Aleksander Kondratow Zaginione cywilizacje

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I nad tączęścią, której los dał pozostać na miejscu, wyznaczył sam siebie jako króla, nad emigrantamizaś swego syna, który nazywał się Tyrrenos.Po losowaniu więc jedni z nich wywędrowaliz kraju, udali się do Smyrny i pobudowali sobie statki.Na nie włożyli całe ruchome mienie,jakie im było potrzebne i odpłynęli, aby poszukać sobie środków do życia i ziemi.W końcu,minąwszy wiele ludów, przybyli oni do Umbrów, gdzie założyli miasta i po dziś dzieńmieszkają.Nazwę Lidyjczyków zastąpili inną, wziętą od imienia królewskiego syna, który ich tuprzywiódł: od niego tworząc swe miano, nazwali się Tyrrenami. *Herodot żył w V w.p.n.e.Wiele z jego opowieści zostało pózniej potwierdzonychprzez odkrycia współczesne, które dostarczyły również pewnych informacji dotyczącychEtrusków.Herodot mówi na przykład, że na cześć zwycięstwa nad Grekami Etruskowieurządzili zawody gimnastyczne, coś w rodzaju etruskiej olimpiady.Podczas pracwykopaliskowych na terenie Tarkwinii archeologowie odkryli barwne freski, przedstawiającezawody sportowe: biegi, wyścigi konne, rzut dyskiem itp.- prawdziwe ilustracje do słówHerodota!Kamienne grobowce Etrusków posiadają wiele wspólnego z mogiłami kamiennymiodkrytymi w Lidii i sąsiadującej z nią Frygii.Zwiątynie etruskie sytuowano z reguły przyzródłach, podobnie jak czynili to starożytni mieszkańcy Azji Mniejszej.Zdaniem wielu specjalistów, sztuka etruska, gdyby uwolnić ją od pózniejszychwpływów greckich, posiada ścisły związek ze sztuką Azji Mniejszej.Uważają oni, iżwielobarwne malarstwo etruskie wywodzi się ze Wschodu, podobnie zresztą, jak zwyczajbudowania świątyń na wysokich, sztucznie wznoszonych platformach.Cytując jednegoz uczonych, poprzez strojne szaty greckie, narzucone Etruskom, prześwieca jednakwschodnie pochodzenie tego ludu.* Herodot, Dzieje, przeł.S.Hammer.Warszawa 1954.251Taką opinię historyków sztuki popierają również niektórzy religioznawcy twierdząc,że aczkolwiek bogowie etruscy posiadali greckie imiona, byli jednakże bliżsi w zasadziebóstwom Wschodu niż greckiego Olimpu.W Azji Mniejszej czczono groznego bogaTarhunta (Tarkunta).U Etrusków było to jedno z najbardziej rozpowszechnionych imion,w tym również imiona królów rządzących Rzymem, dynastii Tarkwiniuszy!Listę podobnych dowodów potwierdzających świadectwo ojca historii można bykontynuować.Są to jednak dowody pośrednie, przez analogię.Podobieństwo obyczajów,imion, zabytków sztuki może być przypadkowe, nie musi sięgać głęboko korzeniamiw antyczne pokrewieństwo.Co się zaś tyczy opowieści Herodota o głodującychLidyjczykach, którzy lat osiemnaście spędzili na grach, broniąc się w ten sposób przedgłodem, czytelnik sam może dostrzec w tym sporo baśni i legendy.Tym bardziej, że żyjący,podobnie jak Herodot, w V w.p.n.e.pisarz grecki Hellanikos z Mitylene przekazał namhistorię zupełnie inną, związaną również z pochodzeniem Etrusków.Twierdzi on, że obszar Hellady, aż do Półwyspu Peloponeskiego, zamieszkiwał ongiślud Pelazgów.Kiedy przyszli tutaj Grecy, Pelazgowie zmuszeni zostali do opuszczeniaHellady.Początkowo powędrowali do Tesalii, którą pod naciskiem Greków musieli opuścići udać się za morze.Pod dowództwem swego króla Pelazga dopłynęli do Italii i tu przyjęlinową nazwę, dając początek krajowi nazwanemu Tyrsenią (tj.Tyrrenią-Etrurią).Inni