Crichton Michael Jurassic Park

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Nie widzę żadnej tratwy. Niech pan idzie dalej.Worki z cementem, miedziane rury, brezentowe płachty.i dwa plastikowe wiosławiszące na hakach wbitych w betonową ścianę. Wiosła są, ale co z tratwą?247 Na pewno musi gdzieś tam być odparł Tim. A więc wcale jej nie znalazłeś? Nie, ale pomyślałem sobie, że skoro są wiosła, to gdzieś musi być tratwa.Grant jednak nie mógł jej odszukać.Natrafił natomiast na gruby rulon map, we-tkniętych do metalowej sza4�i na ścianie i lekko spleśniałych.Rozłożył mapy na podło-dze, zgonił zabłąkanego pająka i przez dłuższą chwile przyglądał im się uważnie. Jestem głodna. Chwileczkę.Były to niezwykle dokładne, topograficzne mapy środkowej części wyspy, w którejwłaśnie się znajdowali.Według nich laguna w pewnym miejscu bardzo się zwężała, bywkrótce przejść w rzekę, ta z kolei płynęła na północ, przez ptaszarnię, omijając domekmyśliwski w odległości niespełna kilometra.Grant przerzucił kilka arkuszy.Jak dotrzeć do laguny? Według mapy w tylnej ścianiemagazynu powinny znajdować się drugie drzwi.Uczony podniósł głowę i rzeczywiściezobaczył je, wpuszczone głęboko w betonową ścianę.One także miały taką szerokość,że mógł przez nie przejechać samochód.Otworzywszy drzwi ujrzał wyłożoną betono-wymi płytami drogę prowadzącą prosto ku lagunie.Droga biegła w płytkim wykopie,dzięki czemu z większej odległości była zupełnie niewidoczna.Aączyła magazyn z krót-kim umocnionym nabrzeżem, na którym stał słupek z tabliczką opatrzoną wyraznymnapisem: PRZYSTAC DLA TRATEW. Proszę na to spojrzeć powiedział Tim, podając Grantowi metalową skrzynkę.W środku znajdował się pistolet na sprężone powietrze oraz płócienny pas z sześcio-ma nabojami.Miały kształt strzałek do rzucania i były grubości małego palca.MORO 709, głosiły umieszczone na nich napisy. Dobra robota, Tim. Grant zapiął pas na biodrach i wetknął pistolet do kiesze-ni spodni. Czy to są pociski usypiające? Tak mi się wydaje. A co z tratwą? Myślę, że stoi przy nabrzeżu. Ruszyli drogą prowadzącą do laguny.Grant niósłna ramieniu oba wiosła. Mam nadzieję, że będzie duża, bo ja nie potrafię pływać powiedziała Lex. Nie ma się czego obawiać zapewnił ją. Może uda nam się złapać parę ryb?Wykop, którym biegła droga, stawał się coraz głębszy.W pewnej chwili usłyszeli do-nośne posapywanie, ale Grant nie był w stanie stwierdzić, skąd ono dochodzi. Jest pan pewien, że tam będzie jakaś tratwa? zapytała Lex, marszcząc nos. Mam nadzieję.248Rytmiczne posapywanie stawało się coraz bardziej głośne, a towarzyszyło mu cośw rodzaju donośnego bzyczenia.Kiedy dotarli do końca drogi i wyszli na niewielkie be-tonowe nabrzeże, stanęli jak wryci, nie wierząc własnym oczom.Tyranozaur był niemal dokładnie przed nimi.Siedział w cieniu drzewa z wyciągnię-tymi przed siebie tylnymi łapami.Miał otwarte oczy, ale nie poruszał się; jedynie wiel-ka głowa wznosiła się i opadała w rytmie chrapliwego oddechu.yródłem jednostajnegobzyczenia okazał się gęsty rój much otaczający drapieżnika oraz leżącego tuż obok nie-go mocno nadjedzonego hadrozaura.Od tyranozaura dzieliło ich nie więcej niż dwadzieścia metrów.Grant był pewien, żezwierzę musiało zobaczyć troje ludzi, ale na razie nie zareagowało na ten widok.Nadalsiedziało bez ruchu, posapując głośno.Dopiero po chwili zrozumiał, że dinozaur poprostu zasnął.Dał znak dzieciom, żeby zostały na miejscu, a sam ruszył na palcach w kierunku kra-wędzi nabrzeża.Tyranozaur w