[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rybołówstwo w ocalałych miastach wybrzeża - co powiedział mu Reed, a potwierdziły rozmowy z innymi osobami - było ważną częścią gospodarki.Jeszcze rok, a przeciętny Amerykanin, który przeżył Noc Wojny, będzie przymierał głodem.Kiedy Rosjanie zamienili centrum kraju w nuklearną pustynię, zniszczyli tym samym wiele głównych obszarów uprawnych Ameryki.Utrata Kalifornii, a wraz z nią zbiorów warzyw i owoców z doliny Imperiał była dodatkową katastrofą.Floryda została tak dotkliwie zbombardowana, że bardzo niewiele można tam było wyhodować.Rourke pokręcił gwałtownie głową.Wraz z głodem nadejdzie jeszcze większa przemoc i gwałtZatrzymał się na pomoście tuż za rufą “Stargazera II”.Pod sklepieniem stał mężczyzna pracujący w pobliżu przyrządów nawigacyjnych.- Przepraszam! - zawołał doń Rourke.- Czego chcesz? - odparł człowiek nie oglądając się.Rourke uśmiechnął się, kuląc ramiona przed zrywającym się wiatrem.Bez skórzanej kurtki, kowbojska koszula, którą nosił, okazała się raptem nieodpowiednia.- Wchodzę na pokład.Pan jest kapitan Cal Summers? - zapytał, stawiając krok z pomostu do łodzi.Mężczyzna odwrócił się, a gdy to zrobił, spojrzenie Rourke'a pobiegło w stronę jego pasa.Nie było tam żadnej wypukłości, ale sweter podniósł się nieco, gdy mężczyzna się poruszył.- Jazda z mojej łódki, kolego - stwierdził stanowczo mężczyzna w swetrze.- Jeśli pan jesteś Cal Summers, to mam interes - kontynuował Rourke cichym, równym głosem.- Jestem Cal Summers, ale nie mam z tobą żadnych interesów, kolego.A teraz spływaj, no jazda!Rourke postąpił krok naprzód, oglądając się przez ramię i upewniając, że nikt nie patrzy.Kiedy człowiek w swetrze zaczął się ruszać, lewa ręka Johna wysunęła się do przodu, chwytając rękojeść pistoletu pod swetrem.Zanim Cal Summers zdążył zareagować, broń była już w dłoni Rourke'a, który odskoczył i cofnął się ku rufie.Trzymając zdobycz tuż przed sobą, powiedział na wpół do siebie:- Smith and Wesson 662,5, z uchwytem Barami Hip.Nieźle.Summers ruszył ku niemu, Rourke podniósł wylot obciętej lufy nierdzewnego rewolweru.Rybak zatrzymał się.Rourke ponownie rzucił spojrzenie za siebie, by sprawdzić, czy nikt ich nie widzi, po czym obrócił broń na palcu lewej dłoni i podał ją, skierowaną rękojeścią do przodu, Summersowi.Kapitan, strzelając oczyma na lewo i prawo, porwał pistolet i wepchnął z powrotem za pas pod swetrem.- Czego do diabła chcesz? Kim jesteś?- Nie tutaj - odparł John.- Wejdźmy do środka.- A więc - pod pokład - rzucił mężczyzna.Cal zaczął schodzić na dół.Za nim, rozglądając się uważnie na boki, Rourke.ROZDZIAŁ XIISarah zatrzymała się.Nagły wiatr szarpnął jej spódnicą, przeszywając ciało chłodem.Spojrzała wzdłuż mola.Na przeciwnym końcu dostrzegła nazwę, której kazał jej szukać Kleinschmidt - “Ave Maria”.Łódź zdawała jej się okropnie wielka, ale ruszyła pomostem, zdecydowana tak czy owak przyjrzeć się jej bliżej.Przy nabrzeżu, jeden przy drugim, przycumowane były kutry rybackie, tylko kilka miejsc było pustych.W pobliżu nielicznych łodzi kręcili się ludzie.Raptem stanęła znowu, czując biegnący po plecach dreszcz, którego nie wywołało zimno.Zobaczyła kowbojski kapelusz, jaki czasami nosił John.Zastanawiała się, co na rybackiej łodzi robi człowiek w szarym Stetsonie.Postać w kapeluszu wydawała się jej znajoma.- Dziwne - mruknęła, po czym poszła dalej.Zerknęła na nazwę, wysoki człowiek w kowbojskim kapeluszu schował się już pod pokład.Łódź zwała się “Stargazer II”.Kiedy zmierzała ku “Ave Marii”, na końcu mola obejrzała się jeszcze na “Stargazera II”.Ale mężczyzny, który przez mgnienie oka przypomniał jej Johna, nie było już widać.ROZDZIAŁ XIIIRourke szukał wzrokiem popielniczki, a nie znalazłszy jej, zaczaj: strącać popiół z cygara do lewej dłoni.- No więc, kimże do cholery jesteś? - Cal Summers opierał się o przeciwległą ścianę kajuty przy sekcji dziobowej, z prawą dłonią w okolicy paska spodni - blisko rewolweru pod swetrem [ Pobierz całość w formacie PDF ]