[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Opowiedziałem mu wszystkie przygo-dy, nie pomijając ani podstawienia nogi, ani uderzenia głową w brzuchPrincipina.Jego wielebność wysłuchał mnie z wielką dobrocią, poczym rzekł: Moje dziecko, twój ojciec umierając zostawił klasztorowiznaczną sumę pieniędzy.Był to z
le nabyty majątek, do którego niemieliście żadnego prawa.Jest teraz w rękach Boga i powinien być uży-ty na utrzymanie sług jego.Jednakowoż ośmieliliśmy się wziąć z niegokilka skudów dla kapitana hiszpańskiego, który postanowił zabezpie-czyć los twoim braciom.Co się tyczy ciebie, nie możemy dać ci schro-nienia w naszym klasztorze, przez wzgląd na księżnę Rocca Fiorita,znakomitą naszą dobrodziejkę.Pójdziesz, moje dziecko, do wioski,którą mamy u stóp Etny, i tam przyjemnie spędzisz swoje dziecinnelata.Po tych słowach przeor zawołał braciszka i wydał mu stosownerozkazy względem dalszego mego losu.Nazajutrz ruszyłem z braciszkiem w drogę.Przybyliśmy do wioski;umieszczono mnie i odtąd całym moim obowiązkiem było chodzić zposyłkami do miasta.W tych małych podróżach starałem się, o ilemożności, unikać spotkania z Principinem.Jednakże pewnego razuzoczył mnie na ulicy kupującego kasztany, poznał i kazał swoim loka-jom zbić niemiłosiernie.W jakiś czas potem wśliznąłem się znowuprzebrany do jego pokoju i bez wątpienia mógłbym był łatwo go za-mordować, dotąd nawet żałuję, żem tego nie uczynił, ale nie byłemjeszcze wówczas dość oswojony z postępowaniem podobnego rodzaju,poprzestałem więc na porządnym oćwiczeniu go.NASK IFP UGZe zbiorów  Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG78Nieszczęsna moja gwiazda, jak sami widzicie, sprawiła, że wpierwszych latach mojej młodości nie przeszło sześć miesięcy, żebymnie miał jakiego spotkania z tym przeklętym Principinem, który zwyklemiał siłę za sobą.Doszedłszy lat piętnastu, chociaż co do wieku i ro-zumu byłem jeszcze dzieckiem, wszelako co do siły i odwagi byłem jużdojrzałym mężczyzną, co bynajmniej nie powinno was dziwić, jeżelizważycie, że powietrze morza, a póz
niej gór dzielnie przyczyniło się dorozwinięcia budowy mego ciała.Miałem więc piętnaście lat, gdym po raz pierwszy ujrzał znakomi-tego sposobem myślenia i odwagą Testa-Lungę, na j uczciwszego i naj-szlachetniejszego rozbójnika, jaki kiedykolwiek żył na Sycylii.Jutro,jeśli raczycie pozwolić, dam wam poznać tego człowieka, którego pa-mięć wiecznie pozostanie wyryta w mym sercu.Teraz muszę was opu-ścić; zarząd jaskini wymaga z mojej strony czujnego starania, któregonie powinienem zaniedbywać.Zoto odszedł i każdy z nas, stosownie do swego sposobu widzenia,zamyślił się nad tym, co słyszał.Wyznam, że nie mogłem odmówićpewnego rodzaju szacunku dla ludzi tak odważnych, jakimi byli ci,których Zoto w opowiadaniu swoim odmalowywał.Emina utrzymywa-ła, że odwaga wtedy tylko zasługuje na nasz szacunek, kiedy jest użytana poparcie zasad cnoty.Zibelda dodała, że można było pokochać ma-łego szesnastoletniego rozbójnika.Po wieczerzy każdy odszedł do siebie, wkrótce jednak obie siostryniespodziewanie znowu przyszły do mnie.Usiadły i Emina rzekła: Kochany Alfonsie, czy nie mógłbyś uczynić dla nas jednego po-święcenia? Idzie tu więcej o ciebie niż o nas. Wszystkie te przemowy są niepotrzebne, piękna kuzynko  od-powiedziałem  powiedz mi po prostu, czego żądasz ode mnie. Drogi Alfonsie  przerwała Emina  ten klejnot, który nosisz naszyi i nazywasz cząstką prawdziwego krzyża, razi nas i wzbudzadreszcz mimowolny. O! co się tyczy tego klejnotu  odparłem szybko  nie żądajcie goode mnie.Przyrzekłem mojej matce, że go nigdy nie zdejmę, i sądzę,że nie ty powinnaś wątpić, jak umiem dotrzymywać moich przyrze-czeń.Na te słowa moje kuzynki nadąsały się nieco i zamilkły; niebawemjednak ułagodziły się i noc ubiegła nam podobnie, jak poprzedzająca.Chcę przez to powiedzieć, że pasy moich kuzynek nie zostały naruszo-ne.NASK IFP UGZe zbiorów  Wirtualnej Biblioteki Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG79DZIEC
SIÓDMYNazajutrz rano obudziÅ‚em siÄ™ wczeÅ›niej niż poprzedniego dnia i po-szedÅ‚em odwiedzić moje kuzynki.Emina czytaÅ‚a Koran, Zibelda zaÅ›przymierzaÅ‚a perÅ‚y i szale.PrzerwaÅ‚em te ważne zatrudnienia sÅ‚odkimipieszczotami, w których równie miÅ‚ość, jak przyjaz
ń się odzywały.Po-tem zjedliśmy obiad, a po obiedzie Zoto w te słowa zaczął rozpowiadaćdalsze przygody:DALSZY CI
G HISTORII ZOTAPrzyrzekłem mówić o Testa-Lundze i dotrzymam wam słowa.Przyjaciel mój byt spokojnym mieszkańcem Val Castera, małego mia-steczka położonego u stóp Etny.Miał żonę zachwycającej piękności [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

nvs.xlx.pl