[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. A teraz wiesz. SÅ‚uchaj no, dlaczego nie obmyjesz sobie twarzy? Albo raczej wsadz
głowę w mied-nicę i potrzymaj tak trochę! rzucił sucho Konrad, który bez wątpienia znowu się obu-dził w złym humorze.Gderając, Gaddo zebrał się na odwagę, stanął boso na ziemi i dotarł do wody.Kiedymył się, drżąc z zimna, dosięgło go pytanie Konrada:  Rozpoznałeś kogoś spośród tychkatarów?. O, tak,  odparł tamten, wycierając się.Tym razem tak.Rozpoznałem wielu. Nazwiska?. Ach, nazwisk nie jestem pewien!.83Konrad zamknął oczy i zacisnął szczęki, by nie wybuchnąć.Tamten spostrzegł toi dorzucił pospiesznie:  Ale wiem, gdzie ich znalez
ć!.Francuz wysunął się z pościeli, wznosząc ręce do nieba:  Panie nieba i ziemi! Dajmi siłę!.Gaddo przysiadł na brzegu łoża i ciągnął niewzruszony: Dwóch albo trzech to sukiennicy.Wiem, gdzie mają sklepiki, chociaż nie wiem, jaksię zwą. Czy wiedzą, że ich znasz?. To możliwe.Piza nie jest ogromna. A więc nasza skóra nie warta jest złamanego grosza.Casalberti padł na łoże jak długi. Odwagi!  rzekł ze śmiechem Konrad, który wstawał. Nie rościsz sobie chybapretensji, by żyć do stu lat!. Wiesz co, Konradzie? Wiesz? Nigdym nie czuł się tak z
le, dopóki ty tutaj nie przy-byłeś!. Ale słyszysz to, co należy usłyszeć od przyjaciela! Piękna gościnność.Ach, a pro-pos, masz.I podał mu bilecik.Wyjął go z kieszeni płaszcza, rzuconego na krzesło. Co to jest?.Gaddo wyprostował się i wziął zmięty papierek.Były na nim nagryzmolone po-spiesznie trzy słowa:  Cmentarz  Wszystkich Z
więtych. Kto ci to dał? , zapytał. Kiedy walczyłem z jednym katarem, włożyłem mu przypadkiem rękę za pas: na-trafiłem na to i instynktownie wziąłem. Trochę za dużo listów w tej sprawie.Co to znaczył. Może to, że w noc Wszystkich Z
więtych spotkają się na cmentarzu , powiedziałspokojnie Konrad, kończąc ubieranie.Gaddo w lot pojął aluzje i pobladł:  Nie! ja tam nie pójdę! O, mój drogi, terazwszystko jest jasne.Chcesz figurować w spisie męczenników, zrozumiałem.Nie licz namnie! Na świętego Wilhelma, tego już za wiele!. A kto kiedykolwiek liczył na ciebie?. Chcesz powiedzieć, że sam pójdziesz?. Oczywiście.Gaddo zastanowił się przez chwile. Beze mnie?. Bez ciebie. A jak to zrobisz?. Och, dam sobie rade.84 O, nie! Wciągnąłeś mnie w te historie, a teraz, gdy docieramy do celu chciałbyś sięmnie pozbyć? O, nie, mój łaskawco! To zbyt wygodne, wykorzystać przyjaciół, a potemodrzucić ich, jak coś niepotrzebnego! Razem zaczęliśmy i razem dokończymy! I nie sta-raj się zabronić mi tego!. Ależ nawet nie próbuje, przyjacielu! Dzięki.Wiedziałem, że mogę na ciebie liczyć.Kończąc, pacnął Gadda dłonią po głowie.Potem wyszedł, pozostawiając go z tępym wy-razem twarzy. Idziesz ze mną?.Głos Konrada dobiegał już ze schodów.Gaddo drgnął i pobiegłza przyjacielem. Dokąd?. Do publicznej łaz
ni.Casalberti wydłużył krok i doścignął Konrada. Możesz się i tutaj wykąpać.Każę nanieść ciepłej wody i kadz
. Nie  odparł tamten, zmierzając ku wyjściu,  mam ochotę dłużej wypocząć.Niewierni powszechnie zażywają łaz
ni parowej, widziałem to w Ziemi Z
więtej i uwa-żam, że to rzecz znakomita.Mówiono mi, iż krzyżowcy sprowadzili i tutaj ten obyczaj.Chcę z tego skorzystać. To prawda,  przytaknął Gaddo podążając za konfratrem. Jest to i tutaj.Jawszakże sądzę, iż jest to obyczaj godny potępienia, wywodzący się z rozluz