dalszym ciągu pochrapywał rytmicznie.Niemal nad samą wodą stała pomalowana na zielono drewniana szopa.Grant najci-szej jak mógł otworzył drzwi i wślizgnął się do środka.Najpierw zobaczył kilka poma-rańczowych kamizelek ratunkowych wiszących na ścianie, parę zwojów drutu kolcza-stego i liny, a na samym końcu dwa wielkie sześciany spięte mocno gumowymi pasa-mi.Tratwy pneumatyczne.Obejrzał się za siebie i napotkał spojrzenie Lex. Nie ma łodzi? zapytała dziewczynka, tylko poruszając ustami. Jest odparł w taki sam sposób.Tyranozaur machnął przednią łapą, aby odgonić natarczywe muchy włażące mu dopyska, po czym znowu znieruchomiał.Grant wyciągnął na zewnątrz jeden z sześcia-nów, który okazał się zaskakująco ciężki, rozpiął gumowe pasy i wyszarpnął zawleczkęz cylindra zawierającego sprężone powietrze.Tratwa zaczęła szybko pęcznieć z dono-śnym sykiem, a potem podskoczyła gwałtownie i, już całkowicie napełniona, opadła nabetonową nawierzchnię.Grant odniósł wrażenie, że hałas, jaki temu towarzyszył, rozsa-dzi mu bębenki w uszach.Odwrócił się i spojrzał na dinozaura.Olbrzym chrząknął, parsknął i poruszył się niespokojnie.Grant napiął już mięśnie,by rzucić się do ucieczki, ale tyranozaur tylko umościł się wygodniej, po czym głośnobeknął.Lex skrzywiła się z odrazą i zaczęła wachlować się ręką.Grant czuł, jak po grzbiecie spływają mu strużki potu.Przeciągnął tratwę na krawędznabrzeża, po czym rzucił ją na wodę.Wylądowała z donośnym pluskiem.Dinozaur nadal spał, głośno pochrapując.249Grant uwiązał ponton, przyniósł z szopy dwie kamizelki ratunkowe, a następnie dałdzieciom znak ręką, żeby przybiegły do niego.Blada jak ściana Lex pokręciła przecząco głową.Grant zamachał gwałtowniej, nakazując im, żeby się pośpieszyli.Tyranozaur wciąż był pogrążony we śnie.Paleontolog pogroził dziewczynce palcem i to wreszcie poskutkowało; Lex pokona-ła na palcach dzielącą ich odległość i weszła do tratwy.To samo uczynił Tim, po czymoboje założyli kamizelki.Grant najciszej jak mógł zszedł do pontonu, odepchnął go odbrzegu, umocował wiosła w dulkach i delikatnie zanurzył je w wodzie.Lex rozsiadła się wygodnie, westchnęła z ulgą, po czym natychmiast wyprostowa-ła się z wybałuszonymi z przerażenia oczami i przycisnęła dłoń do ust, starając się stłu-mić kaszel.Zawsze łapał ją w najmniej odpowiedniej chwili. Lex! syknął Tim, zerkając przez ramię na brzeg.Dziewczynka potrząsnęła roz-paczliwie głową i wskazała na gardło.Wiedział, co to oznacza: okropne, nie dające spokoju łaskotanie.Potrzebowała łykawody.Ponieważ Grant był zajęty wiosłowaniem, Tim wychylił się za burtę, nabrał w zło-żone dłonie wody i podał ją siostrze.Lex zaniosła się kaszlem.Timowi wydawało się, że jest on równie głośny jak eksplo-zje armatnich pocisków.Tyranozaur ziewnął szeroko i podrapał się tylną łapą jak pies.Zaraz potem znowuziewnął.Po obfitym posiłku był bardzo ociężały i rozleniwiony [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Michael Judith cieżki kłamstwa 01 cieżki kłamstwa

Moorcock Michael Zwiastun Bur Sagi o Elryku Tom VIII (SCAN da

Moorcock Michael Zeglarz Morz Przeznaczenia Sagi o Elryku Tom III

Moorcock Michael Kronika Czarnego Miecza Sagi o Elryku Tom VII

Michael Barrier The Animated Man, A Life of Walt Disney (2007)(2)

Michael Barrier Animated Man. A Life of Walt Disney (2007)

Moorcock Michael Zeglarz Morz Sagi o Elryku Tom III

Moorcock Michael Sniace miast Sagi o Elryku Tom IV

Silverberg Robert Valentine Po

349 Herodian Historia Cesarstwa Rzymskiego