[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Bardzo dobrze.Ognik wrócił do warsztatu Bekena.Garncarz obudził się gwałtownie.- Jakoś nagle ogarnęło mnie zmęczenie - tłumaczył się.- Teraz już lepiej.Wracam do sił.- Jeśli czujesz się słabo, odpocznij sobie.- Co ty mówisz?- Przecież jesteś kierownikiem brygady i sam decydujesz.Beken nie wierzył własnym uszom.- Kpisz sobie ze mnie?- Po prostu mówię prawdę.Rób, co do ciebie należy, a wszystko będziedobrze.Przede wszystkim o nic więcej mnie nie proś.- To już nie chcesz zajmować się brygadą pomocniczą?- Każdy ma swój przydział.- No to.co chcesz robić?Ognik nie odpowiedział i wyszedł z warsztatu.Słowa Sobka brutalnieściągnęły go z obłoków na ziemię.Chciał pokazać Komisji Przyjęć, ile jest wart,i wpadł w pułapkę.Zajął się organizowaniem pracy w brygadzie pomocniczej,a zapomniał, jak się rysuje.Zagubił się w drugorzędnych działaniach, które za-spokajały tylko jego próżność.Stał się małym tyranem i utracił z oczu wyższecele.Jeszcze kilka tygodni takiego życia, a rękę będzie miał do niczego.Nadbiegł Beken.- Masz pretensje do kogoś?- Tylko do siebie.- Uspokój się.Porozmawiam z Pisarzem Grobowca, zaproponuję cię nakierownika brygady pomocniczej.Czy o to właśnie ci chodzi?- Teraz już nie.- Nic z tego nie rozumiem.- Wracaj do warsztatu, Bekenie.Z mojej strony nie musisz się już niczegoobawiać.- Więc.więc zostawisz mnie w spokoju?- Kieruj wszystkim jak poprzednio.Uszczęśliwiony garncarz nie nalegał.Ognik, cały w gorączce, ruszył ku bramie miasteczka.Odkąd wyrwał się zrodzinnego więzienia, nie zrobił żadnych postępów.Chciał dostosować się dowymogów Miasta Prawdy, a wszedł w ślepy zaułek i przestał szukać swojejdrogi.Stał się  człowiekiem zza murów , może się teraz starać o stanowiskokierownika brygady pomocniczej, ale tajemnic rysunku i malarstwa nie zgłębijuż nigdy.Na taki los się nie zgadzał.Wartownik przy północnej bramie na jego widok pomachał pałką.Tenmłody olbrzym mógł przecież podjąć próbę wymuszenia przejścia siłą.Ognik siadł jednak kilkanaście kroków przed bramą i starannie wyrównałmiejsce, tak by otrzymać zupełnie gładką powierzchnię.Kawałkiemkrzemienia wyrysował na piasku mury miasteczka oraz otaczający krajobraz.Gdy ukończył szkic, poprawił kontury ostro zastruganym drewienkiem i zacząłprzypatrywać się swemu dziełu.Uspokojony wartownik znowu usiadł, nie spuszczał jednak z oczurysownika, który pracował z zadziwiającym spokojem.Gdy nie podobał mu sięjakiś szczegół, ścierał go i zaczynał pracę od nowa.O czwartej po południu następowała zmiana warty, a Ognik wciąż rysował.Rysował jeszcze przy porannej zmianie, czyli o czwartej rano.Gdy ludzie z brygady pomocniczej przyszli rozjuczać osły, ujrzeli wspaniałyrysunek, ogromny, ale wykonany z dokładnością miniaturzysty.Nikt nieodważył się podejść do młodego człowieka, całkowicie zobojętniałego nawszystko, co działo się wokół.33Komisja Przyjęć zebrała się przed bramą głównej świątyni.Ustawionoparasol dla starego pisarza Ramosego, by nie siedział pod palącymipromieniami słońca.- Próba dobiegła końca - oświadczył skrzywiony jak zwykle Kenhir - irezultat widzimy.Neb Doskonały sądził, że Ognik nie zgodzi się na rolępokornego, uległego i cichego pracownika brygady pomocniczej, i nie pomyliłsię.Przepowiadał, że Ognik w taki czy inny sposób zacznie narzucać swojąwolę innym, i też miał słuszność, ponieważ ten zadziorny chłopak pogoniłtrochę próżniaków i przywrócił innym chęć do pracy.Jednakże Neb Doskonałypomylił się, twierdząc, że petent, objąwszy władzę nad ludz
