Appian z Aleksandrii Historia Rzymska XIII XVII

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Liczbępoległych obliczają po stronie Kasjusza na 8000 łącznie z niewolnikami noszą-cymi tarcze, po stronie Cezara dwa razy tyle. 279113.Kiedy Kasjusz został wyparty ze swych umocnień i nie mógł już dostaćsię do obozu, wybiegł na wzgórze, na którym leżało Filippi, i śledził stąd, co siędzieje.Z powodu tumanów pyłu nie mógł jednak widzieć wszystkiegodokładnie, stwierdził tylko, że obóz jego jest zajęty.Kazał tedy giermkowiswojemu Pindarowi, aby mu zadał cios i odebrał w ten sposób życie.Podczasgdy Pindar się ociągał, nadbiegł jakiś posłaniec z wiadomością, że Brutus nadrugim skrzydle zwycięża i niszczy obóz nieprzyjaciół.Ale Kasjusz tyle tylkomu odpowiedział: �powiedz mu, że życzę mu pełnego zwycięstwa�, izwróciwszy się do Pindara dodał: �Czemuż się ociągasz? Czemuż mnie nieuwolnisz od mojej hańby?� Pindar tedy zabił swego pana, który mu nadstawiłszyję.Tak przedstawiają niektórzy126 śmierć Kasjusza, inni jednak opowiadają,że widząc zbliżających się jezdzców z radosną wiadomością od Brutusa, wziąłich za nieprzyjaciół i wysłał Titiniusza127, aby to stwierdził.Gdy jezdzcy zradością go otoczyli, jako przyjaciela Kasjusza, a zarazem wznieśli wielkikrzyk, Kasjusz w mniemaniu, że Titiniusz natknął się na nieprzyjaciół, tyletylko się ozwał: �To na to czekałem, by zobaczyć porwanie przyjaciela?� icofnął się do jakiegoś namiotu razem z Pindarem.Pindara już więcej niewidziano, stąd niektórzy przypuszczają, że działał bez rozkazu Kasjusza.Kasjusz skończył życie w sam dzień swych urodzin, który zbiegł sięprzypadkiem z dniem bitwy128.Także Titiniusz odebrał sobie życie przypisującsobie winę zwłoki.114.Brutus rzewnie płakał nad ciałem Kasjusza nazywając go ostatnimRzymianinem, jako że nikt już nie dorówna mu w cnotach, ale wyrzucał mujego zbyt pospieszne i pochopne postąpienie; niemniej mienił go szczęśliwym,że wolny jest już od trosk i zmartwień, które nie wiadomo, do jakiego kresuwiodą jego samego.Wydał następnie jego ciało przyjaciołom i kazał je gdzieśpo kryjomu pogrzebać, by na widok jego żołnierze nie zalewali się łzami; a samnie troszcząc się ani o posiłek, ani o wygląd zewnętrzny przez całą noc zbierał iporządkował wojska Kasjusza.Kiedy o świcie nieprzyjaciele ustawili wojska wszyku bojowym, by stworzyć wrażenie, że nie zostali pokonani, pojmując ichzamiary powiedział: �Chwyćmy więc również za broń i dajmy też do poznania,żeśmy nie ponieśli klęski�.Wyprowadził więc wojska do walki, ale przeciwnicysię cofnęli, na co Brutus odezwał się szyderczo do swych przyjaciół: �Wyzy-wali nas do walki jako wyczerpanych, a nawet jej nie spróbowali�.115.W tym samym dniu, w którym toczyła się bitwa pod Filippi, na MorzuJońskim rozegrało się inne wielkie a smutne wydarzenie, które miało przebiegnastępujący.Domicjusz Kalwinus129 wiózł Cezarowi na okrętachtransportowych126Wersja ta zachowała się tylko u Appiana.127Titiniusz nie jest bliżej znany, według Kasjusza Diona (XLVII 46, 4) był w wojskuKasjusza.128Dokładna data nie jest znana, prawdopodobnie było to z początkiem listopada 42 r.129Por.ks.II 76, 91. 