Robert Graves Wyspy Szaleństwa

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Główny nawigator powiedział, że kapitan Corzo przecenia wartośćgaleonu.Jeśli okręt flagowy dotrze kiedykolwiek do Manili, podejmujesię znalezć mu lepszy statek za dwieście pesos.Wielkorządczyni zapytała zebranych, czy kapitanowi Corzo ma sięwydać rozkaz porzucenia San Felipe dla wspólnego dobra; na co onsam odpowiedział: Mam jeszcze przy sobie nóż do ociosywaniadrzew.379Chorąży don Luis Barreto stwierdził, że byłoby wielką niesprawie-dliwością pozbawiać kapitana dowództwa w nagrodę za jego wiernąsłużbę; gdyby nie on, pułkownik żyłby w najlepsze, a ciała Barretówżarłyby rekiny.Ponieważ główny nawigator nie chciał wycofać tego, co powiedział,niczego uzgodnić się nie dało.Do�a Izabela zarządziła wtedy, aby ka-pitan Corzo zatrzymał swój okręt, a gdy don Luis oznajmił, że kapitanLeyva zostawił ustny testament, w którym zapisał mu jedną trzeciąfregaty, przystała na jego prośbę, aby i temu okrętowi dozwolono że-glować dalej.Kapitan don Diego postawił wniosek, poparty przez majora Moranai don Luisa, ażeby tych chorych z San Geronimo , u których febrajeszcze się nie przesiliła, przenieść na Santa Catalina - w ten sposóbochroniłoby się zdrowie tych, którzy dotąd uniknęli zarazy, a innych,jeszcze osłabionych, nie budziłyby po nocach krzyki bredzących wmalignie.Temu oparł się kapitan de Vera mówiąc, że nie przyjąłby dowódz-twa, gdyby wiedział, że fregata ma się zamienić w pływający lazaret.Chorąży królewski, który miał rozkaz płynąć z nim razem w zamian zachorążego don Diega Torresa, zgłosił podobny sprzeciw.Główny na-wigator zauważył, że choć sam miałby lżejsze zadanie, gdyby przyjętopropozycję, uważa ją za okrutną i niekatolicką.Dowodził, że chorychnie powinno się pozbawiać nielicznych wygód, jakie można im dać naokręcie flagowym, jak na przykład schronienie przed żarem słonecz-nym, deszczem i nocnym powietrzem, oraz zmuszać ich do przebywa-nia na fregacie, gdzie musieliby leżeć na pokładzie.W tym momencie kapitan don Diego wyszedł, ale prawie natych-miast powrócił.Major don Luis Moran podsunął, że można by rozpiąć jakiś staryżagiel nad pokładem Santa Catalina jako osłonę przed żywiołami;powiedział też, że morska bryza jest daleko zdrowsza niż cuchnącepowietrze forkasztelu.380Główny nawigator zaoponował mówiąc, że wszelkie podobne urzą-dzenia przeszkadzałyby w nawigacji oraz że nagły spadek temperaturyo zachodzie słońca, któremu zawsze towarzyszy wzrost gorączki uchorych, w większości wypadków przyniósłby zgubne skutki.Odwołałsię do miłosierdzia doni Izabeli.Zarządzono, aby chorzy pozostali na okręcie flagowym.Do�a Izabela zażądała, aby główny nawigator znalazł obsady dladwóch mniejszych okrętów, jak również żywność i wodę w ilości pro-porcjonalnej do ich liczebności, oraz aby dostarczył nawigatorom map iwskazówek nawigacyjnych; oba te obowiązki podjął się wypełnić.Główny nawigator poprosił następnie o pozwolenie opuszczenia na-rady, ponieważ usłyszał, jak jakiś człowiek woła do niego o pomoc.Pozwolenie to otrzymał i obrady zawieszono aż do jego powrotu, kiedyto zawiadomił wielkorządczynię, iż sierżant Luis Andrada, jakoby napolecenie kapitana don Diega, spuszcza ciężko chorych do barkasacelem przewiezienia ich na fregatę.Wielkorządczyni kazała bezzwłocznie naprawić tę omyłkę, po czymnaradę zakończono.ROZDZIAA XXIIPRZEZ R�WNIK NA P�ANOCKiedy osiemnastego listopada wyruszaliśmy w drogą do San Cristo-bal, nasi ludzie wygrażali pięściami oddalającemu się brzegowi i wy-krzykiwali tysiące złorzeczeń pod adresem mieszkańców, jakby samnasz pobyt nie był już dla nich wystarczającym przekleństwem.Naokręcie flagowym mieliśmy dziewięćdziesiąt jeden dusz, a na dwumniejszych okrętach dalszych trzydzieści.