[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Też marnie wygląda.Dlatego domyślam się, że planu-jesz jakąś.akcję bezpośrednią.Babcia wzruszyła ramionami. W takiej chwili czarownica musi być sama  ciągnęła niania. Ale lepiej uwa-żaj, co robisz, Esme Weatherwax.Przyniesiono dziecko owinięte w koc i ułożono je na słomie, możliwie wygodnie.Oberżysta zjawił się za nim z tacą. Pani Ogg odprawi niezbędne rytuały w swoim pokoju  oznajmiła dumnie bab-cia. Ja zostanę tu na noc.Tylko żeby nikt nie wchodził, jasne? Pod żadnym pozo-rem.Matka dygnęła, wyraz
nie niespokojna. Myślałam, że może zajrzę koło północy.54 Nikt.A teraz już idz
cie.Kiedy już wszyscy zostali delikatnie, lecz stanowczo usunięci z obory, niania zajrza-ła jeszcze zza wrót. Ale co dokładnie planujesz, Esme? Dostatecznie często siedziałaś przy konających, Gytho. No tak, to. Niania zbladła trochę. Och, Esme, chyba nie masz zamiaru. Smacznego, Gytho.Babcia zamknęła wrota.Przez chwilę ustawiała skrzynki i beczki tak, by powstał prymitywny stół i by mia-ła na czym usiąść.W oborze było ciepło i pachniało bydlęcymi gazami.Co jakiś czassprawdzała stan obojga pacjentów, choć niewiele było do sprawdzania.Odgłosy w zajez
dzie cichły stopniowo.Na końcu brzęknęły klucze oberżysty, kiedyzamykał drzwi.Babcia słyszała jeszcze, jak podchodzi do wrót obory i waha się przezchwilę.Wreszcie odszedł i zaczął wspinać się po schodach.Odczekała jeszcze jakiś czas i zapaliła świecę.Tańczący płomyk rozjaśnił oborę cie-płym, spokojnym blaskiem.Na desce służącej za stolik rozłożyła karty i spróbowała postawić pasjansa  czegonigdy jakoś nie zdołała opanować.Z
wieca wypalała się powoli.Babcia odłożyła karty i siedziała nieruchomo, wpatrzo-na w płomień.Po jakimś niemierzalnym odcinku czasu płomyk zamigotał.Nie zauważyłby tegonikt, kto nie koncentrował się na nim od dłuższej chwili.Nabrała tchu. Dzień dobry  powiedziała.DZIEC
DOBRY, odezwał się głos przy jej uchu.Niania Ogg już dawno skończyła baraninę i piwo, ale jeszcze nie spała.Leżała na łóż-ku całkiem ubrana, z rękami założonymi za głowę.Patrzyła w sufit.Po jakimś czasie usłyszała, że coś drapie w okiennice.Wstała i otworzyła je.Potężna postać wskoczyła do pokoju.Promienie księżyca ukazały na moment lśnią-cy tors i grzywę czarnych włosów.Potem istota zanurkowała pod łóżko. Ojej, ale się porobiło  westchnęła niania.Odczekała chwilę, po czym wzięła z tacy kawałek kości  wciąż pozostało na niejtrochę mięsa.Schyliła się przy łóżku.Ręka wysunęła się błyskawicznie i porwała kość.Niania usiadła. Biedny maluch  westchnęła.55Jedynie w kwestii Greeba bezbłędne zwykle poczucie realizmu niani zaczynałoszwankować.Dla niej Greebo był tylko powiększoną wersją puszystego kociaka, jakie-go pamiętała sprzed lat.Wszyscy pozostali uważali go za pooraną bliznami kulę pomy-słowej złośliwości.Teraz jednak musiał sobie radzić z problemem rzadko dotykającym koty.Lata temuczarownice