[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Post¹pili krok do przodu.McNeill wyda³ okrzyk zdumienia, Alcock zachwytu.Na pos³aniu le¿a³a nader sk¹po ubrana m³oda kobieta.Stanêli niezdecydowanie na œrodku izby, nie poruszali siê, nie wiedzieli, co robiæ.Kobieta spogl¹da³a na nich bez za¿enowania, przenosi³a wzrok z jednego na drugiego, lekko siê uœmiecha³a.Peter odchrz¹kna³ i b¹kn¹³ z zaambarasowaniem:- O Bo¿e! S³ysza³em o tym zwyczaju.Alcock gapi³ siê w le¿¹c¹ postaæ jak urzeczony, bezustannie przesuwa³ jêzykiem po spierzch³ych wargach.- Jaki to zwyczaj? - spyta³ gor¹czkowo.- Mów prêdzej, Peter? Co za zwyczaj? Bardzo interesuj¹ mnie zwyczaje tubylców.Shannon powtórnie odchrz¹kn¹³.- W niektórych czêœciach Sumatry oraz na innych wyspach archipelagu krajowcy uwa¿aj¹, ¿e doros³y i dojrza³y mê¿czyzna nie powinien nigdy sypiaæ samotnie - wyjaœni³ z zak³opotaniem.Wydaje siê, i¿ nasz wioskowy dostojnik jest a¿ nazbyt uprzejmy i goœcinny.- Zawsze interesowa³em siê zwyczajami i tradycjami ró¿nych ludów - powiedzia³ spiesznie Alcock i przest¹pi³ z nogi na nogê.Dla celów naukowych, oczywiœcie.Porucznik artylerii ukradkiem posun¹³ siê o krok do przodu.Geoffrey Tanner szarpn¹³ siê za kudlate w³osy, wygl¹daj¹ce zza koszulki.- By Jove! Co z tym fantem zrobiæ? - zawo³a³, a potem powoli, z podstêpnym uœmieszkiem nachyli³ siê do Alcocka: - Joe, ty jaskiniowcu, uwodzicielu! Chcia³o ci siê setek sumatrzañskich ksiê¿niczek, hê? Masz tu jedn¹, tylko nie jestem pewien, czy bêdziesz wiedzia³, jak siê zachowaæ.Doros³y mo¿e i jesteœ, ale dojrza³y chyba nie.Peter poczu³, i¿ zarumieni³ siê pod g³ebok¹, opalenizn¹.- K³opot w tym, ¿e odmowa skorzystania, hm, z przys³ugi, jest w tych stronach prawdziw¹ obraz¹ – szepn¹³.Alcock wykona³ nastêpny krok naprzod.- Nie wolno ich obra¿aæ! - zawo³a³ z g³êbokim przekonaniem.- Mogliby nas zjeœæ! Wydaæ Japoñczykom!- I zarobiæ po dwa tysi¹ce guldenów od g³owy - dorzuci³ Alan, którego, jak i Tannera, poczê³a bawiæ fantastyczna sytuacja.- Ha, trudnno, Joe, zastapimy ciê w mod³ach do Wszechmi³osiernego, a ty zabierz sie do spraw czysto ziemskich.- Ale przedtem poproœ, by Wszechmocny doda³ ci si³ - doradzi³ Geoffrey.- Ja.ja.rozumiecie, nie wolno ich obra¿aæ.to rzecz zasadniczej wagi.- j¹ka³ zmieszany Alcock, ale by³ ju¿ teraz zaledwie o metr od swego celu.Tanner niespodziewanie popchn¹³ go w plecy i porucznik Royal Artillery Corps przysiad³ na pos³aniu obok milcz¹cej i biernie wyczekuj¹cej na rozwój wypadków dziewczyny.- By Jove! Nie mamy tutaj co robiæ - zdecydowa³ Australijczyk.- Widowisko nie w moim guœcie.ChodŸcie, chlopaki, nie przeszkadzajmy m³odej parze - zagwizda³ fa³szywie pierwsze takty weselnego marsza Mendelssohna Bartholdyego.- Przeœpimy siê pod go³ym niebem.A ty, Joe, odœpiewaj natychmiast hymn numer dziewiêæset szeœædziesi¹t siedem, zaczynaj¹cy siê od s³ów: „Dodaj mi si³, o Panie!”Nastêpnego dnia, gdy szykowali siê do opuszczenia kam pongu, wyszed³ im na spotkanie wysoki kacyk z medalem Wilhelminy.Na widok zawstydzonego i niepewnego siebie Alcocka zachichota³ i zwróci³ siê do Shannona w mieszanym angielsko-malajskim jêzyku, u¿ytym specjalnie na czeœæ goœci, w których krajowiec bez trudu domyœli³ siê Bia³ych:- Kobieta, ona mówiæ, twój kolega za ma³o zjeœæ gruszek mi³oœci.ROZDZIA£ XXIIWioska, do której dostali siê w cztery dni po mi³osnych doœwiadczeniach gor¹cokrwistego Alcocka, le¿a³a nad samym wybrze¿em, oddalona od Oosthaven zaledwie o kilka kilometrów i, jak przypuszczali Peter z Alanem, mog³a byæ w³aœnie tym miejscem, którego poszukiwali.Podsuwali siê do niej nad wyraz ostro¿nie, ostrze¿ono ich bowiem przed Japoñczykami.Mimo, ¿e wysoki i goœcinny kacyk z poprzednicgo kam pongu dok³adnie pouczy³ ich przed odejœciem co do kierunku i wygl¹du wioski, ³atwo siê mogli pomyliæ.Rzecz zaœ by³a zasadniczej wagi, jako ¿e w³aœnie stamtad, zdaniem goœcinnego kacyka, mo¿na spróbowaæ przeprawy przez cieœninê Sunda na Jawê.Ostateczna decyzja porzucenia myœli poszukiwania partyzantów w górach centralnej Sumatry i przeniesienia siê na Jawê powziêta zosta³a pod wp³ywem McNeilla, który twierdzi³ uparcie, ¿e przy odrobinie szczêœcia mo¿na nie tylko przedostaæ sie na Jawê, ale równie¿ kolejnymi „skokami” na nastêpne wyspy archipelagu, Bali, Lombok, Sambawa, Flores i Timor, ci¹gn¹ce siê na wschód a¿ ku pó³nocno-zachodnim wybrze¿om Australii.- A stamt¹d - doda³ z zachwytem Tannrr - jeszcze jeden skoczek i jesteœmy w Darwin! By Jove, ale¿ siê Eileen ucieszy, gdy mnie zobaczy! A Eve i Jack poszalej¹ z radoœci.Alan, masz stuprocentow¹ racjê.Zostawmy zakichan¹ Sumatrê, walmy na Jawê.I tak przecie¿ nie wypada wracaæ, skoro mamy przed nosem morze i cieœninê.- To s¹ pobo¿ne ¿yczenia z gatunku mod³ów Alcocka - gasi³ ich zapa³ Peler, nie oponowa³ jednak przeciw projektowi.I on wola³ ryzykowaæ mozolne i niebezpieczne przepychanie siê ku Australii ni¿ ja³owe poszukiwanie partyzantów na Sumatrze i pozostawanie z nimi do koñca wojny [ Pobierz całość w formacie PDF ]