[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A gdy je skończysz, położysz się jeszcze raz, ale na prawym boku,i przez czterdzieści dni będziesz nosił winę domu judzkiego, wyzna-czam ci po jednym dniu za każdy rok.Zwróćmy uwagę, że to sama Bi-blia tak interpretuje dni tych proroctw (Ezechiela 4:6).Poniżej mamyprzykłady zwodniczej nadziei, którzy posługiwali się tymi samymi meto-dami, a mianowicie obliczanie: dzień za rok:Joachim z Fiore (1130–1202)Jak donoszą dostępne nam źródła pisane: Opat klasztoru Cystersów, byłprawdopodobnie pierwszym chrześcijańskim komentatorem biblijnym, któryodniósł zasadę „dzień za rok” do okresów z Ksiąg Daniela i Objawienia.Prawdopodobnie na niego, wywarli wpływ żydowscy rabini, odnosił regułę„dzień za rok” do 1260 lat liczonych od Chrystusa, przy czym wierzył, żewkrótce zakończą się one z nastaniem „epoki Ducha Świętego”.Dzieła Joachima zapoczątkowały nową tradycję w dziedzinie interpre-tacji, w myśl której „zasada dzień za rok” stanowiła główną podstawę obja-śniania proroctw.W następnych stuleciach wyznaczano niezliczone datydrugiego przyjścia Chrystusa, przy czym większość z nich ustalano w opar-ciu o zasadę „dzień za rok”.Większość protestanckich reformatorów uzna-wało tę zasadę, przyjęła się też powszechnie wśród protestanckich uczonych,co trwało aż do XIX wieku.CZASY POGANNaukę tę oparto na dwóch wersetach:1Księgi Objawienia (11:2,3) czytamy tam : że zewnętrzny przedsionekświątyni został oddany poganom, którzy będą tratować święte miastoprzez czterdzieści dwa miesiące.2Niektórzy uczniowie Joachima skojarzyli te słowa z zawartym w Ewan-gelii według Łukasza 21:24 gdzie czytamy: I padną od ostrza miecza, izostaną uprowadzeni do niewoli u wszystkich narodów, a Jerozolimabędzie zdeptana przez pogan, aż się dopełnią czasy pogan.Proroctwo o „czasach pogan”, z pozoru wydawało im się rozsądne.Jed-nakże Objawienie 11:2,3 i 12:6,14 odnoszono do Kościoła chrześcijańskie-go, zaś Jerozolimę lub „święte miasto” interpretowano jako Kościół Rzym-51ski.59 Mamy tu klasyczny przykład wyrwania dwóch wersetów z kontekstu, które mówią o różnych czasach.Łukasz zapisał okres od pierwszego wieku(zburzenie Jerozolimy w 70 r n.e.).Apostoł Jan koncentrował się na okresieWielkiego Ucisku.Ta metoda praktykowana jest przez wielu komentatorówBiblii do dnia dzisiejszego.Arnold de Villanova (ok.1235–1313)utożsamił czasy pogan z okresem 1290 dni z proroctwa Daniela 12:11, li-cząc je od usunięcia żydowskich ofiar ze świątyni, po zniszczeniu Jerozoli-my przez Rzymian oczekiwał końca czasów pogan w czternastym wieku.Walter Brute,jeden z uczniów Wiklifa żyjący w Anglii przy końcu XIV wieku, twierdził,że czasy pogan rozpoczęły się „wkrótce po śmierci apostołów”.60 Brutetakże liczył 1290 lat od zniszczenia Jerozolimy:„Uważny czytelnik Ksiąg Kronik zauważy, że od zburzenia Jerozolimy i odrozproszenia świętego ludu, oraz od umieszczenia obrzydliwości, to zna-czy ‘Bożka Spustoszenia Jerozolimy’ w miejscu Świętym, gdzie poprzed-nio znajdowała się Świątynia Boża upłynęło 1290 dni, licząc jak to się po-wszechnie przyjmuje u Proroków [w księgach prorockich – przyp.red.] dzieńza rok.Zatem czasy narodów pogańskich wypełniły się, kiedy (.) Bóg do-puścił, by deptali oni święte miasto przez czterdzieści i dwa miesiące.” 61Idąc za tą wykładnią, czasy pogan powinny już dawno dobiec końca,(zakładając, że ap.Jan zmarł 100 roku + 1290 dni-lat = 1390 r).Brute są-dził, że powtórne przyjście Chrystusa było bardzo bliskie.Kiedy minąłczternasty wiek, czas mijał, a z nim odchodziło w przeszłość wiele wyzna-czonych dat nadejścia Apokalipsy.Od tego czasu liczenie okresu 1260 lub1290 lat zaprzestano liczyć, od zburzenia Jerozolimy w 70 r.n.e.czy też odśmierci apostołów, ponieważ czas ‘ich proroctwa’ został zweryfikowany.Datę wyjściową zaczęto umieszczać w innych późniejszych latach.John Napier (1550–1617),62wybitny szkocki matematyk i badacz proroctw, za początek tego okresu przyjąłrok 300 lub 316, zaś jego koniec umieścił w drugiej połowie XVI wieku.Później59 Ibid.ss.717, 723, 727.Ta informacja oparta jest na dziele „De Seminibus Scripturarum”, fol.13 v,kol.2 (według Frooma), które zostało napisane w roku 1205 n.e.Rękopis ten jest znany jako Vat.Latin3813.60 „Registrum” przetłumaczone w dziele Johna Foxe'a pt.”Acts and Monuments”, wyd 9.(Londyn, 1684),tom I, s.547.Zobacz też Froom, tom II, s.80.61 Froom, tom II, s.80.62 John Napier, „A Plaine Discovery of the Whole Revelation of Saint John”, (1593), ss.64,65.Froom, tomII s.458.52znowu przesunięto tę datę na szósty lub siódmy wiek, dopasowując do czasów,znacznych wpływów władzy papieskiej.Rewolucja Francuska (1789–1798), jak i chaos, który był jej następ-stwem w Europie rozbudziły wielkie zainteresowanie badaniem proroctw,tym bardziej, że niektóre z tamtych wydarzeń trafnie przepowiedziało kilkuwykładowców proroctw biblijnych.Kulminacyjnym punktem rewolucji byłoobalenie siłą monarchii oraz proklamowanie Republiki w roku 1792.Nie-którzy historycy twierdzą, że Rewolucja Francuska stała się punktemzwrotnym w historii.W Ameryce punktem szczytowym owego przebudzenia był ruch Willia-ma Millera.Drugi adwent przepowiadano na lata 1843, 1844 lub 1847, kie-dy to przypuszczalnie miał dobiec końca okres 2300 dni–lat z proroctwaDaniela 8:14.W tym też liczono 1260 lat, co dało 2520 lat [ Pobierz całość w formacie PDF ]