Bradford Barbara Taylor Głos serca

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ktoś mógłby odnieść mylne wrażenie, gdyby zobaczył panaobejmującego mnie w taki.władczy sposób.Mam być pańską znajomą, a niekochanką, prawda?- Spokój.Pózniej się z tobą rozprawię, madame.A teraz masz stać tutaj iinformować mnie, kto jest kto.- No, no, widzę, że lubisz rozkazywać - powiedziała Franceska, biorąc kieliszek.-Postaram się, ale nie znam wszystkich zaproszonych osób.O, ta, którą Diana terazobejmuje, to jest Astrid.Księżna Astrid von B�ler.- Przysunęła się do niego i dodałaściszonym głosem: - To była wielka miłość Kima, dopóki jej mąż nie wkroczył nascenę.- %7łartujesz! - ze zdziwieniem uniósł brwi.- Twój brat ma dobry gust.A ten facetprzy niej to jej mąż?- Nie, jakiś polski hrabia o nazwisku niemożliwym do wymówienia.Jej ostatni.przyjaciel, jak sądzę.- A ta para?- Hrabiostwo Durmann.On chyba zajmuje się bankowością.Oboje są bardzo mili.On ma na imię Henryk, a ona Tatiana.W ciągu kilku minut zebrali się wszyscy goście - razem osiem par.Franceska starałasię opowiedzieć Victorowi o ludziach, których znała, ale bardzo szybko przyłączylisię do nich inni goście.Znalazła się obok Astrid i polskiego hrabiego oraz dwóchinnych mężczyzn, których nie znała.Victor od razu stał się centrum zainteresowania całego towarzystwa, nie tylkodlatego, że był gwiazdorem filmowym, ale także dzięki imponującemu wyglądowi inaturalnemu czarowi.Górował wzrostem nad innymi mężczyznami, dzięki czemuFranceska ani przez chwilę nie traciła go z oczu.On też szukał jej wzrokiem.Odczasu do czasu wymieniali porozumiewawcze spojrzenia i uśmiechy.Ale w miarę jak rozwijało się przyjęcie, Franceska zrezygnowała z myśli, by sięprzyłączyć do Victora.Większość kobiet uformowała wokół niego krąg i wszystkierywalizowały o jego zainteresowanie.A on zdawał się flirtować jednocześnie zewszystkimi.Franceska poczuła ukłucie zazdrości, ale szybko zdusiła je w sobie istarała się zachowywać jak najbardziej naturalnie.U jej boku znalazł się GiintherRundt, znajomy Kima.Obsypywał ją komplementami, na które odpowiadałauśmiechem i nieco kokieteryjnymi spojrzeniami.Kątem oka zauważyła, że Victorspogląda na nią trochę zaniepokojony, więc roześmiała się.Ucieszyło ją to.Wreszcie Manfred oznajmił, że podano do stołu i goście powoli ruszyli do jadalni.Victorowi udało się stanąć koło Franceski.- Kim jest ten facet? - zapytał cicho.- O kim mówisz? - udała zdziwienie.- Wiesz, mała.O tym, który praktycznie przypierał cię do ściany.- Och, ten - roześmiała się lekko.- To przyjaciel Kima.O ile mówiłeś o Guntherze,oczywiście.Jest słodki.- Jeżeli on jest słodki, to ja jestem anielski - odparł.Nie odpowiedziała.Kiedy weszlido jadalni, Victor dorzucił: - Mam nadzieję, że posadzono nas obok siebie,kochanie.- Wątpię.Jestem pewna, że będziesz siedział po prawej ręce Diany.A ja po prawejręce Christiana.Dzisiaj obowiązuje etykieta.- Więc będą mi musiały wystarczyć myśli, jak to będzie po kolacji, kiedy jużbędziemy sami -mruknął.Przesunął dłonią po jej plecach i ruszył w stronę Diany,która już go wzywała.Piękno zamku, które uderzyło Victora już pierwszego dnia, teraz uwidaczniało sięjeszcze bardziej.Wystrój jadalni był romantyczny, niemal bajkowy.Oświetlało jąmnóstwo białych świec ustawionych na parapetach, komodach i pośrodku stołu.Wkominku płonął ogień, którego blask zalewał cały pokój miękkim, złotawymświatłem.Zwieczniki okolone były kompozycjami kwiatowymi ozdobionymikolorowymi figurkami z miśnieńskiej porcelany.Stół nakryty był porcelaną,kryształami i srebrem.W świetle świec wszyscy wyglądali niezwykle