[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To wszystko.- Ja te¿ chcê spróbowaæ! - wrzasn¹³ Tygrys, brykaj¹c do kuchni.- Gdzie jest ten nowy s³oik ogórków? O, tutaj.- Tygrysku - zacz¹³ Prosiaczek nerwowo chyba lepiej, ¿ebyœ.- To nic takiego - odpowiedzia³ Tygrys.- Po prostu obraca siê i.BRZDFK.- No, tak, Tygrysku - powiedzia³em.- Pozbieraj te ogórki z pod³ogi.- Wyœlizgn¹³ mi siê z ³apek - wyjaœni³ Tygrys.- On za bardzo siê stara³-powiedzia³ Puchatek.A kiedy starasz siê za bardzo, to nic nie wychodzi.Spróbuj z³apaæ coœ szybko i precyzyjnie, kiedy masz napiête miêœnie; a teraz rozluŸnij miêœnie i spróbuj jeszcze raz.Spróbuj zrobiæ coœ z napiêtym umys³em.Najpewniejszym sposobem stania siê Napiêtym, Niezdarnym i Skonfundowanym jest ukszta³towanie sobie umys³u, który za bardzo siê stara -- takiego, który za du¿o myœli.Zwierzêta w Lesie nie myœl¹ za du¿o - po prostu S¹.Ale do znacznej wiêkszoœci ludzi mo¿na odnieœæ parafrazê myœli pewnego starego zachodniego filozofa: „Myœlê, wiêc jestem Skonfundowany".Jeœli porównaæ Miasto i Las, to mo¿na zacz¹æ siê zastanawiaæ, dlaczego w³aœnie cz³owiek zacz¹³ klasyfikowaæ siebie jako Zwierzê Wy¿sze.- Wy¿sze od czego? - zapyta³ Puchatek.- Nie wiem, Puchatku.Próbowa³em wymyœliæ, co by to mog³o byæ, ale nic mi nie przysz³o do g³owy.- Gdyby ludzie byli Wy¿si od Zwierz¹t, to bardziej by siê troszczyli o œwiat - powiedzia³ Puchatek.- To prawda - odpar³em.Ale przez ca³e stulecia cz³owiek wytworzy³ w sobie umys³, który oddziela go od rzeczywistego œwiata, œwiata praw natury.Taki umys³ za bardzo siê stara, ulega zmêczeniu, i w koñcu staje siê s³aby i niechlujny.Taki umys³, nawet jeœli jest inteligentny, nie jest wydajny.Krêci siê to tu, to tam, naprzód i wstecz, nie potrafi¹c skoncentrowaæ siê na tym, co w³aœnie robi.Pêdzi ulic¹ w szybkim samochodzie, a myœli, ¿e jest w sklepie i przegl¹da listê zakupów.Potem nie mo¿e zrozumieæ, dlaczego zdarzaj¹ siê wypadki.Kiedy dzia³asz w oparciu o Wu Wei, nie masz prawdziwych wypadków.Sprawy mog¹ czasami potoczyæ siê nieco Dziwnie, ale w koñcu wszystko wychodzi.Nie musisz wcale siê staraæ, ¿eby wszystko wysz³o - po prostu pozwalasz, by tak siê sta³o.Dla przyk³adu przypomnijmy sobie Poszukiwanie Ma³ego.Ma³y - co, jak wiemy, jest skrótem od Bardzo Ma³y ¯uczek - znikn¹³ pewnego dnia podczas przechadzki po swoim krzaku.I nikt nie wiedzia³, co siê z nim sta³o.A wiêc rozpoczêto Poszukiwanie i zaraz wszyscy bardzo siê starali znaleŸæ Ma³ego.Wszyscy byli, oczywiœcie, zorganizowani i kierowani przez Królika.Wszyscy, oczywiœcie, oprócz Puchatka:Bêc 1- Aj - coœ zapiszcza³o.„To dziwne - pomyœla³ Puchatek.- Powiedzia³em `aj' wcale nie ajaj¹c".No a kiedy ta sprawa zosta³a ju¿ wyjaœniona.- Pomocy! - zakwicza³ piskliwy, wysoki g³osik.„To znowu ja - pomyœla³ Puchatek.- Mia³em Wypadek i wpad³em do studni, i mój g³os sta³ siê piskliwy, i wydobywa siê ze mnie, choæ ja wcale tego nie chcê, poniewa¿ coœ sobie zrobi³em w œrodku.Masz ci los!" -- Pomocy! Pomocy!