[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Za radziecką ropę, węgiel, energię elektryczną i gaz płaciły niesamowitą wprost cenę.A płacić mogły dwojako: własnymi surowcami czy wyrobami przemysłu albo dostarczając tajemnice innych.Perspektywa niezwykle kusząca, tym bardziej, że informacje miały znacznie wyższą cenę i wszyscy pierwsi sekretarze partii „bratnich” krajów zawsze nakazywali swym wywiadom podwoić wysiłki, by jak najwięcej móc zaoferować Związkowi Radzieckiemu.Zachód w pierwszych latach istnienia tego systemu był niezmiernie zaskoczony rozległym zakresem zainteresowań wywiadów krajów socjalistycznych.Na co Mongolii plany reaktorów atomowych, a Kubie silników rakiet strategicznych? Pytania te uzyskują jasną i prostą odpowiedź, gdy rozpatruje się wszystkie te wywiady jako jeden system.Dodać do tego należy, że wśród radzieckich placówek zagranicznych było praktycznie niemożliwością znaleźć choć jedną „czystą”, to jest taką, której pracownicy nie byliby albo w całości, albo w przeważającej większości funkcjonariuszami KGB czy GRU (ze sprzątaczkami i kierowcami włącznie).To samo tyczyło się analogicznych placówek krajów „bratnich”, a pamiętać należy, że przy tak ścisłej współpracy ich macierzystych wywiadów z radzieckim, każdy z nich w mniejszym lub większym stopniu współpracował z KGB lub GRU – nawet jeśli część szeregowych pracowników nie zdawała sobie z tego sprawy.Rozdział 7GRU A KGBMetody, jakimi posługiwały się GRU i KGB, były identyczne i nie sposób ich rozróżnić ani po postępowaniu, ani po środkach, jakie stosowały.Różniły się natomiast, i to w sposób zasadniczy, cele obu tych służb specjalnych.Podstawową funkcję KGB można opisać jednym zdaniem: „Nie pozwolić, by Związek Radziecki został rozsadzony od wewnątrz”.Wszystkie konkretne zadania wywodziły się z tej podstawowej funkcji.Oto niektóre z nich: ochrona najwyższych osobistości partyjnych i rządowych, zapobieganie i tłumienie ewentualnych protestów społecznych, wyłapywanie dysydentów, cenzura i dezinformacja, kontrola zakazu kontaktowania się szeregowych obywateli ze światem zewnętrznym, w tym izolowanie gości z zagranicy albo też przerywanie kontaktów, które już zostały nawiązane i na koniec ochrona granic państwa.KGB działał również poza granicami Związku Radzieckiego, ale cele tego działania były te same co na terenie kraju.Można w tych ostatnich działaniach rozróżnić następujące: infiltrowanie środowisk emigracyjnych i neutralizowanie ich wpływu na własne społeczeństwo oraz międzynarodową opinię publiczną, zagłuszanie zachodnich rozgłośni nadających wiadomości w języku rosyjskim, zwalczanie organizacji religijnych mogących mieć wpływ na ludzi radzieckich, obserwacja „bratnich” partii komunistycznych z zamiarem natychmiastowej interwencji w przypadku pojawienia się „herezji”, śledzenie obywateli radzieckich za granicą, w tym też własnych oficerów, wyszukiwanie i fizyczna likwidacja najaktywniejszych przeciwników reżimu komunistycznego.Zadania GRU z kolei można było określić również jednym zdaniem: „Nie pozwolić, by Związek Radziecki został zniszczony przez jakikolwiek atak z zewnątrz”.W opinii Sztabu Generalnego taki atak mógł nastąpić w każdej chwili, bez wypowiedzenia wojny i mógł być efektem nawet którejś z rutynowych „interwencji ograniczonego kontyngentu” w Azji, Afryce czy Europie.Podstawowe zainteresowania i funkcje GRU można dlatego podzielić na cztery grupy:1.Militarna.Jest naturalnie najistotniejsza i składa się z informacji na temat struktury, jakości i rozmieszczenia sił zbrojnych wszystkich państw świata, ich planów i doktryn wojskowych, zarówno sił zbrojnych w całości, jak i każdego z ważniejszych sztabów, planów mobilizacyjnych, rodzaju szkolenia wojskowego, zaopatrzenia, morale itd.Praktycznie można z czystym sumieniem stwierdzić, że interesujące jest dokładnie wszystko, co ma jakikolwiek związek z wojskiem.2.Militarno-polityczna.Wzajemne stosunki w jakich pozostają państwa obce, jawne i tajne tarcia czy pakty, możliwe zmiany w przywództwie wojskowym lub politycznym, nowe przymierza, jakiekolwiek (nawet najdrobniejsze) zmiany w orientacji politycznej lub wojskowej armii, rządów czy całych bloków państw.3.Militarno-techniczna.Wszystko co jest związane z techniką wojskową i technologią wytwarzania nowych typów broni państw uważanych za potencjalnego przeciwnika (lub mało pewnego sojusznika), od projektów po testy prototypów.4.Militarno-ekonomiczna.Możliwości produkcji nowoczesnego uzbrojenia, jakie posiada dany kraj czy grupa państw, potencjał przemysłowy, źródła energii, transport, rolnictwo, surowce strategiczne lub ewentualne cele ekonomiczne.Sztab Generalny uważa, że jeśli GRU może dostarczyć w wyznaczonym terminie dokładne dane odnośnie dowolnego państwa na świecie, dotyczące tych czterech grup, to żadne z państw nie będzie go w stanie zaskoczyć niespodziewanym atakiem.W wielu przypadkach interesy KGB i GRU diametralnie się od siebie różniły, na przykład, demonstracja radzieckich (czy jeszcze carskich) emigrantów przed siedzibą ONZ nie interesowała GRU w najmniejszym stopniu, natomiast bardzo interesowała KGB.Jakiekolwiek manewry wojskowe dla odmiany w ogóle nie obchodziły KGB, natomiast pasjonowały GRU.Nawet w tych wypadkach, gdy zainteresowania były wspólne, podejście do nich było krańcowo różne.Na przykład, obie służby zainteresowane były polityką i politykami, ale osoba prezydenta Cartera od samego początku w ogóle nie interesowała GRU, gdyż nawet powierzchowna charakterystyka jego osobowości wykazywała niezbicie, że nigdy nie wykona pierwszy ataku na Związek Radziecki.Natomiast z punktu widzenia KGB był ze wszech miar godzien uwagi, gdyż jego polityka w dziedzinie poszanowania praw człowieka była bronią zdolną rozsadzić Związek Radziecki od wewnątrz [ Pobierz całość w formacie PDF ]