Dick Philip K Kosmiczne Marionetki (3)

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Teraz albo nigdy, pomyślał. Gdzie możemy spotkać się z Wędrowcami?Doktor Meade walczył ze sobą. Ja. zaczął mówić, ale zmienił zamiar.Na jego twarzy pojawił się wy-raz niezłomnego zdecydowania. Nie mogę tego panu powiedzieć, panie Barton.Jeśli jest jakiś sposób, który pozwoli mi pozostać takim, jakim jestem, a takżemojej córce.Nagle rozległo się pukanie do drzwi. Doktorze, proszę mnie wpuścić odezwał się kobiecy glos. Mam waż-ne wiadomości.Doktor spojrzał ze złością. To jedna z moich pacjentek. Podszedł do drzwi i otworzył je z trzaskiem. Czego pani chce, do cholery?Do środka weszła młoda kobieta.Miała blond włosy, pociągłą twarz; jej bladepoliczki oblał teraz rumieniec. Doktorze, pańska córka nie żyje.Zostaliśmy poinformowani o tym przezćmę.Napadnięto ją i uśmiercono po drugiej stronie granicy.Tuż za neutralną stre-fą, w pobliżu pracowni Petera.Doktor Meade zadrżał; Barton i Christopher zareagowali równie gwałtownie.Barton poczuł, jak jego serce zamarło.Dziewczynka nie żyje.Peter ją zamor-dował.Coś innego jednak sprawiło, że podszedł szybko do drzwi i zamknął jez hukiem.To była jakby kropka nad i i Barton stwierdził, że czas przystąpić dodziałania.Młoda kobieta, pacjentka doktora Meade a, była jedną z dwojga Wędrowców,66którzy przeszli przez werandę pensjonatu państwa Trillingów.Tak więc w końcuznalazł przynajmniej jednego z nich, i to w samą porę.Peter Trilling trącił nogą szczątki.Szczury ogryzały je hałaśliwie.Kłóciły się,przepychały i warczały na siebie z chciwością.Zaskoczony nagłością tego wy-darzenia patrzył na wszystko w zdumieniu.Po chwili skrzyżował ręce na piersii oddalił się pogrążony w myślach.Golemy były mocno podekscytowane.A pająki nie chciały wrócić do swoichsłojów.Biegały podniecone po nim, gromadząc się na twarzy i rękach.Przybiera-jące na sile piski golemów i szczurów przeszywały jego uszy.Stworzenia czuły,że odniosły ważne zwycięstwo, i były żądne dalszych.Podniósł jednego z węży i pogłaskał go po lśniącej skórze.N i e ż y ł a.Jed-nym nagłym pociągnięciem dotychczasowy układ sił uległ zmianie.Opuścił naziemię węża i przyśpieszył kroku.Zbliżał się do ulicy Jeffersona i głównej częścimiasta.Czuł rosnące podniecenie.Coraz więcej myśli kłębiło się w jego głowie.Czyżby nadszedł właściwy czas? Czy nadszedł moment rozstrzygnięcia?Obrócił się, aby spojrzeć na potężną ścianę otaczającą dolinę wznoszącesię wysoko na tle nieba góry.Był tam.Stał z rozchylonymi rękoma, rozsuniętymistopami i głową niknącą w mrocznej pustce, która wypełniała ciszą i bezruchemcały wszechświat.�w widok rozwiał jego ostatnie wątpliwości.Zawrócił i ruszył do pracowniprzepełniony żądzą i niecierpliwością.Grupka golemów podbiegła do niego w pośpiechu, przekrzykując się nawza-jem.Inne nadbiegały z centrum miasta.Były mocno zaniepokojone; piskliwe gło-sy odbijały się echem, kiedy golemy wspinały się po jego ubraniu.Chciały, aby coś zobaczył.Były przestraszone.Rozzłoszczony poszedł za ni-mi do miasta.Wszystkie ulice za rzędem opuszczonych domów tonęły w mroku.Czego chciały? Co chciały mu pokazać?Zatrzymali się przy ulicy Dudleya.Z przodu coś połyskiwało i jarzyło się.Niewiedział co to.Coś się tam działo, ale co? Słaba, lecz intensywna poświata otacza-ła budynki, sklepy, słupy telefoniczne, a nawet nawierzchnię ulicy.Zaciekawionyruszył