Rutkowski Hipoteza frazy przedimkowej

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.b.B: Rozmawiałem z pięcioma z nich.c.B: Rozmawiałem z nimi pięcioma.Zdanie (3.24c), w przeciwieństwie do zdania (3.24b), implikuje, że grupa, o którejmowa w zdaniu (3.24a), składa się z pięciu osób.Jeszcze dobitniej pokazują toponiższe przykłady:(3.25) a.A: Przed budynkiem sejmu jest sześciu demonstrantów.b.B: Rozmawiałem z pięcioma z nich.c.B: *Rozmawiałem z nimi pięcioma.Interpretacja nieokreślona powoduje, że struktura typu NUM-z-PRON dopuszczarozwinięcie przydawką restryktywną (wyodrębniającą), co nie jest możliwew wypadku konstrukcji typu PRON-NUM:(3.26) a.Trzej z nich, którzy wytrwają najdłużej, zostaną zwycięzcamib.*Oni trzej, którzy wytrwają najdłużej, zostaną zwycięzcami.W wypadku tych ostatnich możliwa jest jedynie modyfikacja apozytywna(nierestryktywna):(3.27) Oni trzej, którzy zawsze należeli do faworytów, zostaną zwycięzcami.95Zaimki osobowe oraz problem intensyfikatora samWydaje się, że najwłaściwszym sposobem oddania różnicy między konstrukcjamiprzedstawionymi w przykładach (3.24c) i (3.24b) jest przeciwstawienie pojedynczejfrazy przedimkowej (takiej jak pokazana na diagramie (3.21)) frazie podwójnej,w której elementem umożliwiającym zagnieżdżenie jest przyimek.Oto schemat tejostatniej:(3.28) Struktura konstrukcji typu pięciu z nasDPD� FPF� NPprzypisywanie przypadkaN� PPGENP� NPpięciu z nasPokazana powyżej struktura implikuje, że referencja całej frazy nie jest wyznaczanaprzez zaimek osobowy, ponieważ nie zajmuje on najwyższej pozycji D� (pozostajeona pusta).Warto zauważyć, że w omawianych konstrukcjach także pozycja N� niejest wypełniona przez element leksykalny.96Zaimki osobowe oraz problem intensyfikatora sam3.2.Właściwości składniowe intensyfikator samZ wywodu zaprezentowanego w podrozdziale 3.1 wynika, że postulowanaprzez Progovac (1998) analiza zaimków osobowych jako elementów przenoszonychw wyniku derywacji z pozycji wyjściowej N� do D� znajduje potwierdzeniew danych z polszczyzny.W dalszej cześci tego rozdziału omówione zostaną takiekonstrukcje z elementem sam, które wydają się przeczyć zaproponowanemu powyżejmodelowi.3.2.1.Element sam poza grupą imiennąPrzyjmując przedstawiony w podrozdziale 3.1 model asymetrycznegozachowania składniowego zaimka osobowego i rzeczownika, nie można zapomnieć,że obok zdań takich jak (3.29a) występują w polszczyznie także zdania takie jak(3.29b):(3.29) a.Zapewne sam autor nie rozumie tej książki.b.Zapewne autor sam nie rozumie tej książki.Postpozycyjny szyk elementu sam w przykładzie (3.29b) wydaje się przeczyć analiziezaproponowanej w podrozdziale 3.1: słowo autor, nie będąc zaimkiem, nie możezostać przesunięte do pozycji D�, a w związku z tym nie powinno poprzedzaćswego modyfikatora przymiotnikowego.Celem poniższego wywodu jestsprawdzenie, czy szyk w przykładach takich jak (3.29b) może być rzeczywiścieuznany za poważny argument przeciw modelowi frazy DP.97Zaimki osobowe oraz problem intensyfikatora samWarto przyjrzeć się bliżej strukturze informacyjnej przedstawionej tu paryzdań.Wydaje się, że w przykładzie (3.29a) sam jest elementem rematyzującympodmiot.20 Możemy zatem domniemywać, że o wspomnianym w zdaniu (3.29a)autorze nie było raczej mowy w zdaniu poprzedzającym je w dyskursie por.np.następujący dialog:(3.30) a.A: Czy zrozumiałeś, o co chodzi w powieści Rambo XVIII ?b.B: Zapewne sam autor nie rozumie tej książki.Z kolei szyk pokazany w przykładzie (3.29b) powoduje, że podmiot wyrażonyrzeczownikiem autor zyskuje interpretację tematyczną (nie jest zatem w dyskursieelementem nowym), a status rematyczny przysługuje elementowi sam:(3.31) a.A: Czy zrozumiałeś, o co chodzi autorowi powieści Rambo XVIII ?b.B: Zapewne autor sam nie rozumie tej książki.Z względu na obligatoryjną tematyczność podmiotu konstrukcje takie jak (3.29b)brzmią najnaturalniej, gdy rzeczownik poprzedzony jest zaimkiem wskazującym(czyli znacznikiem określoności sugerującym zakotwiczenie danej grupy imiennejw dyskursie):(3.32) Zapewne ten autor sam nie rozumie swojej książki.20Na właściwości rematyzujące i tematyzujące różnych użyć leksemu sam w języku rosyjskim zwracauwagę Apresjan (1993).98Zaimki osobowe oraz problem intensyfikatora samUżycie zaimka wskazującego w przykładzie (3.29a) wydaje się natomiastnieakceptowalne:(3.33) Zapewne (*ten) sam (*ten) autor nie rozumie tej książki.Co istotne, w użyciu rematyzującym (czyli takim jak w przykładzie (3.29a)) naskładnik sam nie pada akcent zdaniowy, jako że uwydatniony jest remat, czylipodmiot.Wyróżnienie intonacyjne elementu sam ma natomiast miejsce, gdywystepuje on w postpozycji względem podmiotu, a więc kiedy sam jest rematem.21Jak pokazuje Eckardt (2001), podobna prawidłowość dotyczy elementu selbst (któryma w języku niemieckim zbliżoną funkcję do polskiego sam): kiedy jest oninterpretowany rematycznie, musi być akcentowany.Korelacja międzyuwydatnieniem intonacyjnym a rematycznością może być zatem w przypadkuelementów takich jak sam zjawiskiem o charakterze uniwersalnym.W związku z tematycznym charakterem rzeczownika autor zdanie (3.29b)(a nie (3.29a), jak przewiduje model przedstawiony w poprzednim podrozdziale)może się wydawać strukturalnym odpowiednikiem zdania (3.34).(3.34) Zapewne on sam nie rozumie tej książki.Jednak dokładniejsza analiza struktury omawianych zdań każe stwierdzić, że formasam jest częścią grupy imiennej tylko w przykładach (3.29a) i (3.34), a nie (3.29b) [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Foster Alan Dean Tran ky ky Misja do Moulokinu

Sandemo Margit Saga o Czarnoksiezniku Tom 4

TEY, Josephine Córka czasu

Chmielewska Joanna Zlota mucha

!!linux podrecznik administratora (PL)

Windows XP dla ekspertów

Slowacki Juliusz Balladyna (2)

mamy v jednom kole tlac

Chandler Raymond Morderca w deszczu

May Peter Wyspa Lewis 1 Czarny Dom