[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I o dziwo tak wÅ‚aÅ›nie byÅ‚o w znakomitej wiÄ™kszość przypadków,nie liczÄ…c dostosowywania do siebie drobiazgów i szczegółów.Potem nastÄ™powaÅ‚a zamiana i sczytywaliÅ›my rozdziaÅ‚ partnera.Trzeba byÅ‚o przecież sprawdzić, czy poprowadziÅ‚ naszego bohatera tak,jak sobie umyÅ›liliÅ›my.Poza tym w grÄ™ wchodziÅ‚o wyrzucaniepowtórzeÅ„, nanoszenie poprawek, żeby tekst lepiej siÄ™ czytaÅ‚, a od czasudo czasu dopisywaliÅ›my caÅ‚y akapit, jeÅ›li przypadkiem okazywaliÅ›mysiÄ™ wiÄ™kszym ekspertem od geografii jakiegoÅ› miejsca albo, na przykÅ‚ad,autorytetem w kwestii tego, jak najlepiej zwiÄ…zać kochankÄ™.W dwóch z trzech części naszej trylogii bawiliÅ›my siÄ™ teżw chwilowÄ… wymianÄ™ bohaterów.MiaÅ‚o to nas uchronić przed rutynÄ…,a czytelnikom dostarczyć dodatkowej rozrywki, tak wiÄ™cw OsiemdziesiÄ™ciu Dniach %7łółtych i Niebieskich Summer pisywaÅ‚a jakoDominik, a Dominik jako Summer.Trudno powiedzieć, czy nasza synchronizacja istniaÅ‚a od poczÄ…tku,czy może zostaÅ‚a wypracowana podczas pracy, ale kiedy po skoÅ„czeniupowieÅ›ci przyszÅ‚o do redakcji i korekty autorskiej, mieliÅ›my ogromnekÅ‚opoty ze stwierdzeniem, kto pisaÅ‚ który rozdziaÅ‚.Mamy nadziejÄ™, że czytelnicy majÄ… z poznawania przygódSummer i Dominika tyle samo radoÅ›ci, ile my z pisania o nich.CZY %7Å‚ÓA
TY TO NOWY SZARY (GREY2)?Oszałamia nas wprost entuzjastyczne przyjęcie OsiemdziesięciuDni %7łółtych i wydaje nam się, że to może być dobry moment naodniesienie się do kilku kwestii, które od czasu do czasu przewijają sięw recenzjach.Przede wszystkim, dlaczego książka pisana jest równocześniew pierwszej i w trzeciej osobie?W Osiemdziesięciu Dniach& %7łółtych, Niebieskich i Czerwonychkolejne rozdziały są pisane na przemian z perspektywy Summer, któraopowiada w pierwszej osobie, i Dominika  w trzeciej osobie.Przedstawiamy punkt widzenia zarówno naszej bohaterki, jak i bohatera,bo zdawało nam się, że będzie to miła odmiana dla czytelników; będąwreszcie mogli poznać obydwie perspektywy, z których można spojrzećna tę samą historię.Jak często się zdarza, że czytelnik może obserwowaćrozwijający się romans i męskimi, i kobiecymi oczami? Poza tym VinaJackson, jako pisarka składająca się z dwóch autorów, mogła się o topokusić, z nadzieją że zrobi to dobrze.Tam, gdzie jeden pisarz musiczasem zmagać się z chęcią faworyzowania jednego bohatera, naszadwójka walczyła w narożnikach swoich własnych postaci.Wersja Summer przedstawiana jest w pierwszej osobie,a Dominika w trzeciej, żeby to Summer miała większą mocoddziaływania poprzez tekst.Zależało nam na stworzeniu zadziornej,niezależnej dziewczyny, która jest pewna siebie i dobrze się ze sobączuje, a te cechy mogłoby być trudno utrzymać w konwencji sado-maso,gdzie jej postać jest z założenia uległa. Ale nie wszystko krąży wokół kobiet.Z drugiej strony ważne byłodla nas stworzenie męskiego bohatera obdarzonego głębią, nie tylkoprzystojnego, bogatego i dominującego faceta, na widok którego kobietymdleją i tyle.W romansach utrzymanych w estetyce sado-maso najczęściejpierwszoplanową