[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kasjusz natomiast schronił się do Syrii i opa-nowawszy ją, odpierał Partów, którzy w wyniku zwycięstwa odniesionegonad Krassusem nękali ją napadami.Potem udał się do Tyru, a stądprzybył także do Judei.Tutaj natychmiast uderzył na miasto Tarycheęi zajął je biorąc około trzydziestu tysięcy ludzi do niewoli.Peitolaosa,który był po Arystobulu kolejnym przywódcą powstańców, zabił, a skło-nił go do tego Antypater.Ten miał wtenczas duży wpływ na niegoi cieszył się wielkim poważaniem także u Idumejczyków, pojąwszyz tego narodu żonę imieniem Kypros, pochodzącą z wybitnej rodzinyarabskiej.Miał z niej czterech synów: Fazaela, Heroda, póz
niejszego króla,Józefa i Ferorasa, oraz córkÄ™ Salome.Ów Antypater zÅ‚Ä…czyÅ‚ siÄ™ wÄ™zÅ‚amiprzyjaz
ni i gościny z innymi władcami, szczególnie zaś z królem arab-skim, którego opiece powierzył swoje dzieci w czasie, gdy toczył wojnęz Arystobulem.Kasjusz tedy zwinął obóz i podążył z wojskiem nadEufrat, aby zagrodzić drogę wdzierającym się tamtędy nieprzyjaciołom,jak o tym także inni piszą.4.Niedługo potem Cezar, który stał się panem Rzymu, a Pompejuszi senat umknęli za Morze Jońskie, wypuścił Arystobula z więzienia i po-stanowił wysłać go do Syrii.Dał mu dwa legiony, aby mógł uzyskaćpoparcie w tym kraju mając odpowiednie środki ku temu.Płonnymijednak okazały się nadzieje Arystobula, które wzbudziła w nim otrzymanaod Cezara władza, gdyż uprzedzili go i zgładzili przy pomocy truciznystronnicy Pompejusza, a pochowali go zwolennicy Cezara.Ciało jegoprzez długi czas przechowywano w miodzie, aż w końcu Antoniusz kazałje przewiez
ć z powrotem do Judei i pochować w grobach królewskich.Scypion natomiast otrzymawszy od Pompejusza polecenie zabicia Ale-ksandra, syna Arystobula, oskarżył młodzieńca o dawne przewinieniawobec Rzymian i kazał uciąć mu głowę.Tak poniósł śmierć w Antiochii.Rodzeństwo jego zabrał do siebie Ptolemeusz, syn Mennajosa /Men-neusza/, władca Chalcis, leżącego u podnóża góry Libanu.Wyprawił onswojego syna Filipiona do Askalonu, do żony Arystobula i polecił jejprzysłać wraz z nim syna Antygona i córki.W jednej z nich, Aleksandrze,zakochał się Filipion i pojął ją za żonę.Póz
niej zabił go ojciec Ptolemeuszi sam poślubił Aleksandrę otaczając nadal opieką jej brata i siostrę.VIII.1.Kiedy po śmierci Pompejusza i zwycięstwie nad nim odniesio-nym Cezar toczył wojnę w Egipcie, liczne usługi oddał mu z woli HirkanaAntypater, który był zarządcą %7łydów.Mitrydates bowiem Perga-meński, który ciągnął z wojskiem na pomoc, stał pod Askalonem,nie mogąc przebić się pod Peluzjum.Wtenczas nadciągnął Antypaterz trzema tysiącami ciężkozbrojnej piechoty żydowskiej, i ponadto na-kłonił przywódców arabskich, aby mu także przyszli z pomocą.Za jegostaraniem wszyscy władcy syryjscy udzielili mu wsparcia, nie chcąc ustę-pować innym w okazywaniu swojej usłużności Cezarowi.Między nimibył władca Jamblich i Ptolemeusz, syn Soaimosa /Sohema/, mieszkającyna Libanie, i niemal wszystkie miasta.Gdy Mitrydates opuścił Syrięi przybył do Peluzjum, mieszkańcy jego nie chcieli go wpuścić, więcpoczął oblegać miasto.Szczególną dzielnością odznaczył się Antypater,który pierwszy zrobił wyłom w murze otwierając innym drogę do wdarciasię do miasta.W ten sposób wzięto Peluzjum.Gdy następnie Antypateri Mitrydates podążali ze swoimi wojskami do Cezara, natrafili na prze-szkodę ze strony %7łydów egipskich, którzy