotach, które trzymam ciągle wewnątrz słupka łóżka.A propos, zapomniałam ci powiedzieć, że parę dni temu zadzwoniła Norma.Spotykamy się jutro,żeby przedyskutować mój pomysł pomocy osobom starszym w Twin Peaks.Mam nadzieję, że sięuda, bo byłoby to z pożytkiem dla miasta, jak również dla mojej trzez
wości.Po przyjściu do domu zdałam sobie sprawę, jak bardzo mnie boli.Myślałam, że nie wejdę nawet poschodach do swojego pokoju.Mama dopadła mnie natychmiast i zapytała "No, jak poszło?""Z tą rozmową w sprawie pracy wszystko w porządku, mamusiu".Złapałam się mocno poręczy i powiedziałam, że idę wcześniej spać.Czułam na sobie jej wzrok,kiedy wchodziłam stopień po stopniu.Kiedy byłam już na samej górze zawołała mnie, żebypowiedzieć, że dzwoniła kuzynka Maddy.Zamurowało mnie.Maddy musiała usłyszeć, jak jąwzywam.W tej samej chwili poczułam na plecach mamy wzrok.Była to czysta zazdrość.Muszę odpocząć.Laura132Kochany pamiętniku! 16 sierpnia 1988 r.3:15 w nocyMinęło już trochę czasu, od kiedy spotkaliśmy się tak póz
ną nocą [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

nvs.xlx.pl