[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Toteż296 kazał służącym w niej żołnierzom wypłacić nie po trzydzieści aureusów na głowę, jak przyrzekłMakron, lecz po pięćdziesiąt.Miał powiedzieć do Kaliguli: "Nie ma w Rzymie człowieka, który byz radością nie rzucił się na mnie z zębami." Gwardziści, chcąc zamanifestować swoje uczuciawzględem Tyberiusza, wystąpili ze skargą, że nie im, ale innej gwardii oddano straż nad Sejanem, ina znak protestu opuścili koszary i poszli plądrować przedmieścia.Makron pozwolił im hulać całąnoc, ale tych, którzy się nie stawili do rannego raportu, kazał prawie na śmierć zaćwiczyć rózgami.32 r.n.e.Po pewnym czasie Tyberiusz ogłosił amnestię.Nikogo nie wolno było pociągać doodpowiedzialności za to, że był politycznym stronnikiem Sejana, a jeśli kto chciał po nim nosićżałobę, mógł to czynić zupełnie swobodnie.Sejan bowiem poniósł karę za swoje winy i możnabyło przypomnieć sobie o jego zasługach.Wielu ludzi skorzystało z tego pozwolenia,przypuszczając, że postępują w myśl Tyberiuszowych życzeń.Przypuszczenie okazało sięfałszywe.Wkrótce wytoczono im procesy na podstawie najzupełniej nieuzasadnionych oskarżeń,przeważnie o kazirodztwo.Wszyscy zostali skazani na śmierć.Może czytelnikom mym wyda się dziwne, że po tej rzezi w ogóle pozostali jeszcze jacyśsenatorowie i rycerze.Odpowiedz jest prosta: Tyberiusz uzupełniał przerzedzone wyrokami śmierciszeregi stanów.Pochodzenie z wolnych rodziców, nieskazitelna przeszłość i odpowiednia liczbatysięcy sztuk złota wystarczały w zupełności, aby stać się członkiem znakomitego stanumożnowładców.Nie brakło też chętnych, chociaż suma wkupu była wcale pokazna.Tyberiusz zwiekiem stawał się coraz chciwszy.Uważał, że bogaci ludzie powinni pozostawiać mu w spadkuprzynajmniej połowę swojego majątku.Jeżeli zaś który zawiódł jego nadzieję, unieważniał napodstawie jakiejś formalnej niedokładności testament i przywłaszczał sobie cały majątek, niezostawiając spadkobiercom ani grosza.Na budowle publiczne nie miał nigdy pieniędzy, nawetświątynia Augusta pozostawała nie dokończona; ograniczył rację zboża rozdawanego za darmo iprzydział bezpłatnych miejsc na widowiska.Regularnie wypłacał tylko żołd.O prowincje przestałsię troszczyć zupełnie, byleby tylko daniny i podatki wpływały jak należy; nie fatygował się nawetmianować nowego namiestnika, jeśli poprzedni umarł.Pewnego razu przed cesarzem stanęładeputacja Hiszpanów ze skargą, że już od czterech lat nie mają namiestnika, a urzędnicypozbawieni zwierzchnika grabią na wszystkie strony, co tylko się da.- Prosicie o nowegonamiestnika? - zdziwił się Tyberiusz.Po cóż wam to? - Przywiezie ze sobą tylko nowychurzędników i będzie wam jeszcze gorzej niż teraz.Posłuchajcie lepiej, opowiem wam następującą297 historię: Pewnego razu ciężko ranny żołnierz leżał na pobojowisku i czekał, aż się zjawi cyrulik iopatrzy mu rany, na których roiło się od much.Lżej ranny towarzysz, zobaczywszy to, zacząłodpędzać owady."Nie rób tego! - krzyknął pierwszy.- Muchy opiły się już moją krwią i nie są taknatrętne jak z początku.Jeżeli je odpędzisz, ich miejsce zajmą inne, wygłodzone, a wtedy będzie pomnie."Pozwolił Fartom napaść na Armenię, zadunajskim plemionom najechać Półwysep Bałkański iNiemcom zapuszczać zagony poza Ren, do Francji.Pod najbłahszym pretekstem zabierałpaństewka sprzymierzonym naczelnikom plemion i książątkom we Francji, Hiszpanii, Syrii iGrecji.Zagarnął także skarb Wononesa.Czytelnik przypomina sobie, że Wonones był niegdyśkrólem Armenii i jedną z przyczyn zatargu mego brata Germanika z Pizonem.Otóż teraz Tyberiuszwysłał swoich zauszników, aby pomogli Wononesowi uciec z Cylicji, gdzie Germanik umieścił gopod strażą.Następnie Wononesa zamordowano.Szpiedzy zaczęli teraz oskarżać bogatych ludzi o pożyczanie pieniędzy na lichwiarskiprocent.Prawnie stopa procentowa nie powinna była przekraczać półtora od stu.Ale o ustawie tejod dawna zapomniano i nie było prawie senatora, który by nie miał na sumieniu wykroczeniaprzeciwko niej.Kiedy Tyberiusz przywrócił do życia ustawę o lichwie, przybyła do niegodeputacja z prośbą, aby udzielił półtorarocznej zwłoki dla uporządkowania spraw majątkowych iprzystosowania ich do litery prawa.W dowód wielkiej łaski zgodził się spełnić prośbę.Wrezultacie zaczęto wycofywać wszystkie wierzytelności, co pociągnęło za sobą brak monetyobiegowej.Do podniesienia stopy procentowej przyczynił się głównie, choć pośrednio, samTyberiusz, gromadząc w skarbcu olbrzymie zapasy złota i srebra [ Pobierz całość w formacie PDF ]