mieszkali w /kraju/ zwanym Oniaszowym".Antypater jednak i na nich wpłynął, aby się przyłączyli,jak na pobratymców przystało.Najsilniej przemówił do nich okazany imlist arcykapłana Hirkana, w którym zwracał się do nich, aby byli przy-jaciółmi Cezara i przyjęli wojsko z całą życzliwością nie skąpiąc niczego,czego mu byłoby potrzeba.Widząc tedy, że arcykapłan i Antypater zgod-nie sobie tego życzą, dali im posłuch.O ich przyłączeniu się dowiedzielisię mieszkańcy okolicy Memfis i sami także przyzwali do siebie Mitry-datesa, który po przybyciu wcielił i ich do swoich oddziałów.2.Gdy obszedł tak zwaną  Deltę" doszło do starcia z nieprzyjaciółmiw miejscu, które zwano  Obozem %7łydowskim".Prawym skrzydłemdowodził Mitrydates, lewym Antypater.Kiedy ruszyli do walki,skrzydło Mitrydatesa poczęło się cofać i groziło, że w puch zostanierozbite, gdyby Antypater, który już rozgromił był nieprzyjaciół, nienadbiegł wzdłuż rzeki ze swoim wojskiem i nie wyratował go z opresjizmuszając zwyciężających Egipcjan do ucieczki.Puściwszy się w pogońza nimi, zdobył także ich obóz i przywołał Mitrydatesa, który już dalekood niego zapędził się był w ucieczce.Poległo jego ludzi około ośmiuset,Antypatrowych zaledwie pięćdziesięciu.Mitrydates napisał o tym doCezara, podkreślając, że zarówno ich zwycięstwo, jak i ocalenie byłozasługą Antypatra, za co Cezar wówczas oddał mu pochwałę i w ciągucałej wojny w najbardziej niebezpiecznych przedsięwzięciach korzystałz jego pomocy.Skutkiem tego Antypater wielokrotnie odniósł w bitwachrany.3.Toteż gdy póz
niej Cezar po skończonej wojnie odpłynął do Syrii,wielce go uczcił, gdyż zatwierdziwszy Hirkana na stanowisku arcykapłana,obdarzył Antypatra obywatelstwem rzymskim i zwolnił od wszelkich po-datków.Wielu autorów podaje, że także Hirkan brał udział w tej wy-prawie i przybył do Egiptu.Słowa moje potwierdza Strabon z Kapadocji,który, powołując się na Asiniusa /Azyniusza Polliona/ tak pisze: Po Mitrydatesie napadł na Egipt także Hirkan arcykapłan żydowski".Tenże sam Strabon znów w innym miejscu, powołując się na Hypsi-kratesa, powiada:  Mitrydates sam się wyprawił, a zawezwany przezniego do Askalonu Antypater, prokurator Judei, przywiódł jeszcze napomoc trzy tysiące żołnierzy i pozyskał jeszcze innych władców; brałtakże udział w wyprawie arcykapłan Hirkan".Tak powiada Strabon.4.W tym czasie przybył także do Cezara Antygon, syn Arystobula,i począł biadać nad losem, jaki spotkał ojca, twierdząc, że to z jego /Ce-zara/ winy zginęli Arystobul i jego brat  jeden otruty, a drugi ściętyprzez Scypiona; prosił, by się ulitował nad nim, wygnanym z królestwa.Oskarżył przy tym Hirkana i Antypatra, że rządzą ludem dopuszczającsię gwałtów, i z nim samym także bezprawnie postąpili.Antypater, którybył właśnie obecny, odpierał zarzuty, jeśli w niego samego godziły.Oświadczył, że Antygon i jego stronnicy dążą.do przewrotu i podżegajądo buntu, a zarazem przypomniał, ile on /dla Rzymian/ trudów poniósłi jak niósł /im/ pomoc w przedsięwzięciach wojennych.Są to sprawy mówił  których sam /Cezar/ był naocznym świadkiem.Twierdził, żesłusznie Antygona uprowadzono do Rzymu, ponieważ zawsze był wrogiemRzymian i nigdy nie żywił dla nich życzliwości.Brat zaś jego, zostałukarany przez Scypiona za działalność rozbójniczą i otrzymał to, na cozasłużył; nie był to zaś żaden gwałt czy krzywda ze strony tego, któryto uczynił.5 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

nvs.xlx.pl