mi zza murów,zapomni o wezwaniu.Petent bowiem już od dwóch dni i dwóch nocy bezprzerwy rysuje i tylko czasem łyknie odrobinę wody, którą przynosi muwartownik.Mógł wybuchnąć gniewem, a przecież stara się tylko pokazać namswoje uzdolnienia, i to przy użyciu tych skromnych środków, jakimirozporządza.Czy nasze zgromadzenie nie powinno tym razem usłuchaćwezwania Ognika?Ramose przytaknął, jednakże kierownik robót nie ustąpił.- Co do drugiego punktu zgadzam się, bo rzeczywiście nie miałem racji.Mimo wszystko wyraz
nie widać, że moc tego młodego człowieka pochodzi odSeta i że nie podporządkuje się on żadnej regule.Sądzę przeto, że wciążstanowi groz
bę dla Bractwa, i wolałbym, by wykazywał swe zdolności gdzieindziej.- Przedłożyłeś nam pewien plan i posłuchaliśmy cię - zauważył Kenhir.-Ognik nie wpadł w zastawioną przez ciebie pułapkę, musisz więc ustąpić.Pamiętaj, że nikogo nie przyjmuje się raz na zawsze.Przyjęcie można cofnąć, aprzyjętego wydalić, jeśli się z
le sprawuje.WpuszczajÄ…c petenta do naszegoBractwa, niczym specjalnie nie ryzykujemy.- Nim wypowiem siÄ™ ostatecznie - oÅ›wiadczyÅ‚ Neb DoskonaÅ‚y - wnoszÄ™ opowtórne przesÅ‚uchanie Ognika.gð- Pójdziesz ze mnÄ…? - zwróciÅ‚ siÄ™ rzemieÅ›lnik do mÅ‚odego czÅ‚owieka, który poraz już dziesiÄ…ty poprawiaÅ‚ rysunek bramy miasteczka, wciąż starajÄ…c siÄ™dokÅ‚adniej oddać jej ksztaÅ‚ty.Ognik wstaÅ‚.Nie czuÅ‚ siÄ™ bynajmniej zmÄ™czony, ale nie wiedziaÅ‚, w jakim jest Å›wiecie.Z
wiat brygady pomocniczej już go nie interesował, a świat Miasta Prawdywciąż był dlań niedostępny.Pozostawiony sam sobie, spalał się we własnymogniu.Czegóż gorszego może się jeszcze spodziewać?Bez słowa ruszył za rzemieślnikiem, który zaprowadził go przed Komisję.Przykucnął i nawet nie spojrzał na nią.- Czy znęcając się nad pracownikami brygady pomocniczej, nie nadużyłeśwładzy? - zapytał go Neb Doskonały.- A czy należy usprawiedliwiać lenistwo?- Nikt ci nie kazał postępować tak ostro.- Wam może obłuda nie przeszkadza, ale mnie bardzo.Nie mam zwyczajudziałać skrycie.- Czy to garncarz zalecił ci takie postępowanie? - zapytał Ramose.- Garncarz to człowiek bezwolny, pilnuje swoich interesów, a podwładnychnie ma zamiaru ruszać.Za wszystko to, co zrobiłem, odpowiadam ja sam.- Czy chciałbyś zostać kierownikiem brygady pomocniczej na miejscegarncarza?- Los nie mógłby mnie bardziej skrzywdzić.Być blisko, tak blisko MiastaPrawdy i nie móc tam wejść.- A jednak zasmakowało ci to stanowisko.- To prawda, zawróciło mi w głowie jak pierwszemu lepszemu głupcowi,który dostał władzę.Byłem już śmiertelnie upojony, ale właśnie sięprzebudziłem.- Czy to znaczy, że nie chcesz pracować w brygadzie pomocniczej? - wtrąciłsię Neb Doskonały.- Przybyłem tu po to, żeby nauczyć się rysunku.Reszta mnie nie ciekawi.- A czy nie sądzisz, że na początek trzeba słuchać?- Ważne jest tylko to, żeby otwarła się brama.- Czy twoje postępowanie zasługuje na przychylność w naszych oczach?Ognik uśmiechnął się smętnie.- Na nic takiego nie liczę, nie macie jednak prawa zostawiać mnie wniepewności.Albo mnie odrzućcie, albo przyjmijcie.- A co byś zrobił w razie nieprzyjęcia?Młody człowiek długo ważył odpowiedz
.- Tak czy owak was to nie wzruszy.- Czy masz jakiś nowy argument, który by przekonał nas do przyjęcia cię?- Wciąż ten sam.Usłyszałem wezwanie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

nvs.xlx.pl