Kr0lestw0 sl0nca ksiega1 02

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A przynajmniejtak się wydawało ludzkim mieszkańcom kotliny.Mijaliśmy setki otwartych warsztatów na dziedzińcach niskich,biało tynkowanych składów - na trzech rzemieślników dwóch zaj-mowało się piórami.Myśliwi wyciągali żywe ptaki ze zwiniętych sieci,skręcali im karki i sortowali w stosy według gatunków, podczas gdyrachmistrz wrzucał kamień do jednego z glinianych garnków, by po-liczyć rodzaj, a ogólnej rachuby dokonywał przy pomocy węzłów nasznurze.Jedna kobieta oprawiała i skórowała zdobycz, druga skubała,myła i sortowała.Przypominało to trochę pralinię produkcyjną Forda,gdzie każda osoba wykonuje tylko określone czynności, składające sięna większą procedurę.Niektóre rodziny specjalizowały się w skubaniubez zabijania i kiedy przechodziło się obok ich warsztatów, słychaćbyło tylko czaple oraz czakalaki skrzeczące i wrzeszczące, jakby tra-fiły do dantejskiego piekła.Pózniej pozbawione piór ptaki kuśtykałypo podwórzach, dziobały kawałki ryb lub rozrzucone resztki kuku-rydzianych ziaren i machały nagimi skrzydłami przypominającymizdeformowane ramiona ofiar talidomidu.Cywilizacja Majów opierałasię na piórach, tak jak Anglia na wełnie.A my przynieśliśmy tutajjeszcze dwa włóki pełne piór.Jednak to wcale nie było wnoszeniemdrewna do lasu - tutejsze pióra miały inne barwy niż nasze.Możnatu było znalezć mnóstwo czarnych, białych, szarych, brązowych,brunatnych, błękitnych, różowych i czerwonych.My przynieśliśmyciemnozielone w różnych odcieniach, fioletowe, niebieskie, ciemno-niebieskie, turkusowe i złoto-zielone.Wokół nas tłoczyło się pospólstwo.Większość stanowili ludzie,o których zaczynałem myśleć jako o maala baob, osobnikachniedo-rastających mi do pięt.Może powinienem pozostaćzwolennikiem tolerancji, ale tutaj rasizm był cnotą.Przepychaliśmy się przez ciżbę.Czasami jedyne, co widziałemnad morzem głów, to mile rozwieszonych na rozwidlonych palachsieci rybackich.Hun Xoc wyszeptał, że 14 Zraniony powinien przy-najmniej wyjść nam na powitanie nad brzeg jeziora.O naszymprzybyciu dowiedział się cztery dni temu od naszych posłańców -nie trzymaliśmy gołębi pocztowych, nie chcieliśmy też używaćsystemuognisk-semaforów na szlakach z wybrzeża - więc miał dość czasu,by się przygotować.-14 Zraniony odgrywa Siódmą Arę - rzekł Hun Xoc.Co znaczyłomniej więcej, że trzyma się na dystans.-Aha - cmoknąłem.Zmrużyłem oczy.Przede mną ciągnął sięrząd niskich, jakby ceremonialnych łuków oddzielających drogęod grobli, która ciągnęła się na dwie mile przez rodzaj rozlewiskałączącego się z jeziorem.Po bliższym spojrzeniu okazało się, żena łukach odgradzających molo są czaszki.Szłag, pomyślałem.Przez to możemy zyskać opinię rzezników.W domu zabijaliśmy tylko paru celebrytów i od czasu do czasu nie-godziwców.Tutaj chyba wykonywano karę śmierci na kimkolwiek,kto choćby krzywo spojrzał na niewłaściwą osobę, po czym wysta-wiano czaszkę na palu jak trofeum.Te najdalej na zachodzie były takstare i zerodowane, że nie dało się rozpoznać, czy to ludzkie.Tutejsimieszkańcy nie mają za grosz finezji, uznałem.Za pomocą podarunków czy też łapówek wykupiliśmy sobie wej-ście na groblę.Dotarliśmy nią do malutkiego półwyspu, skąd peonizaładowali nas na dwie tratwy.Każdą sterowało czterdziestu męż-czyzn z długimi tyczkami.Popłynęliśmy na wschód i północ, do Ta-moanatowacanac, czyli portu przy Teotihuacan.Minęliśmy wyspę,gdzie tylko warzyło się sól i gdzie krótkowłosi niewolnicy wydobywaliwodę z jeziora przy pomocy systemu żurawi i czerpaków, po czymwlewali ją do pokrytych białą skorupą rynien.Szkarłatny ibis spojrzałna mnie, jakby wiedział więcej niż ja.Jak Tot, ten egipski bóg mądro-ści, pomyślałem.Ciekawe, jakim bogiem jest tutaj.Nad wzmocnionym kamieniami nabrzeżem wznosiła się prowizo-ryczna palisada z tysięcy ściętych drzew, z gałęziami wyciągniętyminad jezioro, by utrudnić atakującym pokonanie ogrodzenia.Przybi-liśmy do szczeliny w tym drewnianym murze i starając się zachowaćgodną postawę, co nie jest łatwe przy schodzeniu z chybotliwej tra-twy, wkroczyliśmy do Babel.