postacią jest uległa kobieta, ale już motywacjemęskiego bohatera schodzą na dalszy plan i są znacznie mniej istotne niżfakt, że ma w domu lądowisko dla śmigłowców.Zależało nam nazgłębieniu przyczyn, dla których bohater może chcieć wiązać swojąkochankę, pokazaniu ewolucji jego pragnień i analizie jego reakcji na to,że żądze, które nim targają, pewnie przez wielu byłyby uznane zaniemoralne albo wręcz za uwłaczające godności.Wydawało nam się także, a pierwsi czytelnicy potwierdzili nasząintuicję, że te naprzemienne rozdziały pomagają utrzymać napięcie, bokażdy urywał się w najbardziej emocjonującym momencie i czytelnikmógł zabawiać się zgadywaniem, co będzie dalej z bohaterką albobohaterem i jak drugi bohater postrzega zachowania pierwszego, opisanew rozdziale wcześniejszym.Pisanie w tej konwencji okazało się dla nas proste i mamynadzieję, że po pierwszym zaskoczeniu, kiedy czytelnik po lekturzepierwszego rozdziału w całej serii zdaje sobie sprawę, że w rozdzialedrugim opowiada zupełnie inna osoba, nie jest to dla nikogo kłopotliwe.W dalszych częściach konieczne okazało się jednak pokazanie Summeri innych ważnych bohaterów oczami trzecioosobowego narratora, bodzięki temu mogli się pojawić w danym punkcie akcji we właściwymmomencie.A dla nas była to możliwość, żeby jeszcze głębiej poznaćnasze postaci, bo pokazaliśmy, jak widzą Summer inni, nie tylkoDominik.Skąd tytuł? Czy żółty to nowy szary?Na temat tytułu wiemy już wszystko.Czytelnicy pytali naTwitterze, czy te kolory odnoszą się do żółtaczki albo do sportówwodnych.Z przyjemnością informujemy, że w tekście nie występuje anijeden motyw, ani drugi.Początkowo tytuł miał brzmieć zupełnie inaczej, ale nasz wydawcaoczekiwał czegoś innego, optymalnie chwytliwego i łatwowpisywalnego w świat wszechobecnych hashtagów na Twitterze,w którym wszystko jest skrócone do minimum, więc burza mózgówtrwała, dopóki nie wyłonił się tytuł, który zadowolił wszystkichi zapewnił, że supermarkety też będą mogły sprzedawać naszą książkę.Kolory są hołdem dla filmów: szwedzkiej serii, która złamałaseksualne tabu: Jestem ciekawa  w kolorze żółtym i Jestem ciekawa w kolorze niebieskim oraz dla trylogii Krzysztofa Kieślowskiego.Niezależnie od pewnych podobieństw do Pięćdziesięciu twarzy,w sferze marketingowej utożsamienia nie dało się uniknąć.Zresztą, cotu dużo mówić, kłamstwem byłoby wypieranie się nadziei na to, że udanam się zaczerpnąć trochę z sukcesu Anastasii Steel i jej ChristianaGreya, i ogromnych apetytów na gorącą literaturę, które rozbudziła E.L.James.Z pełną odpowiedzialnością stwierdzamy jednak, że nasza książkanie jest kopią.%7ładna z połówek Viny Jackson nie czytała książek E.L.James.Na początku po prostu nie było na to czasu, bo pisanie za bardzonas pochłaniało.Potem to był już świadomy wybór, przynajmniej doczasu ukończenia Osiemdziesięciu Dni, żeby nie można było oskarżyćnas o naśladownictwo.Nie można naśladować czegoś, czego się nie zna.Osiemdziesiąt Dni& napawają nas dumą, a zachwyca fakt, że E.L [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

nvs.xlx.pl