pisarze antyczni mówią, że do ucieczki z Tesalii zmusił Pelazgów potop, a miałoto miejsce za panowania króla Deukaliona, jeszcze przed wojną trojańską.Głoszą oni, żeczęść Pelazgów osiedliła się na wyspach Lemnos i Imbros na Morzu Egejskim; dalej, żePelazgowie początkowo wylądowali w Spinie nad rzeką Pad, a następnie ruszyli w głąb krajui dopiero pózniej dotarli do swojej obecnej ojczyzny, Tyrrenii czy Etrurii.Te sprzeczne wersje zgodne są co do jednego: Etruskowie są potomkamipoprzedników Hellenów w Grecji, Pelazgów.Ale obok tej teorii pochodzenia Etrusków orazświadectwa Herodota istnieją jeszcze dwie inne, wywodzące się również z czasówantycznych.W końcu I w.p.n.e.mieszkał w Rzymie pisarz Dionizjos, pochodzącyz Halikarnasu, miasta w Azji Mniejszej, człowiek wykształcony, znający dobrze tradycjeswojej ojczyzny, jak również podania rzymskie i etruskie.Dionizjos z Halikarnasu napisał dzieło Antiquitates Romanae (Starożytnościrzymskie), w którym w sposób zdecydowany odrzuca twierdzenia Herodota, jakobyEtruskowie byli potomkami Lidów.Powołuje się on na dzieło Ksantosa, Lydiaka.Nie ma tuani słowa o tym, że połowa Lidyjczyków przeniosła się do Italii i dała początek Etruskom.Ponadto, jak pisze Ksantos, syn króla Atysa nie nazywał się Tyrrenos, lecz Torrebos.252Wydzielił on część Lidii, a tamtejsi poddani przyjęli nazwę Torrebiów, a nie Tyrrenów czyEtrusków.Dionizjos z Halikarnasu jest zdania, że nie istnieją żadne związki międzyLidyjczykami i Etruskami; posługują się oni różnymi językami, modlą się do różnych bogów,przestrzegają różnych zwyczajów i praw. Dlatego wydaje mi się, że bliżsi prawdy są ci,którzy widzą w nich ludność autochtoniczną a w żadnym wypadku nie napływową -konkluduje Dionizjos z Halikarnasu.I ten punkt widzenia podziela wielu uczonych. Przybysze ze Wschodu czy tubylcy? - tak chyba podsumować by można stary spóro pochodzeniu Etrusków.Ale wstrzymajmy się z tym.Cytowaliśmy już Tytusa Liwiusza.Przytoczymy jeszcze jedno interesujące jego spostrzeżenie: Plemiona alpejskie sąoczywiście również etruskie, zwłaszcza Retowie, którzy jednakże pod wpływem otaczającejprzyrody zdziczeli do tego stopnia, że nie zachowali ze starych obyczajów nic prócz języka,ale i ten nie uniknął zniekształceń.Retowie byli mieszkańcami terenów rozpościerających się od Jeziora Bodeńskiego poDunaj (obszar dzisiejszego Tyrolu i część Szwajcarii).Natomiast Etruskowie nazywali siebieRasenna, a więc dość blisko nazwy Retów.Oto dlaczego jeszcze w wieku XVIII uczonyfrancuski N.Fr�ret powołując się na Tytusa Liwiusza i na kilka innych świadectw, wysunąłteorię, wedle której ojczyzny Etrusków należy szukać na północy - w Alpach środkowych.Teorię tę poparli B.G.Niebuhr i T [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Mroz Remigiusz Zaginiecie Remigiusz Mroz

§ Maylunas Andriej & Mironenko Siergiej Mikołaj II i Aleksandra. Nieznana korespondencja

Appian z Aleksandrii Historia Rzymska XIII XVII

Ożarowski Aleksander Rosliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie

Paul Thompson, Tonya Cook Dra Zaginione Opowiesci t.3 (2)

Thompson Poul, Tonya Cook Dra Zaginione Opowiesci t.3

Russell Elliott Murphy Critical Companion to T. S. Eliot, A Literary Reference to His Life and Work (2007)

MAREK KRAJEWSKI Edward Popielski 02.Erynie (2010)

Aleksander Olin Komusutra (2)

Szkice O Masonerii I Poganstwie