uroczyście - kobiety wwieczorowych sukniach i połyskującej biżuterii, mężczyzni w smokingach.Gościebyli młodzi, weseli i otwarci.Prowadzili miłą, wesołą rozmowę.Victor bawił siędoskonale, chociaż siedział z dala od Franceski.Od czasu do czasu spoglądał przezstół i ścigał ją spojrzeniem, a ona odpowiadała mu uśmiechem, nie przerywającswojej rozmowy.Siedziała między Christianem i Vladimirem, polskim hrabią.Victor, zgodnie z zapowiedzią Franceski, siedział obok Diany i czarującej,uwodzicielskiej Astrid.Chociaż Astrid była pełna wdzięku, Victor bardziejzajmował się Dianą.Franceska również bardzo dobrze się bawiła.Jej naturalna wesołość i ciepło szybkoudzieliły się wszystkim.Dużo się śmiała, bo Vladimir okazał się bardzo miłymsąsiadem, obdarzonym ogromnym poczuciem humoru.W miarę rozwoju wieczoruFranceska zaczęła zdawać sobie sprawę, że wszyscy uważają Victora za partneraDiany.On sam nie zaprzeczał, a nawet starał się to subtelnie podkreślać.Uśmiechnęła się, doskonale rozumiejąc jego motywy.Była zdumiona jegoniespożytą energią.Jak na kogoś, kto opuścił jej pokój o świcie, po bezsennej nocy,kto przez całe przedpołudnie jezdził na nartach, a przez całe popołudnie namiętniekochał się z nią, był zdumiewająco wypoczęty i świeży.Ona, choć była odwadzieścia lat młodsza, odczuwała jednak zmęczenie po nocnych szaleństwach.Spojrzała na Victora i poczuła coś w rodzaju dumy posiadania.Bez względu na to,co wszyscy myśleli i niezależnie od tego, kto z nim flirtował, Victor należał do niej.Tak jak on, czekała na to, co będzie pózniej.Lekko zadrżała.Jak niezwykłe możebyć życie, pomyślała.Tydzień temu cierpiała z powodu nie odwzajemnionejmiłości, umierała z tęsknoty, wydawało się, że obiekt jej uczuć na zawsze będziepoza jej zasięgiem.A dziś była najszczęśliwszą osobą na ziemi.Dzięki niemu.Ztałsię dla niej centrum wszechświata.W porównaniu z nim wszystko stawało sięnieważne.- Słyszałem, że kolekcja Langley jest niezwykła z uwagi na bardzo cenne obrazy -powiedział Vladimir.- Czy jest udostępniana publiczności?- Tak - odpowiedziała Franceska oderwana od swoich myśli.- Latem codziennie, a zimą tylko w czasie weekendów.Mój ojciec hołduje zasadzie,że wielką sztuką należy się dzielić z innymi.Jak tylko znajdzie się pan w Anglii,musi pan przyjechać do Langley i zobaczyć naszą kolekcję.Widzę, że interesuje siępan sztuką.- Dziękuję, to bardzo miło z pani strony.Z przyjemnością odwiedzę państwa.Bardzo lubię malarstwo, szczególnie dzieła starych mistrzów - ciągnął Vladimir.-Marzę, żeby pojechać kiedyś do Rosji i zobaczyć zbiory Ermitażu.KatarzynaWielka była niezwykłą kobietą z wielu powodów, a szczególnie z powodu swojegozamiłowania do kolekcjonowania dzieł sztuki.To niebywałe, zgromadzić tylearcydzieł z całej Europy.Zbudowała Ermitaż, by mieć je gdzie przechowywać.-Uśmiechnął się i dodał:- Katarzyna zawsze mnie intrygowała, muszę przyznać.Fascynująca kobieta,chociaż pozbawiona skrupułów.Kiedy miała dwadzieścia lat, romansowała zjednym z moich przodków, może dlatego tak mnie interesuje.- Mówi pan chyba o Stanisławie Poniatowskim, który pózniej został królem Polski.Mam rację?- Absolutną! - Vladimir najwyrazniej był zaskoczony jej wiedzą historyczną [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Koontz Dean R Mroczne sciezki serca (SCAN dal

Andrzejewski Jerzy Lad serca (SCAN dal 764)

Glen Cook Gorzkie Zlote Serca (4)

Glen Cook Gorzkie Zlote Serca (3)

Glen Cook Gorzkie Zlote Serca

Andrzejewski Jerzy Lad serca (2)

May Karol Winnetou t.I

Lem Stanislaw Odruch warunkowy (2)

Linux. .Mandrake.10.Podręcznik.Użytkownika.[eBook.PL]

Hobb Robin Misja blazna