Farrere Claude Korsarz z Saint Malo

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.On zaś, pijany jeszcze walką i zwycięstwem, podszedł wprost doniej, niemal jej dotykając. Ha! zagrzmiał. No co, dziewico? Wiesz, gdzie teraz jesteś, co? Dalibóg! Nie potrze-bujesz zgadywać! ja ci to powiem: jesteś w Ciudad-Realu Nowej Granady, w mieście, które jazdobyłem; jesteś w zamku Ciudad-Realu.Spojrzyj, oto dziedziniec zamkowy, a oto strażnica.Patrz, patrz, czarownico mauretańska! Tam, do tej strażnicy uciekli twoi ojciec, brat i na-rzeczony, jeszcze żywi, a wiesz, że znam imiona wszystkich trzech.A teraz spojrzyj na po-ręcz tych balkonów! Tutaj ich niedługo powieszę.Klnę się na Najświętszą Pannę WielkiejBramy, która mi dała zwycięstwo i klnę się na Chrystusa z Ravelinu!Zwrócił się do swoich ludzi, którzy słuchali z wielkim zdumieniem: Bracia Wybrzeża, teraz naprzód! Na strażnicę! Wszyscy za mną!Chwycił sznur, który krępował ręce branki.I, ciągnąc ją za sobą, z szpadą w garści wkro-czył na dziedziniec zamkowy.Ten krótki czas, który w ten sposób stracono na gadanie, nie-przyjaciel pośpiesznie wykorzystał.Brama strażnicy była teraz otwarta.I podczas gdy flibu-stierzy, wybiegając z pierwszego pomieszczenia, pośpieszyli na dziedziniec zamkowy, kieru-jąc się prosto na te drzwi, wypadła stamtąd naraz gromada zdecydowanych na wszystko żoł-nierzy, którzy ruszyli na ich spotkanie, a jednocześnie rozległa się wściekła strzelanina z mu-rów, blanków i wszystkich strzelnic.Osaczona w ten sposób armia Tomasza, zanim mogłastawić opór, straciła więcej ludzi niż dotychczas, od chwili wdarcia się na wał.W jednejchwili rozgorzała rozpaczliwa walka.W drzwiach strażnicy ukazał się jakiś dostojnik o dum-nej minie, w stroju z czarnego aksamitu bez wątpienia chory lub ułomny, gdyż niosło go wfotelu dwóch lokajów i krzycząc donośnym głosem zachęcał swoich żołnierzy do walki.%7łołnierze z wielkim zapałem starali się wypełnić jego rozkazy.Gdyby nie waleczność flibu-stierów, nie znajdująca równej w świecie, i ich mistrzowskie władanie bronią, Hiszpanie cimogliby łatwo osiągnąć przewagę.Ale gdy tylko minęło pierwsze zdumienie, Tomasz i jego ludzie wzięli prędko górę.Zakażdego z nich, który padł, kładli trupem dziesięciu wrogów.Teraz, kiedy powstało ogólnezamieszanie, muszkieterzy z góry nie mogli już strzelać, w obawie zabicia własnych roda-ków.Rudobrody i Awanturnik z Dieppe, waląc wściekle i siekąc na prawo i na lewo, dotarlijuż do drzwi strażnicy i umocowali je żelaznymi klamrami w taki sposób, aby uniemożliwićich zamknięcie.Mary Rackam, która biła się zacieklej niż mężczyzni, podbiegła do siedzące-go w fotelu dygnitarza i przebiła go jednym uderzeniem szpady.A był to sam gubernator72Ciudad-Realu, Don Felipe Garcia.Widząc jego śmierć, Hiszpanie stracili odwagę.Wielu rzu-ciło broń, wołając: Litości!, podczas gdy inni uciekali bezładnie, zresztą bez większej nadzieiumknięcia.Zwycięzcy flibustierzy zaczęli wbiegać do strażnicy.Większość wdzierała się na wyższepiętra, przeskakując schody, wywalając drzwi, zadając ciosy ludziom przy strzelnicach iwszystkim, którzy stanęli na drodze.Znajdujący się pośrodku nich Lor�dan Wenecjanin,zwinny i zręczny jak nikt, wszedł pierwszy na platformę, gdzie powiewał królewski sztandarKastylii, i zdarłszy go, zawiesił na jego miejscu białą flagę flagę flibustierów którą zabrał zsobą, owinąwszy się nią