[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Alpaÿu min kun la filozofio, tiam mi donos al vi nur unukapobaton sur la ventron, kaj ni vidos, kiu venkos. La samon povus diri bovo al Aristotelo, respondisChilo.Tagi¸o grizigis la mondon.Brilo pale kolorigis la suprojn236 QUO VADIS?eLIBROde muroj.Apudvojaj arboj, konstruaîoj kaj tie kaj ie disîetitajtomboÿtonoj komencis elprofundi¸i el la krepusko.La vojo neestis plu tute senhoma.Legomvendistoj rapidis al la baldaûmalfermotaj pordegoj, kondukante azenojn kaj mulojn, ÿar-¸itajn per legomoj; ialoke knaris veturiloj, sur kiuj oni portisçasaîojn.Sur la vojo kaj ambaûflanke de ¸i kuÿis çe la teromem facila nebulo, anoncanta belveteron.Homoj, vidataj deiom pli granda distanco, aspektis en tiu nebulo kiel spiritoj.Vinicius fikse rigardis la gracian figuron de Ligia, kiu, laûgra-de kiel la matenlumo kreskis, i¸is çiam pli ar¸enta. Sinjoro, diris Chilo, mi ofendus vin, se mi antaû-vidus, ke via malavareco iam elçerpi¸os, sed nun, kiam vipagis al mi, vi ne povas suspekti, ke mi parolas nur por miaprofito.Mi do konsilas al vi ankoraû foje, ke vi, eksciinte, enkiu domo lo¸as la dia Ligia, revenu hejmen por preni viajnsklavojn kaj portilon kaj ne aûskultu tiun çi elefantan rostronCroton, kiu nur tial entreprenas forkapti sola la fraûlinon porelpremi vian monujon, kiel kazean sakon. Mi promesas al vi pugnobaton inter la skapolojn, tio sig-nifas, ke vi pereos, diris Croto. Mi promesas al vi kruçon da kefalona vino, tio signifas,ke mi estos sana, respondis la greko.Vinicius nenion respondis, çar ili proksimi¸is al la porde-go, çe kiu stranga bildo frapis iliajn okulojn.Nome du solda-toj surgenui¸is, kiam la apostolo estis pasanta, kaj li tenisdum momento la manojn sur iliaj feraj kaskoj, poste faris su-per ili la signon de kruco.Al la juna patricio neniam venis ¸isnun la ideo, ke jam eç inter la soldatoj povas esti kristanoj, kajkun mirego li pensis, ke kiel en brulanta urbo flamoj kaptasçiam novajn domojn, tiel tiu instruo tagon post tago kaptas237 QUO VADIS?eLIBROevidente novajn animojn kaj disvasti¸as ekster la homa kom-preno.Tio frapis lin ankaû pro Ligia, çar li konvinki¸is, ke seÿi volus forkuri el la urbo, trovi¸us gardistoj, kiuj mem sekretefaciligus al ÿi la eliron.Li diris çimomente dankojn al çiuj dioj,ke tiel ne okazis.Pasinte la malplenajn lokojn, trovantajn sin post la muro,la kristanaj aretoj komencis disi¸i.Ili devis nun sekvi Ligiande pli malproksime kaj pli singarde por ne turni al si atenton.Chilo komencis ankaû plendi pro vundoj kaj ÿirdoloro en lapiedoj kaj restis çiam pli malantaûe, kion Vinicius ne kon-traûstaris, opiniante, ke nun la timema kaj malforta greko neestos plu bezonata al li.Li eç permesus al li fori¸i, kien livolus, tamen la noblan sa¸ulon detenis prudento, sed puÿisevidente scivolo, çar li sekvis ilin sençese kaj iafoje eç prok-simi¸is, ripetante siajn antaûajn konsilojn kaj esprimantesupozon, ke la maljunulo, akompananta la apostolon, se liakresko ne estus tro malalta, povus esti Glaucus.Ili tamen iris ankoraû sufiçe longe ¸is Transtibro, kaj lasuno jam preskaû supreniris, kiam la areto, en kiu estis Ligia,disi¸is.La apostolo, la maljuna virino kaj la knabo direktis sinlaûlongen de la rivero, dum la malpli altkreska maljunulo,Ursus kaj Ligia enÿovis sin en malgrandan vicus kaj, irinte,ankoraû çirkaû cent paÿojn, eniris la vestiblon de domo, enkiu estis du vendejoj, unu kun olivoleo, la alia de birdisto.Chilo, kiu iris eble kvindek paÿojn post Vinicius kaj Croto,tuj haltis, kvazaû fiksita en la teron kaj, preminte sin al lamuro, komencis sible voki, ke ili revenu al li.Kaj ili faris tion, çar oni devis interkonsili¸i. Iru, diris al li Vinicius, kaj vidu, çu tiu çi domo ha-vas de malantaûe elirejon al alia strato.238 QUO VADIS?eLIBROChilo, kvankam li plendis antaû momento pro vundoj enla piedoj, ekkuris tiel vigle, kvazaû li havus çe la maleoloj laflugiletojn de Merkuro. Ne, li diris, tiu çi elirejo estas la sola.Poste li kunmetis la manojn: Je Jovo, Apolono, Vesto, Cibelo, Izido kaj Oziriso, je Mi-tro, Baalo kaj çiuj dioj de Oriento kaj Okcidento, mi petegasvin, sinjoro, lasu tiun çi planon & Aûskultu min &Sed subite li interrompis sin, çar li rimarkis, ke la viza¸o deVinicius pali¸is de emocio kaj liaj okuloj fajris kiel pupiloj delupo.Sufiçis lin rigardi por kompreni, ke nenio en la mondodetenos lin de la entrepreno.Croto komencis plenblovi sianherkulan bruston per spiro kaj balanci ambaûflanken siannedisvolvitan kranion, kiel faras ursoj en ka¸o.Cetere sur liaviza¸o ne vidi¸is eç plej eta maltrankvilo. Mi eniros unua! li diris. Vi sekvos min! diris Vinicius per ordona voço.Kaj postmomento ili ambaû malaperis en la malluma vestiblo [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]