[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie tylko nie żałuję,żem zniósł w nim tyle ciężkich przejść, cierpień i rozpaczy, lecz gdyby nawet stał się dlamnie ostatnim, uważałbym, iż zszedłem ze świata syt życia.Tak, zostaliśmy pokonani.Aleprawo może być po jednej stronie, a powodzenie po drugiej.Rzymianie mogli się pózniejprzekonać o tym na podstawie własnego doświadczenia.Nie żałujcie więc tego roku, dziecimoje, jak to czynią niektórzy fałszywi mędrkowie dni dzisiejszych pod pozorem, że ponieśli-śmy wówczas straty nadmierne i nie usprawiedliwione rozsądkiem.Czyż godność człowiekawolnego i cześć wojownika stały się obecnie mniej cenne od krwi i złota?Gdy Trzy Matki, które znużonymi palcami tak długo już przędą nić mego żywota, przetnąją wreszcie, nie składajcie mnie do grobu z mymi trofeami spod Farsali, Thapsus lub Mundy,nawet nie z mymi trofeami spod Gergowii niech będę pochowany z mym wyszczerbionymmieczem i pogiętą od ciosów zbroją, którą miałem pod Alezją!I jeśli zapożyczycie od Rzymian zwyczaj, przez wielu naśladowany już zwyczaj któregonie ganię kładzenia na grobowcach płyt z marmuru, z wyrytymi na nich napisami, toumieśćcie na moim kamieniu grobowym te tylko proste słowa:TU LE%7łY %7łOANIERZ WERCYNGETORYKSAKoniecKorekta: Katarzyna Michalska164 [ Pobierz całość w formacie PDF ]