%7ładne czółna nie wypłynęły,aby pożegnać nas strzałami czy pociskami z proc, co było dowodemroztropności, gdyż działa wszystkich okrętów były nabite, a puszkarzestali w pogotowiu z zapalonymi lontami.Ponieważ wiał pomyślnywiatr z południowego wschodu, wypłynęliśmy z Zatoki bez trudu, aletakielunek San Geronimo był tak zużyty, że fały pękły aż trzy razy,podczas gdy wciągaliśmy barkas na pokład, a choć nie jestem maryna-rzem, zrozumiałem, że nie potrzeba będzie wielkiego sztormu, abyogołocić nas z każdego kawałka płótna, jaki mieliśmy na masztach.Ciało wikariusza zrzuciliśmy za burtę w chwili, gdy Santa Cruz zapada-ła za widnokrąg czerwony od gniewnych błysków wulkanu Tinahula.Utrzech spośród majtków, którzy brali udział w wyprawie po żywność,wystąpiły teraz objawy febry, a czwarty zakaził sobie stopę stąpnąwszyna ostrą muszelkę.382Nasz kurs był na zachodnio-południowy-zachód.Dziewiętnastegolistopada główny nawigator wziął wysokość słońca i stwierdził, żeznajdujemy się na jedenastym stopniu szerokości południowej.Tym-czasem bosman i dalsi czterej majtkowie rozchorowali się, wobec cze-go pozostało nam tylko pięciu zdrowych ludzi oprócz bosman-mata,gdyż resztę naszej trzydziestoosobowej załogi rozdzielono pomiędzy Santa Catalina i San Felipe.Damian sarkał, że zmuszono nas, by-śmy brnęli dalej, ostro do wiatru, na poszukiwanie wyspy San Cristo-bal, która, jeżeli nawet zdołamy ją odnalezć, nie zapowiada nam lep-szego przyjęcia niż to, za które tak brzydko odpłaciliśmy na SantaCruz.Dlaczego więc nie zawracamy i nie płyniemy prosto ku Filipi-nom? Główny nawigator był zły na niego, aż raptem sztagowa grubalina biegnąca od szczytu grotmasztu do podstawy fokmasztu, aby prze-jąć napięcie żagli - trzasła jak nitka, a grotmaszt pękł przy liku.Wów-czas nawrócił się na pogląd Damiana, którego posłał dopilnowaćszplajsowania sztagu, ale wyznał, że nie gwarantuje, czy maszt utrzymasię choćby trzy dni.A stało się to, gdy znajdowaliśmy się jeszcze ojakieś dziewięćset mil od najbliższego chrześcijańskiego portu.Na jego usilne nalegania i nie mając wielkiej nadziei odnalezienia Santa Ysabel , wielkorządczyni, acz niechętnie, zgodziła się skiero-wać wprost ku Manili.Don Luis, kapitan Lopez i niektórzy inni ofice-rowie, w pełni świadomi naszej niebezpiecznej sytuacji, pomogli jejprzełamać opór don Diega, który uparcie nie chciał wierzyć, aby co-kolwiek było nie w porządku z naszym okrętem, i wciąż jeszcze roił owzbogaceniu się na całe życie w kopalniach złota króla Salomona.Dwudziestego listopada zatem ustalono kurs na północny zachód, agdy stało się wiadome, do jakiego portu zdążamy, wieść ta wywarłalepszy skutek niż jakiekolwiek lekarstwo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Roberts Nora Marzenia 01 Smiale marzenia

Roberts Nora Marzenia 03 Spełnione marzenia

Robert Pozen Too Big to Save How to Fix the U.S. Financial System (2009)

Zen and the Heart of Psychotherapy by Robert Rosenbaum PhD 1st Edn

Zelazny Roger i Sheckley Robert Przyniescie mi glowe ksiecia

Zelazny Roger & Sheckley Robert Przyniescie mi glowe ksiecia (2)

Robert Cialdini Wywieranie wplywu na ludzi. Teoria i praktyka

Chmielewska Joanna Najstarsza prawnuczka

Pieniadze W Sluzbie Narodu

Arct Bohdan Cena Zycia (2)