zmieniły go w człowieka, z powodów, które w owej chwili wydawały się cał-kiem uzasadnione.Wymagało to sporego wysiłku, a jego pole morfogenetyczne po kil-ku godzinach wróciło do równowagi, ku powszechnej uldze.Ale magia nigdy nie jest rzeczą tak prostą, jak się ludziom wydaje.Musi się stosowaćdo pewnych praw uniwersalnych.Jedno z nich głosi, że niezależnie od tego, jak coś by-łoby trudne, jeśli raz zostało dokonane, staje się o wiele łatwiejsze, a zatem będzie do-konywane częściej.Potężna góra może być zdobyta przez silnych mężczyzn dopiero postuleciach nieudanych prób, ale kilkadziesiąt lat póz
niej babcie będą wybierać się naszczyt, by wypić herbatkę, a potem wracać, żeby sprawdzić, czy nie zostawiły tam oku-larów.Zgodnie z tym prawem dusza Greeba zapamiętała, że istnieje dodatkowa możliwośćdo wykorzystania w trudnych sytuacjach (obok typowo kociego zestawu ucieczki, wal-ki, nabrudzenia dookoła i wszystkich trzech jednocześnie).A ta możliwość to ZmienićSię w Człowieka.Przemiana cofała się po krótkim czasie, z którego większość poświęcona była na go-rączkowe szukanie pary spodni.Spod łóżka rozległo się chrapanie.Stopniowo, ku uldze niani, zmieniało się w mru-czenie.I nagle niania wyprostowała się gwałtownie.Znajdowała się spory kawałek od obo-ry, ale. On tu jest  oświadczyła.Babcia odetchnęła powoli. Podejdz
i usiÄ…dz
tak, żebym ciÄ™ widziaÅ‚a.Tego wymagajÄ… dobre maniery.I zazna-czÄ™ od razu, jeÅ›li pozwolisz, że wcale siÄ™ ciebie nie bojÄ™.Wysoka postać w czarnej szacie przeszÅ‚a przez oborÄ™ i usiadÅ‚a na porÄ™cznej beczuÅ‚ce,opierajÄ…c kosÄ™ o Å›cianÄ™.Potem zsunęła kaptur.Babcia skrzyżowaÅ‚a rÄ™ce na piersi i spo-kojnie patrzyÅ‚a przybyszowi prosto w oczodoÅ‚y.JESTEM POD WRA%7Å‚ENIEM. Mam wiarÄ™.DOPRAWDY? A W JAKIE KONKRETNIE BÓSTWO? Och, żadne z nich.ZATEM WIAR
W CO?56 Po prostu wiarę.No wiesz.tak ogólnie.Z
mierć pochylił głowę.Blask świecy wyrysował nowe cienie na czaszce.ODWAGA JEST A
ATWA PRZY BLASKU Z
WIECY.PANI WIARA, JAK PODEJ-RZEWAM, TKWI W PA
OMIENIU.Uśmiechnął się.Babcia schyliła się i zdmuchnęła świecę.Potem znowu skrzyżowała ramiona i pa-trzyła niezłomnie przed siebie.Po dłuższym czasie odezwał się głos.NO DOBRZE, POKAZAA
A PANI, CO PANI CHCIAA
A.Babcia zapaliła zapałkę.Płomyk oświetlił czaszkę, która nie poruszyła się przez tenczas. Nie chcemy przecież siedzieć tu do rana, prawda? Po ile istnień przyszedłeś?JEDNO. Krowę?Z
mierć pokręcił głową. To mogłaby być krowa.NIE.TO BYA
ABY ZMIANA HISTORII. Historia mówi właśnie o zmianach.NIE.Babcia wyprostowała się. W takim razie rzucam ci wyzwanie.Zagramy.Taka jest tradycja.To dozwolone.Z
mierć milczał przez chwilę.TO PRAWDA. Dobrze.RZUCENIE MI WYZWANIA ZA POZ
REDNICTWEM GRY JEST DOPUSZCZAL-NE. Tak.ALE.ROZUMIE PANI, %7Å‚E ABY WYGRA
WSZYSTKO, MUSI PANI WSZYSTKOPOSTAWI
? Podwójna stawka albo nic? Tak, wiem.ALE NIE W SZACHY [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

nvs.xlx.pl