Koontz Dean R Moonlight Bay T 2 Korzystaj z nocy

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W pokoju Lizzie.Maureen stała oparta ple-cami o ścianę, przyciskała dłonie do skroni.Lizzie.och, ona wciąż.wciąż się rzuca-ła.jej twarz.jej twarz była cała opuchnięta.zniekształcona.nawet kości.to niebyła już Lizzie.Straciłem nadzieję.To było to cholerne miejsce, druga strona, to cośprzechodziło przez Lizzie jak przez drzwi.Przechodziło.O Boże, jak ja siebie nienawi-dzę.Nienawidzę sam siebie.Byłem częścią tego wszystkiego.To ja otworzyłem drzwi,otworzyłem drzwi do tamtego miejsca, ściągnąłem je tutaj.Otworzyłem drzwi.A terazmoja biedna Lizzie.więc musiałem.więc.więc strzeliłem.strzeliłem do niej.strze-liłem dwa razy.Umarła, leżała spokojnie na łóżku, taka mała i taka spokojna.ale niewiedziałem, czy to coś nadal w niej żyło, żyło w niej, choć ona już umarła.A Maureen.Maureen ściskała głowę obiema rękami.powiedziała: �Trzepotanie�, a ja wiedziałem,że ona chce powiedzieć.że to jest teraz we wnętrzu jej głowy, bo ja też to czułem, trze-potanie wzdłuż kręgosłupa.trzepotanie złączone z tym.z tym, co było w Lizzie, conadal było w Lizzie.A Maureen powiedziała.najbardziej zdumiewającą.powie-działa najbardziej zdumiewającą rzecz.powiedziała �Kocham cię�, bo wiedziała już,co się dzieje.Mówiłem jej wcześniej o drugiej stronie, o misji, i wiedziała już, że zosta-łem w jakiś dziwny sposób zarażony, że to było uśpione przez te dwa lata, ale zostałemzarażony, a teraz zaraziłem też ich, zniszczyłem nas wszystkich, wszystkich, a ona o tymwie.Wie, co ja.co ja zrobiłem.i co.i co muszę zrobić teraz.więc mówi �Kochamcię�, daje mi pozwolenie, a ja odpowiadam, że też ją kocham, tak bardzo, kocham jątak bardzo, i jest mi tak strasznie przykro, ona płacze, a potem.strzeliłem do niej raz.raz, szybko, do mojej kochanej Maureen, nie pozwoliłem jej cierpieć.Potem.o Boże.potem poszedłem.z powrotem.do pokoju Freddiego.Leżał w łóżku, na plecach, spo-cony, pot zlepił mu włosy.trzymał się obiema rękami za brzuch.Wiedziałem, że czujeto trzepotanie.trzepotanie w brzuszku.bo ja czułem je już w piersiach i w lewym bi-cepsie, jak w żyle, a potem w jądrach, potem znowu wzdłuż kręgosłupa.Powiedziałemmu, że go kocham, poprosiłem, żeby zamknął oczy.żeby zamknął oczy.a ja mu wtedypomogę.ulżę.Myślałem, że nie będę mógł tego zrobić.ale zrobiłem.Mój syn.Mójchłopak.Wspaniały chłopak.Obiecałem, że mu ulżę, i kiedy strzeliłem, trzepotaniew moim ciele ustało, całkowicie.Ale ja wiem, że to nie koniec.Nie jestem sam.nie je-stem sam w swoim ciele.Czuję.pasażerów.coś.jakiś ciężar.obecność.Teraz jestspokojne.Spokojne, ale nie na długo.Nie na długo.Załadowałem rewolwer.Delacroix wyłączył magnetofon, przerwał nagranie, by odzyskać nad sobą panowa-nie.205Za pomocą pilota zatrzymałem taśmę.Zwiętej pamięci Leland Delacroix nie był je-dynym, który musiał wziąć się w garść.Bobby bez słowa wstał z miejsca i wyszedł do kuchni.Po chwili zrobiłem to samo.Wylewał resztkę płynu z butelki, spłukując ją zimną wodą. Nie zakręcaj poprosiłem.Kiedy Bobby wyrzucał opróżnioną butelkę do kosza i otwierał lodówkę, ja podsze-dłem do zlewu.Co najmniej przez minutę polewałem sobie twarz zimną wodą.Kiedy wytarłem się papierowymi ręcznikami, Bobby wręczył mi butelkę piwa.Ontakże trzymał jedną w dłoni.Chciałem wrócić do Wyvern w dobrej formie, z niezmąconym umysłem.Jednak potym, co usłyszałem, i zważywszy na to, czego jeszcze miałem się dowiedzieć, mógłbymzapewne wypić cały sześciopak i nie poczuć żadnych efektów. To cholerne miejsce ta druga strona powiedział Bobby, cytując Delacroix. To tam, gdzie był Hodgson. I skąd wrócił, kiedy go zobaczyliśmy. Może Delacroix oszalał, wymyślił sobie to wszystko, zabił rodzinę bez powodu? Nie. Myślisz, że to, co zobaczył w gardle swojej córki, w jej oku.że to istniało na-prawdę? Jestem pewien. Ja też.Te stworzenia w skafandrze Hodgsona.myślisz, że to właśnie to trzepo-tanie? Może.Albo coś gorszego. Gorszego powtórzyłem, nie będąc nawet w stanie wyobrazić sobie czegoś po-dobnego. Coś mi się wydaje, że to miejsce po drugiej stronie to niezły cyrk.Wróciliśmy do jadalni.Bobby ponownie usiadł na stołku wiolonczelisty.Ja na krze-śle przy stole do komponowania.Po chwili wahania uruchomiłem magnetofon.W drugiej części nagrania nastrój Delacroix uległ wyraznej zmianie.Nie dawał sięjuż tak łatwo ponosić emocjom.Od czasu do czasu robił krótkie przerwy, by zapanowaćnad drżeniem głosu, by uspokoić nerwy, mówił jednak składniej niż poprzednio. W garażu przechowuję narzędzia ogrodnicze, mam też zbiornik ze Spectracide,środkiem na owady [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Foster Alan Dean Tran ky ky Misja do Moulokinu

Foster Alan Dean Tran ky ky Czas na potop

Foster Alan Dean Przekleci 02 Krzywe zwierciadlo

Foster Alan Dean Przekleci 03 Wojenne lupy

Foster Alan Dean Gwiezdne Wojny Nadchodzšca Burza

Foster Alan Dean Przekleci 01 Sojusznicy

Foster Alan Dean Zaginiona Dinotopia

Foster Alan Dean Spotkanie na Mimban

Andrzej.Sapkowski. .Ostatnie.Zyczenie.[www.osiolek.com].1

doliczonyczas.keep.pl