[44]Miast� takie jak - powiedzmy - Marrakesz, Benares czy inne po-dobnie wyglądają uroczo na filmach w Travel Channel, ale kiedy sięje odwiedzi, okazuje się, że panuje tam smród i ubóstwo.Wtedy niemarzy się o niczym innym, jak tylko o powrocie czym prędzej doTenafly czy innej wiochy, skąd się przyjechało - i to jak najszybciej.Tamoanatowacanac było jak Benares bez filmowego podkładumuzycznego.Mieszkało tu chyba z osiem tysięcy ludzi - a przynaj-mniej tylu widziałem - tłoczących się na brzegu i próbujących przejśćgdzieś indziej.Tragarze mnie podnieśli, więc miałem widok nad gło-wami tłumu.Znajdowaliśmy się w otwartym kręgu, czy może raczej pome-rium - okręgu wyznaczającym granicę miasta - o średnicy tysiącaramion, między murem nad brzegiem za naszymi plecami a zruj-nowaną palisadą ze stanowiskami obserwacyjnymi przed nami odwschodu.Miejsce sprawiało prowizoryczne wrażenie, jakby nagleporządny park zmienił się w slums, gdzie nędzarze rozstawili na-mioty, jurty, szałasy z płacht albo tylko rozsiedli się na gołej ziemi.Dwudziestki oszczepników z Klanu Widłogona przepychały się przeztłuszczę, grożąc nazbyt agresywnym pielgrzymom biczami z włókienpalmowych.Krewniak na końcu każdej grupy niósł trzydziestostopo-wą tyczkę z wielką tarczą z piór zwisającą na około pięć ramion.Każ-da tarcza miała inny wzór - zapewne było to coś w rodzaju sztandaruoddziału.A na szczycie tyczki opalona skóra kogoś, kto wszedł tam,gdzie nie powinien, lub zrobił coś, czego nie wolno, łopotała głuchojak wilgotna flaga przed muzeum.W tym świecie strój był paszportem.Przez tłum pomagał namsię przecisnąć oddział oszczepników.Tylko dla VIP-�W, pomyślałem.Przedzieraliśmy się przez gromady plebejuszy.Teraz umiałem już od-różnić klany i pochodzenie na podstawie ubiorów i tatuaży, a w bo-nusie z pamięci Szakala wypływały odruchowo powiązania i status,wszystko zaprawione wyrazną pogardą.Na przykład: pomarańczowesari noszone przez krępych, niskich i zakurzonych mężczyzn wska-zywało, że to Cacaxtlanie, a trochę dalej wysocy, muskularni kopuło-głowi - szlag, zaczynam używać przezwisk, co tutaj stanowiło przejawdobrych manier, ale w dwudziestym pierwszym wieku wręcz przeciw-nie - osobnicy z opalenizną w stadium przedczerniakowym i z popę-kaną od słońca skórą, pochodzą z Chanacu, to proto-Mixtecy, z górwokół Zampoaltepetl.Związana linami grupa wysokich i szczupłychasteników ze strupami i pokutnymi woreczkami przywiązanymi dokostek okazała się nie kontyngentem niewolników, lecz ludzmi z Ya-xacan, leżącego na najdalszym północno-zachodnim krańcu doliny,którzy musieli odpracować dług [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Trylogia Lando Calrissiana.02.Lando Calrissian i Ogniowicher Oseona (3)

Carey Jacqueline [ Dziedzictwo Kusziela 02] Wybranka Kusziela

Warren Tracy Anne Miłosna pułapka 02 Miłosny fortel

Feist Raymond E & Wurst Janny Imperium 02 Sługa Imperium

Lindskold, Jane [Firekeeper 02] Wolf's Head, Wolf's Heart

Linux Network Admistrator's Guide

Professional Feature Writing Bruce Garrison

Simak Clifford Dzieci naszych dzieci

Eddings Dav

Chmielewska Joanna (Nie)boszczyk Maz (www.ksiazki4