280dwa legiony ciężkozbrojnych; jeden z nich był to głośny legion Marsowy,nazwany tak zaszczytnie z powodu męstwa.Wiózł też oddział strażyprzybocznej wodzów liczący około 2000 ludzi, cztery oddziały jazdy i dalszeznaczne oddziały nowozaciężnych.Towarzyszyła im niewielka liczbatrójrzędowych okrętów.Murkus i Ahenobarbus zastąpili im jednak drogę ze 130okrętami wojennymi.Kilka okrętów transportowych, które płynęły na czele podpełnymi żaglami, zdołało im się wymknąć, ale pozostałe, ponieważ wiatr nagleprzycichł, kołysały się na morzu przy trwałej ciszy, przez boga jakiegoś wydanena łup nieprzyjaciół.Bo ci bez jakiegokolwiek niebezpieczeństwa dla siebieuderzali na każdy z nich z osobna i rozbijali je, towarzyszące zaś imtrójrzędowce nie mogły przyjść z pomocą, bo przy niewielkiej swej liczbiezostały okrążone.Zagrożeni takim niebezpieczeństwem czynili wiele różnychwysiłków; i tak przy pomocy liny pospiesznie skupili swe statki i zczepili jerazem żerdziami, by nieprzyjaciele nie mogli przedzierać się przez nie.Manewrten udał im się istotnie, ale Murkus począł wówczas rzucać na nich pociskiogniste, wobec czego szybko zerwali wiązadła i z powodu niebezpieczeństwapożaru jeden statek uciekał daleko od drugiego.W ten sposób jednak ponowniestały się łatwym łupem dla trójrzędowców, które okrążały je i rozbijały.116.%7łołnierze, zwłaszcza z legionu Marsowego, oburzali się, że górując siląnad przeciwnikami giną tak bezczynnie; jedni, zanim ich ogień ogarnął, samisobie życie odbierali, inni wskakiwali na trójrzędowce nieprzyjacielskie idokonywali czynów walecznych, ale również ginęli.Długo jeszcze potem pły-wały po morzu na wpół spalone okręty z ludzmi, którzy wyginęli czy to odognia, czy też z głodu i pragnienia.Niektórzy uczepili się masztów lub desek izostali wyrzuceni na skały lub puste wybrzeża i były wypadki, że się wcudowny sposób uratowali; niektórzy wytrwali na morzu nawet do pięciu dniliżąc smołę i żując żagle lub liny okrętowe, aż fala zniosła ich na ląd.Duża ichczęść ulegając nieszczęsnemu losowi poddała się nieprzyjaciołom.Poddało sięteż 17 trójrzędowców, których załogę Murkus i Ahenobarbus przejęli na swojąsłużbę.Wódz ich jednak, Kalwinus, wrócił na swoim okręcie do Brundyzjum popięciu dniach, kiedy go już uważano za straconego.Takie to nieszczęsnewydarzenie rozegrało się na Morzu Jońskim tego samego dnia, co bitwa podFilippi, i nie wiadomo, czy należy je nazwać katastrofą okrętową, czy bitwąmorską.Zbieg tych dwóch wydarzeń jednego dnia wzbudził pózniej, gdy sięwieść o tym rozeszła, wielkie poruszenie.117.Brutus ściągnąwszy swe wojska na zgromadzenie tak powiedział: �Wbitwie wczorajszej, towarzysze broni, pod każdym względem wykazaliście swąprzewagę nad nieprzyjaciółmi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Peter Charles Hoffer The Brave New World, A History of Early America Second Edition (2006)

Natan M. Meir Kiev, Jewish Metropolis; A History, 1859 1914 (2010)

Kass Fleisher The Bear River Massacre and the Making of History (2004)

Adams G.B. History of England From the Norman Conquest to the Death of John

Wylie Jonathan Słudzy Arki Tom 1 Pierwszy Nazwany

Ripley Alexandra Scarlet

Farkas Viktor Poza granicami wyobrazni (2)

Davis Lindsey Falkon 1 Srebrne Âświnki

Lumley Brian Nekroskop 9 Stracone Lata

Pagaczewski Stanislaw Gabka i latajace talerze