Foster Alan Dean Zaginiona Dinotopia

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nawet wtedy, gdy uciekała przed dziwnymi ludzmi.Ale to już nie miało znaczenia.Przerazliwe, mrożące krew w żyłach świsty otaczały ją zewszystkich stron.Jezioro, myślała szaleńczo, albo rwąca rzeka! To mogłaby być jej jedyna szansa.Wwodzie ona i jej prześladowcy byliby równorzędnymi przeciwnikami, a rozpacz spotęgowałabyjej siły.Gdy takie myśli przelatywały jej przez głowę, uderzył ją w nozdrza dziwny zapach.Byłciężki, duszący i smrodliwy.W dodatku.znajomy.Czując, że nie ma już nic do stracenia, wykonała gwałtowny skręt w kierunku tegozapachu, zastanawiając się, czy szaleńczy wyścig nie doprowadził jej już przypadkiem do obłędu.Z pewnością to, co zamierzała, było szalone.Ale, pytała siebie, czy w obliczu pewnej śmierci,gdy zmęczone płuca omal nie rozsadziły jej piersi, ważne jest, jak zginie? Jeśli nie myliła się wswoich przypuszczeniach, ten sposób był przynajmniej szybki.Tuż przed nią ukazała się mała polana.W poprzek ścieżki, którą biegła, leżał szarykopiec, wyglądający jak głaz umieszczony pośród bujnej zieleni.Za polanką wznosił się ku niebuwiekowy podzwrotnikowy las.Zwolniła nieco.Charakterystyczny odór stał się teraz bardzo intensywny.Zwistyvelociraptorów nasiliły się za jej plecami.Czy wyczują tę samą woń i zawrócą? Czy też wysiląsię na ostatni sprint, mając nadzieję w końcu ją dopaść? Wiedziała, że gdy są tak bliskozdobyczy, trudno im zrezygnować.Odwróciła się po raz pierwszy i ujrzała kilka z nich.Pędziły wytrwale jej śladem zwywieszonymi jęzorami, zwisającymi z kącików pysków.Zbliżały się szybko i czuła, że za nimibiegną następne.Przebijające się przez liście poranne słońce odbijało się chwilami w ich kłach ipazurach jak w lusterkach.Przerażające oczy wpatrywały się w nią bez mrugnięcia.Dobrze, pomyślała, niech się gapią.Była zbyt blisko śmierci, by zacząć trząść się ze strachu.Pożegnała się już z życiem.Trafiła stopą na zbocze kopca i odbiła się od mego.Gdy skok przenosił ją ponad grzbietem szarejbryły, powietrze przeszył nagle gwizd bardziej przerazliwy od świstu jakiegokolwiekvelociraptora.A zaraz po nim dał się słyszeć wściekły ryk oburzenia.Prowadzący grupę pościgową raptor zamierzał powtórzyć jej wyczyn i przygotował się doskoku.Gdy wybijał się w górę, przedmą część kopca uniosła się.Kłapnęły ogromne szczęki,rozległ się krótki, przerazliwy pisk i raptor zamienił się w kupkę chrupiących kości.Stado rozpoczęło gwałtowne hamowanie, ślizgając się, potykacie i sunąc siłąbezwładności.Gdy czoło pościgu zatrzymało się, nie wszyscy biegnący z tyłu zdążyli w poręzareagować.Wpadając na łych z przodu potęgowali przerażenie i chaos.Polanka wypełniła siępanicznymi piskami i świstami.Ryk zdolny przerazić nawet robaki ukryte w drzewach zagłuszył rozpaczliwe jękiraptorów, gdy szary głaz, oszalały z wściekłości, że przeszkodzono mu w drzemce i naruszonojego terytorium, uniósł się na dwóch przypominających kolumny nogach i zaczął siaćspustoszenie wśród oszalałej ze strachu grupki.Keelk nie patrzyła na to, co się dzieje za jej plecami.Skupiając całą uwagę na szlakuprzed sobą, gnała do przodu.Choć jej nogi ostro protestowały, nie zwolniła, dopóki w oddali niezamarło ostatnie echo krwawej konfrontacji. Ucieczka zaprowadziła ją w głąb Deszczowej Doliny, z dala skalnych urwisk, aleprzynajmniej na razie była bezpieczna.Kopiec, który przeskoczyła, nie był bynajmniej z granitu.W istocie był tym samym grasującym w okolicy allozaurem, który podszedł do�j niej tak bliskotego samego dnia wczesnym rankiem.Od razu rozpoznała jego zapach.Wielki mięsożernydrapieżnik ucinał sobie drzemkę.Idąc śladem jego woni odrzuciła wszystko, co jej kiedykolwiek]mówiono na temat wielkich drapieżców i zamiast zmienić trasę, skierowała się wprost naallozaura.Przemknęła ponad nim i wciąż nie całkiem mogła uwierzyć w to, co zrobiła.Ostro wryłsię jej w pamięć moment, w którym poczuła jego ciało i żebra pod stopą.Ten kontakt obudził go,ale zdążyła przeskoczyć nad jego bokiem.Pierwszą rzeczą, jaką zobaczył po otwarciu oczu, byłnieszczęsny przewodnik grupy raptorów.Równie głodny jak poirytowany, allozaur zadziałałinstynktownie.Raptory nie miałyby nawet cienia szansy, żeby próbować go przeprosić.Starała się nie wyobrażać sobie konsekwencji.Stado velociraptorów nie cofa się przedniczym, nawet przed allozaurem.Bez względu na wynik walki ten, kto ją przeżył, nie mógł byćzdolny do podjęcia za nią pościgu.Jednego była pewna.Kiedy następnym razem wystartuje na Olimpiadzie Młodzieży wSauropolis, nie będzie się obawiała biegu przez płotki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Mroz Remigiusz Zaginiecie Remigiusz Mroz

Koontz Dean R Moonlight Bay T 2 Korzystaj z nocy

Koontz Dean R Moonlight Bay T 1 Zabojca strachu

Koontz Dean R Mroczne sciezki serca (SCAN dal

Koontz Dean R Maska (SCAN dal 1050)

Philip K. Dick Czas poza czasem

Morressy John Kedrigern w krainie koszmarow

Wylie Jonathan Słudzy Arki Tom 3 Magiczne Dziecko

Bacigalupi Paolo

Bar Do Thos Grol (księga umarłych)