[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W osobnym pomieszczeniu czekał w stazie drugi mózg, identyczny z mózgiemHerzera, tyle że z naprawionymi komórkami i kontrolowanym wejściem/ wyjściem.Używając nanitów teleportujących, program pobierał teraz zdrowe komórki izastępował nimi te uszkodzone w mózgu chłopca.Daneh i program medyczny przyglądali się uważnie procesowi, który na szczęściewydawał się funkcjonować właściwie.Zamienione komórki dawały się aktywować istandardowy rytm snu Herzera nawet na chwilę nie uległ zmianie.Kiedy płaty ciemieniowe zostały już wymienione, zanurzyli się w głębsze warstwy iweszli na bardziej niebezpieczne terytorium.Kawałek po kawałku wymieniono koręmózgową, potem wzgórze i podwzgórze, móżdżek, przysadkę i elementy rdzenia.W końcu pozostało już tylko do wymiany siatkowate centrum aktywacyjne.Tenfragment Daneh zostawiła na koniec, ponieważ było to najtrudniejsze.SCA stanowiłoczęść mózgu zawiadującą aktywnością całej reszty.Dlatego właśnie jej komórkirzadko się uspokajały.A jeśli ona przestałaby funkcjonować, prawdopodobnie to samostałoby się z resztą mózgu.Ciało ludzkie ma jednak swoje sztuczki.W pewnych warunkach, zwłaszcza podwpływem szoku elektrycznego, całe ciało wyłączało się i restartowało. Daneh musiała podjąć decyzję.Reszta ciała została naprawiona i każdy neuron działałidealnie, produkując właściwe liczby neurotransmiterów i wiążąc je we właściwysposób.Mogła zostawić siatkowate centrum aktywacyjne w spokoju i Herzer byłbyprawie całkowicie naprawiony, możliwe, że przeżyłby do dojrzałego wieku,odczuwając jedynie okazjonalne napady epilepsji, lub mogła wyłączyć centrum,podmienić je i mieć nadzieję, że mózg uda się uruchomić z powrotem.Nie zastanawiała się długo, jako że decyzję podjęła, zanim jeszcze rozpoczęłaproces.Po chwili przerwy nakazała programowi kontynuować.Na komendę centralnego programu rozproszone po całym ciele osłonięte nanityuderzyły w pacjenta prądem o wysokim napięciu i małym natężeniu.Gdy ciało Herzerazadygotało i cały system uległ chwilowemu wyłączeniu, teleportacyjne nanity gładkousunęły cały układ SCA i podmieniły go jego naprawionym duplikatem.Daneh bez tchu czekała na podjęcie przez mózg normalnego funkcjonowania, alezamiast tego układy błyskały losowo, bez żadnego z normalnych rytmów, którenauczyła się już rozpoznawać.- O cholera - wyszeptała cicho.- Uderz go jeszcze raz.Nanity znów potraktowały ciało chłopca uderzeniem rozproszonej elektryczności, alerytmy nadal nie zrestartowały.- Jeszcze raz.Zwiększ napięcie o trzydzieści procent.Tym razem reprezentacja ciała wygięła się łukiem w fotelu, walcząc z trzymającymje w miejscu polem siłowym.Daneh przez chwilę przyglądała się błyskającym światełkom, po czym odetchnęła zulgą, gdy powróciły do stabilnego rytmu alfa.- Przeprowadz pełną diagnostykę i upewnij się, że nie doszło do żadnychuszkodzeń od wstrząsów elektrycznych - powiedziała, otwierając oczy, by spojrzeć należącego przed nią chłopca.W rozproszonym świetle pokoju wyglądałmizernie.Ale był też żywy, a to znaczyło bardzo wiele. - Wszystko wydaje się funkcjonować - zakomunikował program medyczny.Jego reprezentacją była kolejna pozbawiona ciała męska głowa, która skinęław stronę pacjenta.- Doszło do niewielkich uszkodzeń mięśni spowodowanychostatnim wstrząsem elektrycznym, ale wszystkie zostały już naprawione, aneurotransmitery działają zgodnie z parametrami.Wygląda na zdrowego.- Dobrze - odetchnęła.- Wybudz go powoli i zobaczmy, co się obudzi.Budzenie Herzera trwało znacznie dłużej niż usypianie.W miarę jakodblokowywano każdy z neurotransmiterów, program medyczny i Daneh uważniemonitorowali jego postępy.Ale wszystko zdawało się w porządku.W końcuograniczał go już tylko sztucznie kontrolowany stan snu i kiedy go wyłączyli,chłopiec niemal natychmiast zamrugał oczami.- Wrrr! - wymamrotał, po czym znów zamrugał.- Cz 'uż po wszystkim? -Przez chwilę intensywnie poruszał szczęką, po czym usiadł niepewnie. To dziwne [ Pobierz całość w formacie PDF ]