nienia mu-zułmańskich obyczajów.Jest tam też sala gdzie epilują owłosienie, jeśli to cię interesu-je. Nie, dziękuję.Cenię moje włosy: grzeją mnie w zimie.To raczej coś dla ciebie!Dlaczego nie każesz sobie wydepilować włosów z łepetyny? Uniknąłbyś przykrego obo-wiązku golenia ich w regularnych odstępach czasu! Niestety!  westchnął Gaddo. Myślałem, że tylko Anglicy plotą kretyńskieżarty, lecz widzę, że dołączyli do nich i Francuzi!.Konrad roześmiał się i zamierzył się, by zdrowo klepnąć przyjaciela w głowę, leczten się schylił i chociaż raz uniknął ciosu.Ledwie wyszli na ulicę, Casalberti przystanął:  Przecież Wszystkich Z
więtych to jużjutro! zawołał zdruzgotany. No właśnie  potwierdził ze spokojem Konrad. A najbliższa noc to nocWszystkich Z
więtych.Warto tam pójść wymytym i wypoconym. Przynajmniej obejdz
my cmentarz dookoła! W tym się z tobą zgadzam.Gaddo, pokrzepiony nieco tą odpowiedzią wyrównał krok z przyjacielem i wspól-nie pomaszerowali w kierunku publicznych łaz
ni.85¬ ¬ ¬Dwaj chÅ‚opcy o nagich ramionach zdzierali sobie gardÅ‚a zachwalajÄ…c przechod-niom wspaniaÅ‚oÅ›ci Å‚az
ni i starali się przyciągnąć klientów obietnicą gorącej i czystejwody, mydła, miękkich prześcieradeł oraz, za dopłatą kilku soldów, również masaży.Dwaj mnisi zapłacili za łaz
nię parową, lecz masażu grzecznie odmówili, jako że zo-stał im on zaproponowany z porozumiewawczym mrugnięciem oka.Będąc już w środku, starali się przyzwyczaić wzrok do półmroku oraz zasnuwają-cych pomieszczenie oparów.Rozmaite, przedzielone niskimi ściankami sale, stały otwo-rem.W basenach można było zobaczyć połyskujące mokre ciała mężczyzn i niewiast.W tamtych czasach nagość nikogo nie gorszyła.A jeśli ktoś, mimo wszystko, nadalspoglądał nieczystym spojrzeniem, mógł zawsze znalez
ć tysiÄ…c okazji, by zaspokoić to,co w sumie uważane byÅ‚o za grzech nie tak znowu ciężki.Wiadomo, ciaÅ‚o jest sÅ‚abe.Dlatego też, paradoksalnie, wÅ‚aÅ›nie uznawanie go za grzeszne czyniÅ‚o cieszenie siÄ™ nimczymÅ› «normalnym» i pozwalaÅ‚o nie otaczać nagoÅ›ci dÅ‚awiÄ…cÄ… bigoteriÄ…, zgodnie ze sÅ‚o-wami Zbawiciela: «Nic, co z zewnÄ…trz wchodzi w czÅ‚owieka, nie czyni go nieczystymlecz to, co pochodzi z jego wnÄ™trza».W tamtych czasach zakazy religijne, poÅ‚Ä…czonez wielkÄ… faktycznÄ… pobÅ‚ażliwoÅ›ciÄ…, ograniczaÅ‚y grzech pÅ‚ciowy do sfery stosunków zwy-kÅ‚ych, odsyÅ‚ajÄ…c perwersje do kilku wskazanych przypadków.ZresztÄ… każdy mógÅ‚ ugasić pożar krwi bardzo wczeÅ›nie siÄ™ żeniÄ…c, a dziewictwa nieuważano za wartość, której należy bronić w każdym wypadku.KoÅ›ciół też byÅ‚ wielko-duszny w udzielaniu unieważnieÅ„ Å›lubów, zawartych w wieku tak mÅ‚odym, bowiem ro-dziÅ‚o to wÄ…tpliwoÅ›ci co do peÅ‚nej i Å›wiadomej zgody obojga małżonków.Wiadomo byÅ‚o,że wiÄ™kszość tych zwiÄ…zków powstawaÅ‚a w celu umocnienia polityki rodzin i ich przy-mierzy, dla których czÄ™sto sprawiano zrÄ™kowiny niemowlÄ…t w koÅ‚yskach.GłównÄ… troskÄ… KoÅ›cioÅ‚a w tej materii byÅ‚o, jeszcze w tej epoce, niedopuszczenie domałżeÅ„stwa osób spokrewnionych, zabronionego aż do siódmego stopnia pokrewieÅ„-stwa (co czÄ™sto prawie uniemożliwiaÅ‚o znalezienie żony, zwÅ‚aszcza panujÄ…cym) alboteż miÄ™dzy chrzestnymi i chrzeÅ›niakami (tak zwana spiritualis agnatio) [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

nvs.xlx.pl