Pan komisarz wojenny Lam

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Otóż mniemam, że teraz ro-zumiesz już hrabia, dlaczego poszedłem do powstania? Cóż hrabia sądzisz o moich pobud-kach?Hrabia krząkał dyplomatycznie i uśmiechał się jeszcze dyplomatyczniej, i ruszał ramio-nami jak najdyplomatyczniej ale nie rzekł i słowa.Pani Podborska była zachwyconą.Wi-docznym dla niej było, że tylko prawdziwy, thorough-bred298 książę był w stanie z tegopunktu widzenia zapatrywać się na powstanie; książę Artur urósł tedy w jej oczach do wyso-kości niesłychanej.Tylko pani hrabina Cybulnicka, która, mimo nie mniejszego od pani Pod-borskiej pokrewieństwa z różnymi hrabiami.skimi i.ckimi, nie mogła jakoś wznieść się nataki szczyt wielkopańskiego spleen u i anglomańskiego zamiłowania w różnych rodzajach sp o r t u, na jakim postawił się p.Artur, mimo woli prawie wypatrzyła się na niego z najwięk-szym zadziwieniem i zawołała: Fe, to się przecież nie godzi uważać za miłą rozrywkę taką okropną tragedię, jaka sięodgrywa u nas w Polsce! Książę nie możesz myśleć i czuć tego, co mówisz, byłoby to. Cha! cha! cha! przerwał pan Artur dokończ pani! Chciałaś pani powiedzieć, że by-łoby to niegodziwością! Spodziewam się, że pani hrabina nie podasz przynajmniej tego swo-jego zdania o mnie do �Gazety Narodowej� i jak się tam jeszcze nazywają te różne dziennikig a l i c y j s k i e? (Książę, jak wszyscy Koroniarze, nie wymawiał nigdy wyrazu galicyjskiitd.bez pewnego szyderczego nacisku).Zresztą, cóż by nam mogli zarzucić na serio panowiedziennikarze? Bijemy się, płacimy podatki, dajemy się zamykać do kozy czy nieprawda,panie hrabio? (Pan hrabia potakiwał z westchnieniem).Niechże nam wolno będzie przynajm-niej myśleć o tym wszystkim, co nam się podoba!Pan hrabia rad był, że zdarzyła mu się sposobność odwrócenia rozmowy od przedmiotunader drażliwego ze względu na własne jego stanowisko w tej sprawie.Bo jeżeli książę brałudział w powstaniu dla dogodzenia swoim nerwom potrzebującym silnych wrażeń, to naczel-nik obwodu cybulowskiego nie mógł na żaden sposób przyznać się do tych samych pobudek,zważywszy, że dostarczanie sucharów dla oddziałów powstańczych i inne czynności naczel-294Czerwony Człowiek Adam Sapieha, którego w związku z jego pseudodemokratycznymi wystąpieniaminazywano ironicznie Czerwonym Księciem.Cały wywód p.Kukielskiego jest aluzją do udziału Sapiehy wpowstaniu styczniowym.295Longschamps tor wyścigowy w Lasku Bulońskim pod Paryżem.296spleen (ang.) zniechęcenie, poczucie nudy.297Kabyle szczep ludności zamieszkującej północną Afrykę.298thorough-bred (ang.) czystej krwi.87nika obwodowego nie dałyby się zaliczyć do szlachetniejszych rodzajów sportu i w ogóle nienarażały swego sprawcy na wrażenia, które by mogły iść w porównanie z polowaniem na lwyalbo z walką byków itp.Z drugiej zaś strony, skoro jawnie wypowiedzianym zostało, że niktdobrze urodzony, a nawet sam Czerwony Człowiek we Lwowie, nie traktuje powstania ina-czej jak książę Artur, p.hrabia Cybulnicki nie chciał stawać w jawnej opozycji przeciw wła-snemu swemu obozowi.Uchwycił się tedy jak kotwicy owej wzmianki ks.Artura o płaceniupodatków i o szansach dostania się do kozy i skonstatował, że obywatelstwo ponosi rze-czywiście wielkie ofiary dla powstania. Ba, o tym niejeden z nas mógłby wiele powiedzieć rzekł książę.Ja sam tymi dniamidowiedziałem się z dzienników, że na mój majątek na Białej Rusi nałożyli Moskale 100 000rubli kontrybucji, a powstańcy zabrali mi całą stadninę.C est toujours nous qui payons lespots cass�s299.Pan