[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stał, dotykając policzkiem aksamitnych zasłon, i spo-glądał na otoczoną murem płaszczyznę śniegu. Londyn  wyjaśnił Bobby. Musiała mi to przehandlować, żeby dotrzećdo poważnych czarów voodoo.Myślała, że nie będą chcieli mieć z nią nic wspól-nego.Dużo jej z tego przyszło.Oni już przygasali, rozmywali się.Nadal możnaich czasem przywołać, ale ich osobowości zlewają się razem. To pasuje  zgodził się Gentry. Oni wyniknęli z pierwszej przyczyny.186Kiedy Się Zmieniło.Tego już się domyślasz.Ale nie wiesz jeszcze, co się stało,prawda? Nie.Wiem tylko gdzie.W Straylight.Powiedziała mi o tym.Myślę, że wię-cej nie wie.I niespecjalnie ją to obchodzi.Jej matka poskładała parę SI, na samympoczątku; naprawdę ciężkie maszyny.Potem umarła, a SI kisiły się w korporacyj-nych rdzeniach na górze.Jedna z nich zaczęła działać samodzielnie.Próbowałapołączyć się z drugą. Udało jej się.To była ta pierwsza przyczyna.Wszystko się zmieniło. Tak po prostu? Skąd wiesz? Ponieważ  rzekł Gentry  podchodziłem do tego z innej strony.Ty ba-wiłeś się w przyczyny i skutki, a ja szukałem konturów, kształtów w czasie.Tybiegałeś po całej matrycy, ale ja patrzyłem na matrycę, na całość.Wiem o rze-czach, o których nie masz pojęcia.Bobby nie odpowiedział.Z
lizg odwrócił się od okna i zobaczył dziewczynę.tę samą.Stała na drugim końcu pokoju.Po prostu stała. Zresztą to nie tylko SI Tessier-Ashpoolów  dodał Gentry. Ze studni wylecieli ludzie, którzy włamali się do rdzeni T-A.Przynieśli zesobą chiński wojskowy lodołamacz. Case  powiedział Bobby. Facet nazwiskiem Case.To wiem.Coś w ro-dzaju efektu synergicznego.Z
lizg obserwował dziewczynę. I suma jest większa niż części?  Gentry emu chyba naprawdę się tospodobało. Cybernetyczna boskość? Z
wiatło nad wodami? Tak  zgodził się Bobby. Tak to mniej więcej wygląda. To trochę bardziej skomplikowane  stwierdził Gentry i parsknął śmie-chem.A dziewczyna zniknęła.Nawet nie pstryknęło.Z
lizg zadrżaÅ‚.RozdziaÅ‚ 32ZIMOWA PODRÓ%7Å‚ (2)Noc zapadÅ‚a podczas wieczornego szczytu w metrze, choć nawet wtedy nieprzypominaÅ‚o ono tokijskiego: nie byÅ‚o shiroshisana walczÄ…cego, by wcisnąćjeszcze kilku pasażerów, gdy drzwi już siÄ™ zamykajÄ….Z wietrznego peronu liniiCentral, Kumiko obserwowaÅ‚a pomaraÅ„czowe chmury nad zachodnim horyzon-tem.Colin staÅ‚ oparty o automat ze sÅ‚odyczami, obok rzÄ™du zakurzonych, popÄ™-kanych okienek. Już czas  oznajmiÅ‚. I skromnie pochylaj gÅ‚owÄ™ na Bond Street i OxfordCircus. Ale muszÄ™ zapÅ‚acić, kiedy wychodzÄ™ z metra? Nie wszyscy pÅ‚acÄ…  stwierdziÅ‚ i odgarnÄ…Å‚ z czoÅ‚a grzywkÄ™.RuszyÅ‚a doschodów.Nie potrzebowaÅ‚a już jego wskazówek, żeby przejść na sÄ…siedni peron.Stopy znowu jej zmarzÅ‚y i pomyÅ›laÅ‚a o wyÅ›cieÅ‚anych futerkiem niemieckich bu-tach w szafie w pokoju u Swaina.WybraÅ‚a poÅ‚Ä…czenie gumowych skarped i fran-cuskich szpilek, żeby wprowadzić w bÅ‚Ä…d Dicka, uspokoić go, że nie spróbujeucieczki.Jednak z każdym ukÄ…szeniem zimna przez cienkie podeszwy coraz bar-dziej żaÅ‚owaÅ‚a tej decyzji.W tunelu miÄ™dzy peronami rozluz