do przodu.Jakaś bezkształtna masa leżała na nawierzchni ulicy.Pochylił się nad nią nie-spokojnie.Glina.Bezwładny kawałek gliny.Niedaleko leżały następne; wszystkienieruchome, martwe.Zimne.Podniósł jeden z nich do góry.To był golem.A raczej to, co kiedyś było golemem.Nie żył.Niewiarygodne,ale został obrócony w pierwotną, pozbawioną życia formę.To była znowu martwaglina.Glina, z której ich tworzył.Sucha, bezkształtna i całkowicie pozbawionażycia.Była odgolemiona.Coś takiego nigdy dotąd się nie wydarzyło.Jego wciąż żywe golemy cofnęłysię z przerażeniem, widząc swych martwych braci.To po to go tu sprowadziły.Zdumiony Peter ruszył w kierunku opalizującej poświaty, która rozprzestrze-niała się bezdzwięcznie z budynku na budynek.Ten jarzący się krąg rozszerzałsię z każdą chwilą.Był zaskakująco intensywny.Nie omijał niczego.Posuwał sięnaprzód jak gigantyczna fala i pochłaniał wszystko, co znajdowało się na jegodrodze.67W samym środku kręgu znajdował się park.Ze ścieżkami, ławkami i starąarmatą.Masztem.I jakimś budynkiem.Peter nigdy dotąd tego nie widział.Tutaj nie było żadnego parku! Co towszystko znaczy? Co się stało z tymi opuszczonymi sklepami?Zagarnął wszystkie żywe golemy i zgniótł ich stawiające opór, popiskująceciała w jedną masę.Kula żywej gliny wiła się, kiedy pośpiesznie ją przekształcał.Uformował głowę bez reszty ciała.Oczy, nos, potem usta, język, zęby, podnie-bienie i wargi.Postawił ją na nawierzchni i docisnął końce szyi tak, aby mogłastać. Kiedy to się zaczęło? zapytał.Kilka umysłów uzgodniło swoje wspomnienia i usta przemówiły stękliwymgłosem: Godzinę temu. Te, które zostały odgolemione.Jak to się stało? Kto to zrobił? Weszły do parku.Chciały przez niego przejść. I to je odgolemiło? Wyszły, powłócząc nogami.Były osłabione.Potem upadły i zmarły.Bali-śmy się podejść bliżej.Więc była to prawda.To sprawka tego rozszerzającego się kręgu.Zgniótł gło-wę w niekształtną masę i włożył ją do kieszeni.Glina miotała się pełna wigo-ru, trącając go w nogi.Peter wyprostował się ostrożnie.Krąg ognistego światłarozprzestrzeniał się nieprzerwanie.Ogarniał coraz to nowe budynki.Rósł bezdz-więcznie.Zagrażał wszystkiemu wokoło.I nagle Peter zrozumiał.Ta poświata nie niszczyła.Ona zmieniała.Pochłaniała rzeczy, które napotkałana swojej drodze, a na ich miejscu pojawiały się nowe kształty.Wynurzały sięz niej nowe formy.Obiekty, których nigdy nie widział.Całkowicie mu nie znane.Obce dla niego.Stał przez dłuższą chwilę, przyglądając się pochodowi poświaty, podczas gdygolemy trącały go nerwowo, chcąc, aby je wypuścił.Poświata zbliżała się do nie-go, więc zrobił kilka kroków do tyłu.Był podniecony.Ogarnęła go radość i zadowolenie.Czas więc nadszedł.Naj-pierw jej śmierć, a teraz to.Równowaga została zachwiana.Granica nie miała jużznaczenia [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Farmer Philip Jose wiat Rzeki 04 Czarodziejski labirynt

Pullman Philip Mroczne materi Zorza polnocna (Zloty Kompas)

Pullman Philip Mroczne materie 1 Zorza północna (Złoty Kompas)

Pullman Philip Mroczne materie 01 Złoty kompas

Pullman Philip Mroczne materie 2 Magiczny nóż

Lou Schuler New Rules of Lifting

Anne Emanuelle Birn Marriage of Convenience; Rockefeller International Health and Revolutionary Mexico (2006)

Lumley Brian Nekroskop 9 Stracone Lata

wywieranie wplywu na ludzi, robert cialdini

Hyde Christopher Plan Maxwella