hrabia skorzystał z tej wzmianki, by zasięgnąć bliższej informacji co do stosunkówrodzinnych księcia, i zapytał, w której okolicy leży jego majątek? W mohylewskiej guberni rzekł książę tuż nad Dnieprem.Mam przepyszne polowa-nia na żubry i łosie w moich lasach.Przelotny uśmiech, którego znaczenia nie odgadł pan Artur, nadał w tej chwili twarzy pa-na hrabiego wyraz niepospolitego zadowolenia.Hrabia w wolnych chwilach zajmował siębadaniem fauny polskiej.Wiedział on zatem dokładniej od pana Artura, że od bardzo dawnanie ma żubrów i łosiów w mohylewskiej guberni. Mam cię, ptaszku! pomyślał tedy wduchu p.hrabia i od tej chwili, im lepiej p.Artur grał rolę księcia Artura, tym większe byłopodziwienie pana hrabiego dla jego wprawy w tej roli, ale tym mniejszą też była wiara w jegoksiążęcość.Kilka dalszych niedokładności, których nie mógł uniknąć pan Artur opisując po-łożenie swoich dóbr i różne ich ciekawości utwierdziło hrabiego w przekonaniu, że gośćjego jest znakomitym blagierem , i nic więcej.Skąd wynika dla wszystkich przyszłych pa-nów Kukielskich ta ważna nauka, by się obznajamiali jak najściślej z topografią swoich ma-jątków, czy one leżą na Litwie, czy na Białej Rusi lub w Inflantach.Dla nas zaś niechaj bę-dzie ulgą i pociechą w naszej galilejskiej nędzy, iż p.naczelnik obwodu cybulowskiego obja-wił przy tej sposobności nie mniej sprytu od pewnego c.k.dyrektora policji we Lwowie, októrym opowiadają, iż poznał przebranego lokaja w mniemanym królewiczu ormiańskim,podczas gdy wszystkie wysoko i najwyżej położone osoby dały się były oszukać temu ptasz-kowi.Chodząc po pokoju z dyrektorem policji królewicz upuścił przypadkiem kapelusz, pod-niósł go sam z ziemi, otarł i wygładził tak starannie, że wprawne oko naczelnika policji zdrobnej tej okoliczności od razu poznało całą prawdę.Pan hrabia miał mniej zasługi w po-wyższym wypadku, bo podejrzenie powstało u niego z góry i tylko stwierdzone zostało na-stępnym badaniem, ale zawsze to wielki zaszczyt dla naszej dzielnicy polskiej, iż przynajm-niej jeden Galilejczyk poznał się na farbowanych lisach.Zazwyczaj niewiele nam przypisujązdolności pod tym względem.Oto np.hrabia Leszek Borkowski300, który uchodzi za jednegoz najsprytniejszych między nami, przeszłego roku nie poznał się na tym, iż pismo redagowaneprzez korespondentów urzędowego moskiewskiego dziennika pisane będzie w duchu mo-skiewskim.Przynajmniej sam hrabia przyznał się do tej pomyłki, gdy przestraszeni wyborcyjego zaczęli pytać, dlaczego im poleca �Słowianina�?Pan hrabia Cyprian chował zresztą odkrycie swoje dla siebie i oddawał panu Arturowiksiążęce honory z taką hojnością i naturalnością, iż ten ostatni przekonany był najmocniej o299C est toujours nous qui payons les pots cass�s (fr.) To my zawsze jesteśmy kozłami ofiarnymi.300hrabia Leszek Borkowski obszarnik galicyjski, poseł na sejm, literat i polityk, w młodości radykalizuja-cy, pózniej już tylko ekscentryczny, poparł jakoby, w liście do redakcji, wychodzące od 15 lipca we Lwowieczasopismo �Słowianin� propagujące hasła panslawistyczne.Zaatakował go w związku z tym Lam w Kronicelwowskiej w �Gazecie Narodowej z 12 lipca 1868 roku [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Foster Alan Dean Przekleci 03 Wojenne lupy

Dick Philip K. Na obraz i podobieństwo Yanceya

King Stephen TO

Christie Agatha Noc w bibliotece (2)

Książka do AutoCad

Glen Cook Biala Roza (7)

Christie Agatha Morderstwo w Boze Narodzenie

Access 2000 Księga eksperta (2)

Bulyczow Kir Pieriestrojka w Wielkim Guslarze (2)