niła uchwyt na aparacie i Colin zniknął.Z
ciany pokrywała wytarta biała ceramika z ozdobnym zielonym pasem.Wyjęłarękę z kieszeni i przesuwała palce po zielonych płytkach.Myślała o Sally i Finnie,o innym zapachu Ciągu zimą.dopóki drogi nie zastąpił jej pierwszy z Draculów.Nagle otoczyły ją cztery czarne płaszcze, cztery wychudłe, blade twarze. No, no  powiedział pierwszy. Co tu mamy?Stali oko w oko, Dracula i Kumiko.Jego oddech pachniał tytoniem.Wieczor-ny tłum pasażerów omijał ich spokojnie: ludzie opatuleni w ciemną wełnę. O  odezwał się drugi, z boku. Patrz.Co to?Podniósł Maas-Neotek, ściskając go w dłoni okrytej popękaną czarną skórą. Zapalniczka, nie? Może zapalimy.Japo?Kumiko sięgnęła do kieszeni.Dłoń przesunęła się przez rozcięcie i chwyciła188powietrze.Chłopak zachichotał. Pety ma w torebce  wtrącił inny. Pomóż jej, Reg.Czyjaś ręka wysunęła się do przodu i skórzany pasek rozdzielił się gładko nadwie części.Pierwszy Dracula pochwycił torebkę, sprawnie owinął ją zwisającym paskiemi wsunął pod płaszcz. Ta. Zaraz, ma je w spodniach!Z
miech, gdy szperała pod warstwami swetrów.Zabolał brzuch, kiedy oderwa-ła taśmę, uwolniła pistolet i oburącz przycisnęła do policzka chłopca, trzymające-go Maas-Neotek.Nic się nie stało.I nagle trzej pozostali pobiegli pędem do schodów na drugim końcu tunelu.Ichsznurowane buty ślizgały się w topniejącym śniegu, a długie płaszcze trzepotałyjak skrzydła.Jakaś kobieta krzyknęła.A oni wciąż trwali nieruchomo, Kumiko i Dracula, z lufą pistoletu przyciśniętądo jego lewego policzka.Ramiona Kumiko zaczęły drżeć.Patrzyła w oczy Draculi: brązowe oczy rozszerzone pradawną, pierwotną gro-zą.Dracula widział maskę jej matki.Coś stuknęło o beton u jej stóp  aparatColina. Biegnij  szepnęła.Dracula zadygotał, otworzył usta, wydał jakiś stłumiony, płaczliwy jęk i od-wrócił się  jak najdalej od pistoletu.Kumiko zerknęła w dół; zobaczyła Maas-Neotek w kałuży szarej mazi.Obokleżała błyszcząca, srebrna żyletka.Kiedy schyliła się po aparat, zauważyła pęk-nięcie obudowy.Usunęła ze szczeliny wilgoć i ścisnęła go mocno w dłoni.Tu-nel opustoszał.Colina nie było.Pneumatyczny walther Swaina zwisał  wielkii ciężki  w drugiej ręce.Podeszła do umocowanego na ścianie prostokątnego pojemnika i wsunęła brońmiędzy poplamioną tłuszczem styropianową tackę i równo złożony plik faksu.Odwróciła się, przystanęła i sięgnęła jeszcze po faks.Teraz w górę.Ktoś na peronie wskazywał ją palcem, ale pociąg wjechał z antycznym stuko-tem i drzwi zasunęły się za nią.* * *Postępowała zgodnie z instrukcjami Colina.White City i Shepherd s Bush,189Holland Park.Uniosła faks, kiedy pociąg zwolnił przed Notting Hill.Umierałkról, który był już bardzo stary.Trzymała go w górze, przejeżdżając przez BondStreet [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

nvs.xlx.pl