Ogniem i mieczem t.2 Sienkiewicz

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jest w tym palec boży rzekł Skrzetuski ale jest i jakowaś tajemnica, która wyjaśnić się musi. Bo gdyby wojsko pierzchło, to się na świecie zdarza rzekł Wołodyjowski ale tu wodze pierwsi obózopuścili, jakby chcąc umyślnie nieprzyjacielowi wiktorię ułatwić i wojsko na rzez wydać. Tak jest! tak jest! rzecze Wierszułł. Mówią też, że to umyślnie uczynili. Umyślnie? na rany boskie, to nie może być!. Mówią, że umyślnie a dlaczego? kto dojdzie! kto zgadnie! %7łeby ich groby przytłukły, żeby ich rody wyginęły, a jeno pamięć niesławna po nich została! rzekł Zagłoba. Amen! rzekł Skrzetuski. Amen! rzekł Wołodyjowski. Amen! powtórzył pan Longinus. Jeden jest człowiek, któren może ojczyznę jeszcze ratować, jeśli mu buławę i resztę sił Rzeczypospolitejoddadzą, jeden jest, bo o innym już ani wojsko, ani szlachta nie będzie chciała słyszeć. Książę! rzekł Skrzetuski. Tak jest. Przy nim będziem stać, przy nim zginiemy.Niech żyje Jeremi Wiśniowiecki! wykrzyknął Zagłoba. Niech żyje! powtórzyło kilkadziesiąt niepewnych głosów, ale okrzyk zamarł zaraz, bo w chwili, gdy ziemiarozstępowała się pod nogami, a niebo zdawało się walić na głowy, nie był czas na okrzyki i wiwaty.Tymczasem poczęło świtać i w oddaleniu ukazały się mury Tarnopola.R O Z D Z I A A IXPierwsi rozbitkowie spod Piławiec dotarli do Lwowa świtaniem dnia 26 września i równo z otwarciem brammiejskich straszna wieść piorunem rozleciała się po całym mieście wzbudziwszy niedowierzanie w jednych,popłoch w drugich, w innych zaś rozpaczliwą chęć obrony.Pan Skrzetuski ze swym oddziałem przybył w dwa dnipózniej, gdy już cały gród był zapchany uciekającym żołnierstwem, szlachtą i uzbrojonym mieszczaństwem.Myślano już o obronie, gdyż lada chwila spodziewano się Tatarów, ale nie wiedziano jeszcze, kto stanie na czele ijak się do dzieła wezmie, dlatego wszędy panował bezład i popłoch.Niektórzy uciekali z miasta wywożąc rodziny imienie, okoliczni zaś mieszkańcy szukali w nim schronienia; wyjeżdżający i wjeżdżający zawalali ulice i wzniecalitumulty o przejazd; wszędy było pełno wozów, pak, tłumoków i koni, żołnierzy spod najrozmaitszych znaków; nawszystkich twarzach czytałeś niepewność, gorączkowe oczekiwanie, rozpacz lub rezygnację.Co chwila przestrachjak wir powietrzny zrywał się niespodzianie; rozlegały się krzyki: Jadą! Jadą! i tłumy poruszały się jak fala;czasem biegły na oślep przed siebie, rażone szaleństwem trwogi, dopóki nie pokazało się, że to nadjeżdża nowyjakiś oddział rozbitków.A oddziałów tych kupiło się coraz to więcej ale jakże żałosny widok przedstawiali ci żołnierze, którzy jeszczeniedawno w złocie i piórach szli ze śpiewaniem na ustach a dumą w oczach na oną wyprawę przeciw chłopstwu!Dziś obdarci, wygłodzeni, znędzniali, pokryci błotem, na wyniszczonych koniach, z hańbą w twarzach, podobniejsido żebraków niż do rycerzy, litość by tylko wzbudzać mogli, gdyby był czas na litość w tym mieście, na któregomury wnet mogła zwalić się cała potęga wroga.I każden z tych pohańbionych rycerzy tym jedynie się pocieszał, żetak wielu, że tyle tysięcy miał towarzyszów wstydu; wszyscy kryli się w pierwszej godzinie, by następnieochłonąwszy rozwodzić skargi, narzekania, rzucać przekleństw� i grozby, włóczyć się po ulicach, pić poszynkowniach i powiększać tylko nieład i trwogę.Każdy bowiem powtarzał: Tatarzy tuż! tuż! Jedni widzieli pożogi za sobą, inni klęli się na wszystkieświętości, iż przyszło im już odcinać się zagonom.Gromady otaczające żołnierzy słuchały z natężeniem tych wieści.Dachy i wieże kościołów usiane były tysiącami ciekawych; dzwony biły larum, a tłumy niewiast i dzieci dusiły siępo kościołach, w których wśród świec jarzących błyszczał Przenajświętszy Sakrament.Pan Skrzetuski przeciskał się z wolna od bramy Halickiej ze swoim oddziałem przez zbite masy koni, wozów,żołnierzy, przez cechy mieszczańskie stojące pod swymi banderiami i przez pospólstwo, które ze zdziwieniemspoglądało na ową chorągiew wchodzącą nie w rozsypce, ale w szyku bojowym do miasta.Poczęto krzyczeć, żepomoc nadchodzi, i znów niczym nie usprawiedliwiona radość ogarnęła tłuszczę, która jęła się cisnąć i chwytać zastrzemiona pana Skrzetuskiego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Eo Sienkiewiccz, Henryk Quo vadis 1

Sienkiewicz Henryk Potop tom 2 9789185805709

Henryk Sienkiewicz Potop tom 1

W kregach trylogi Sienkiewicz

Henryk Sienkiewicz krzyzacy (2)

HENRYK SIENKIEWICZ quovadis

Henryk Sienkiewicz krzyzacy

Card Orson Scott Teatr cieni

Professional Feature Writing Bruce Garrison(2)

Michelle Moran Heretycka Królowa

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

doliczonyczas.keep.pl