„Znów to samo! Mówiê rozmaite rzeczy, choæ wcale nie mam zamiaru tego robiæ.Musia³ mi siê wydarzyæ bardzo przykry Wypadek".I potem pomyœla³, ¿e mo¿e, gdyby chcia³ naprawdê coœ powiedzieæ, wcale by tego nie potrafi³.Wiêc aby siê upewniæ, powiedzia³ g³oœno: - Bardzo Przykry Wypadek spotka³ Kubusia Puchatka.- Puchatku! - pisn¹³ g³osik.- To Prosiaczek! - zawo³a³ Puchatek.- Gdzie jesteœ?- Pod spodem -- rzek³ Prosiaczek w sposób bardzo podspodni.- Pod spodem czego?- Puchatku! - zawo³a³.- Coœ ci ³azi po grzbiecie.- I ja te¿ tak sobie myœla³em - rzek³ Puchatek.- To Ma³y! - zawo³a³ Prosiaczek.Tym, którzy postêpuj¹ zgodnie z Drog¹ Puchatka, stale przydarzaj¹ siê tego rodzaju rzeczy.Wyt³umaczyæ to mo¿na jedynie przyk³adami, ale to dzia³a.Po prostu w³aœciwe rzeczy zdarzaj¹ siê we w³aœciwym czasie.A przynajmniej jest tak, je¿eli pozwalasz siê im zdarzyæ, wspó³dzia³aj¹c z okolicznoœciami, zamiast mówiæ: „To siê na pewno nie zdarzy w ten sposób" i staraæ siê, aby zdarzy³o siê w inny sposób.Je¿eli jesteœ w harmonii ze Sposobem W Jaki Rzeczy Dzia³aj¹, wówczas dzia³aj¹ one tak, jak powinny, bez wzglêdu na to, co akurat w danej chwili o tym myœlisz.PóŸniej mo¿esz spojrzeæ wstecz i powiedzieæ: „Ach, teraz rozumiem.To musia³o siê zdarzyæ, aby tamte rzeczy mog³y siê zdarzyæ, a one z kolei musia³y siê zdarzyæ, ¿eby to teraz mog³o nast¹piæ." I wtedy uœwiadamiasz sobie, ¿e nawet gdybyœ próbowa³ tak wszystkim pokierowaæ, ¿eby wysz³o absolutnie doskonale, to nie móg³byœ zrobiæ tego lepiej, a je¿eli byœ naprawdê próbowa³, to pogmatwa³byœ ca³¹ sprawê.WeŸmy inny przyk³ad, Jak Rzeczy Wychodz¹: przyjêcie urodzinowe K³apouchego zorganizowane przez Puchatka i Prosiaczka.Puchatek odkry³, po tym jak K³apouchy mu powiedzia³, ¿e by³ to dzieñ urodzin K³apouchego.A wiêc Puchatek postanowi³ mu coœ daæ.Poszed³ do domu po bary³kê miodu, który mia³ byæ prezentem urodzinowym, i omówi³ wszystko z Prosiaczkiem, który postanowi³ daæ K³apouchemu balon pozosta³y po jego w³asnym przyjêciu.Kiedy Prosiaczek poszed³ po balon, Puchatek skierowa³ siê w stronê mieszkania K³apouchego z bary³k¹ miodu.Ale po chwili poczu³ siê G³odny.Wiêc przycupn¹³ i zdj¹³ pokrywkê z bary³ki.„Ca³e szczêœcie, ¿e wzi¹³em j¹ z sob¹ pomyœla³.-- Nie ka¿dy miœ, wychodz¹c z domu w taki upa³ jak dzisiaj, pomyœla³by o tym, ¿eby wzi¹æ z sob¹ swoje ma³e Conieco".I zacz¹³ zajadaæ.„A teraz zastanówmy siê - pomyœla³, gdy wyliza³ resztê miodu z bary³ki - dok¹d to ja szed³em? Aha, do K³apouchego".I wsta³ powoli.Wtemy przypomnia³ sobie, ¿e prezent urodzinowy dla K³apouchego zosta³ zjedzony!W ka¿dym razie jego wiêkszoœæ.Na szczêœcie, nadal rhia³ bary³kê.A poniewa¿ przechodzi³ w³aœnie w pobli¿u stumilowego Lasu, zaszed³ w odwiedziny do Sowy i poprosi³ j¹ o napisanie na bary³ce „Z powinszowaniem urodzin".Mimo wszystko by³a to zgrabna bary³ka, nawet kiedy by³a pusta.Tymczasem Prosiaczek wróci³ do domu i wzi¹³ balonik dla K³apouchego.Przycisn¹³ go mocno do siebie, tak ¿eby mu nie wyfrun¹³, i popêdzi³ co tchu, ¿eby zjawiæ siê przed Puchatkiem.Zdawa³o mu siê, ¿e to bêdzie dobrze zjawiæ siê pierwszemu z prezentem.I gdy bieg³ naprzód, myœl¹c o tym, jak siê K³apouchy ucieszy, nie patrzy³, gdzie biegnie, i nagle potkn¹³ siê o królicz¹ norkê, wywróci³ siê i upad³ jak d³ugi [ Pobierz całość w formacie PDF ]