Crichton Michael Czlowiek terminal (2)

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Spotkamy się na dziedzińcu powiedział Morris, a po chwili dodał: Mogę siętrochę spóznić. Lepiej się nie spóznij, niedługo zapadnie zmrok odparł Kelso. Postaram się mruknął Morris i odwiesił słuchawkę.39��W przeciwieństwie do pozostałych oddziałów szpitala, gdzie o tej porze kręciło sięwielu odwiedzających, w związku z czym panował zgiełk i hałas, na szóstym piętrzebyło cicho, tak jak zawsze.Pielęgniarki bardzo pilnowały tej wyjątkowej atmosfery spo-koju. Tam siedzi, doktorze powiedziała oddziałowa, wskazując ruchem głowy dziew-czynę czekającą na ławce.Morris podszedł do niej.Młoda, wręcz uderzająco ładna kobieta o długich, zgrab-nych nogach przypominała mu aktorkę. Jestem doktor Morris. Angela Black. Dziewczyna wstała, wyciągając do niego rękę. Przyniosłam todla Harry ego. Uniosła niewielką, granatową torbę podręczną. Prosił mnie o tychparę rzeczy. W porządku rzekł Morris, biorąc od niej torbę. Sam mu to doręczę.Kobieta zawahała się, a po chwili zapytała: Czy mogę się z nim zobaczyć? To nie jest dobry pomysł. Morris stwierdził w duchu, że Bensona zapewne jużogolono, a większość pacjentów obciętych przed operacją do gołej skóry nie chciała siępokazywać nikomu ze znajomych. Nawet na krótko? Dostał leki nasenne.Była wyraznie rozczarowana. Czy w takim razie mógłby mu pan przekazać wiadomość? Oczywiście. Proszę powiedzieć, że wracam do mojego dawnego mieszkania.On będzie wie-dział, o co chodzi. Dobrze. Nie zapomni pan? Nie, na pewno mu przekażę. Dziękuję.Uśmiechnęła się dość sympatycznie, choć cały efekt tego uśmiechu psuły długiesztuczne rzęsy i gruba warstwa kosmetyków na twarzy.Dlaczego młode dziewczętalubią się tak mocno malować? przemknęło mu przez myśl. Chyba już pójdę powiedziała, odwróciła się i szybkim krokiem ruszyław stronę wyjścia.Morris przez chwilę spoglądał za nią, podziwiając jej długie, bardzo długie nogii króciutką minispódniczkę, wreszcie uniósł torbę i zważył ją w ręku.Była dość ciężka.40Policjant siedzący pod drzwiami pokoju siedemset dziesięć powitał go słowami: Jak leci? Niezle.Gliniarz obrzucił podejrzliwym spojrzeniem torbę, nic jednak nie powiedział.Morriswszedł do środka.Harry Benson oglądał jakiś western w telewizji, Morris musiał przyciszyć odbior-nik. Pewna piękna dziewczyna przyniosła ci trochę rzeczy. Angela? zapytał Benson z uśmiechem. Owszem, ma całkiem zgrabną obu-dowę.Mechanizm w środku może nie jest nazbyt skomplikowany, ale obudowa niczegosobie. Wyciągnął rękę po torbę. Przyniosła wszystko, o co prosiłem?Morris nie odpowiedział, w milczeniu przyglądał się, jak tamten wyjmuje kolejnerzeczy i rozkłada je na kołdrze: dwie piżamy, golarka elektryczna, płyn po goleniu, kie-szonkowe wydanie powieści.Benson z pewnym ociąganiem wyciągnął czarną perukę. A to po co? zapytał Morris.Tamten wzruszył ramionami. Pomyślałem, że wcześniej czy pózniej będzie mi potrzebna. Zachichotał. Boprzecież w końcu mnie stąd wypuścicie, prawda?Morris także się zaśmiał.Benson wrzucił perukę z powrotem do torby i wyjął nie-wielki, plastikowy futerał; w środku coś zabrzęczało metalicznie.Odpiął suwak i oczomzdumionego Morrisa ukazał się komplet różnej wielkości śrubokrętów, starannie po-układanych w przegródkach. A to do czego?Pacjent przez chwilę patrzył na niego zmieszany, wreszcie odparł: Może wam wyda się to niezrozumiałe, ale. Tak? Zawsze je noszę ze sobą.Na wszelki wypadek.Zamknął etui i ostrożnie, prawie z namaszczeniem włożył je z powrotem do torby.Morris zdawał sobie sprawę, że niektórzy pacjenci, zwłaszcza ci poważniej chorzy, przy-nosili ze sobą do szpitala nieraz bardzo dziwne przedmioty.Traktowali je niczym swo-iste totemy, jak gdyby mieli nadzieję zachować w ten sposób pewne magiczne siły.Zwykle były to rzeczy nieodzowne w ich codziennej pracy albo mające coś wspólnegoz hobby.Przypomniał sobie pewnego żeglarza czekającego na wycięcie guza pod czasz-ką, który przyniósł ze sobą plastikowy model statku i naprawiał w nim żagle.Zetknąłsię też z kobietą ciężko chorą na serce, która trzymała na stoliku pojemnik z piłkami dotenisa.Nie było to nic niezwykłego. Tak, rozumiem mruknął.Benson odpowiedział mu uśmiechem.6W pokoju TELEKOMP-u nie było nikogo; monitory stały wygaszone, drukarki niepracowały.Tylko na kilku ekranach pojawiały się od czasu do czasu jakieś kolumnyliczb.Janet przeszła w róg pomieszczenia i nalała sobie kawy do kubeczka, po czymwsunęła kartę psychodeksu z ostatnimi odpowiedziami Bensona do czytnika kompu-tera.Na oddziale neuropsychiatrii opracowano cały szereg testów psychologicznych, któ-rych wyniki analizowano za pomocą komputera.Stanowiły one integralną część wiel-kiego planu McPhersona, który sam autor nazywał myśleniem dwukierunkowym.Jegozasada polegała na tym, że umysł ludzki, podobnie jak komputer, może działać dwu-torowo, w przeciwnych kierunkach [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Michael Judith cieżki kłamstwa 01 cieżki kłamstwa

Moorcock Michael Zwiastun Bur Sagi o Elryku Tom VIII (SCAN da

Moorcock Michael Zeglarz Morz Przeznaczenia Sagi o Elryku Tom III

Moorcock Michael Kronika Czarnego Miecza Sagi o Elryku Tom VII

Michael Barrier The Animated Man, A Life of Walt Disney (2007)(2)

Michael Barrier Animated Man. A Life of Walt Disney (2007)

Moorcock Michael Zeglarz Morz Sagi o Elryku Tom III

Moorcock Michael Sniace miast Sagi o Elryku Tom IV

Grisham John Malowany Dom (2)

Moorcock Michael Zemsta Rozy Sagi o Elryku Tom VI