jak pasem wokół ciała.Na ten widok armia wydała długi okrzykzwycięstwa.Tymczasem kilku flibustierów, odłączywszy się od głównego oddziału swychtowarzyszy, zatrzymało się na dolnych piętrach, a niektórym nawet przyszła fantazja zejść dopiwnic.Krzyżowało się tam mnóstwo sklepionych przejść z wieloma nabijanymi żelazembramami.Kilka z nich, po wybiciu, odsłoniło pewną liczbę nieprzyjaciół, żołnierzy czy teżstrażników, którzy ukryli się tam i wcale nie stawiali oporu.Strażnica zatem, od góry do dołu,była w rękach Awanturników i obecnie słyszano w niej tylko prośby i błagania, w które prze-rodziły się pierwsze okrzyki wojenne Hiszpanów.Tomasz Trublet, nieco skrępowany w ruchach przez brankę, którą wciąż ciągnął za sobą,wszedł na pierwsze piętro i zatrzymał się, gdy tylko ukazała się przed nim szansa bezpośred-niej walki.Kilkadziesiąt stopni powyżej dziedzińca otwierał się dość obszerny hall międzyschodami, w rodzaju wielkiej sali, a w głębi widać było dwoje drzwi o dwóch skrzydłach,które zapewne prowadziły do ważnych pomieszczeń.Tomasz, ujrzawszy je, pobiegł w tęstronę.Ramieniem i pięścią uderzył w drzwi środkowe.Nie drgnęły.Były to ciężkie drzwi z gru-bego dębowego drewna, zbijanego wielkimi gwozdziami.Tomasz cofnął się o krok, rozejrzałsię wokoło, poszukując czegoś, czym mógłby się posłużyć jako taranem.Nie znalazł jednak.Ale na murze było zawieszone trofeum z broni, w postaci kilku toporów abordażowych.W tejsamej chwili zjawili się obok niego niewolnicy murzyńscy, pilnujący Juany, którym nie wol-no było jej opuszczać nawet wtedy, gdy Tomasz osobiście spełniał ten obowiązek.Rozkazałim gestem, aby mu przynieśli jeden z tych toporów i aby sami uzbroili się jak on.Potemwszyscy razem runęli na oporne drzwi, które tym razem zostały wyłamane i rozleciały się nakawałki.Z podniesionym toporem, pociągając Juanę, Tomasz skoczył w wybity otwór, a zanim dwóch murzyńskich niewolników.Znalezli się w długiej i wąskiej komnacie, w której za stołem, jeden przy drugim, siedziałotrzech mężczyzn, uzbrojonych w szpady i pistolety.Wszyscy trzej byli wspaniale odziani.Gdy tylko ujrzał tych ludzi, Tomasz był pewny, tą całkowitą, absolutną, chociaż tajemnegopochodzenia pewnością, że oto ma przed sobą ojca, brata i narzeczonego Juany i rzeczywi-ście byli to oni.Natarł na nich.Ale Juana, poznając ich, wydała krzyk tak przerazliwy, żeTomasz mimo woli zatrzymał się i odwrócił głowę w jej stronę.Ten moment wystarczył, aby na krzyk Juany odpowiedziało sześć pistoletowych wystrza-łów.Trzech Hiszpanów podniosło się błyskawicznie, każdy dając ognia z dwóch pistoletów.Murzyni padli jeden na drugiego, prężąc się śmiertelnie.Tomasz, raniony w kolano i dra-śnięty w lewe ramię, ruszył mimo to naprzód i ciął toporem z taką siłą, że pierwszemu zeswych trzech przeciwników rozciął głowę niemal do szyi.Dwaj inni, cofnąwszy się o krok,wyciągnęli szpady.Tomasz stanął naprzeciw nich, wymachując skrwawionym toporem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Diolosa Claude Medycyna Chinska (2)

Bova Ben Zbrodnia (2)

James Erica Trudna obietnica

Pratchett Terry Kosiarz

Clancy Tom Zeby tygrysa

Adams G.B. History of England From the Norman Conquest to the Death of John

Feist Raymond E Adept magii (SCAN dal 734)

Foster Alan Dean Tran ky ky Misja do Moulokinu

dumas aleksander karol szalony

ÂŚwietlisty Kamień 03 Paneb Ognik Jacq Christian(1)