Markiz de Sade Zbrodnie milosci

Startseite

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. A nosisz nazwisko Florville? Owszem odpowiedziałam tak się nazywam. Nie znałam pani mówiła ale jesteś osobą uczciwą i jak powiadają, szanowaną w tymmieście.To wystarczy, na moje nieszczęście. I kontynuowała z przejęciem: Widziałampanią we śnie, wśród tych wszystkich okropności.była pani razem z moim synem.gdyżjestem matką, i to, jak widzi pani, nieszczęśliwą.miałaś tę samą postać, ten sam wzrost, tęsuknię.a przede mną wznosił się szafot.28 We śnie! zawołałam we śnie, o pani. Wtedy dopiero przypomniałam sobie własnysen sprzed niejakiego czasu; uderzyły mnie rysy twarzy tej kobiety; rozpoznałam w niej po-stać, która ukazała mi się razem z Sennevalem obok cierniowej trumny.Oczy zwilżyły misię łzami; im bardziej przyglądałam się tej kobiecie, tym usilniej pragnęłam odwołać swojezeznania.nawet przyjąć na siebie jej wyrok śmierci.Chciałam uciekać, a nie mogłam sięporuszyć.Dostrzeżono moje zmieszanie, ale trybunał był przeświadczony o mojej niewinno-ści, więc zadowolił się przerwaniem naszej rozmowy.Wróciłam do siebie zdruzgotana, peł-na sprzecznych uczuć, których zródła nie potrafiłam sobie wytłumaczyć.Nazajutrz poprowa-dzono tę nieszczęśnicę na śmierć.Tego samego dnia otrzymałam odpowiedz od pana de Saint-Pr�t; zobowiązał mnie do po-wrotu.Po tych fatalnych wydarzeniach Nancy nie było dla mnie przyjemnym miejscem po-bytu, opuściłam je więc niezwłocznie i podążyłam do stolicy, ścigana teraz przez widmo tejkobiety, które zdawało się wołać za mną: To ty, nieszczęsna, posłałaś mnie na szafot, a niewiesz nawet, kogo skazałaś na śmierć!Wstrząśnięta tylu ciosami, przygnieciona takim strapieniem, prosiłam pana de Saint-Pr�t,aby wyszukał mi jakieś schronienie, gdzie mogłabym dokonać żywota w najgłębszym osa-motnieniu, oddając się tylko pokutom i spełnianiu religijnych obowiązków.Wskazał miklasztor, w którym mnie pan znalazł; zamieszkałam tutaj w tym samym tygodniu, zdecydo-wana opuszczać jego mury tylko dla odwiedzenia dwa razy w miesiącu swojego opiekuna ispędzenia zarazem kilku dni u pani de Lerince.Ale niebiosa, które nie szczędziły mi cierpień,nie pozwoliły również radować się długo szczęściem obcowania z tą ostatnią przyjaciółką;utraciłam ją w ubiegłym roku.Była dla mnie zbyt dobra, abym opuściła ją w tych ostatnichokrutnych chwilach; ona także umarła na moich rękach.Ale czy uwierzy pan? Nie miała tak spokojnej śmierci jak pani de Verquin; tamta niczegosię nie spodziewała i nie bała się wszystkiego utracić; ta zaś zdawała się lękać utraty wszel-kiej nadziei.Nie widziałam najmniejszych wyrzutów sumienia u kobiety, która powinna byłauginać się pod ich ciężarem; u tej natomiast, która wolna była od wszelkiego grzechu, poja-wiły się one przed zgonem, Pani de Verquin w chwili śmierci żałowała jedynie, że nie dosyćgrzeszyła; pani de Lerince konała wyrzucając sobie, iż czyniła za mało dobra.Pierwsza okryłasię kwiatami, opłakując jedynie utratę rozkoszy; druga chciała umrzeć na pokutniczym łożu,rozpaczając na wspomnienie godzin, które zaniedbała poświęcić cnocie.Zastanowiły mnie te przeciwieństwa i trochę zwątpienia wkradło się do mej duszy. Iczemuż to mówiłam sobie spokój w ostatniej chwili życia nie jest udziałem cnoty, ale ra-czej grzechu i występku? Ale w tej samej chwili umocnił mnie jakiś wewnętrzny głos, po-chodzący z głębi serca. Czy przystoi mi pomyślałam badać zamiary Przedwiecznego?To, co widziałam: winno mnie jeszcze bardziej umocnić w wierze: trwoga pani de Lerincebyła niepokojem cnoty, natomiast okrutna apatia pani de Verquin ostatnim dowodem skutkówzbrodni.Ach! Gdybym mogła wybrać dla siebie rodzaj śmierci, niechby Bóg przyznał miłaskę niepokoju tej pierwszej, a ustrzegł przed otępieniem tamtej.Taki jest koniec mojej historii.Od dwóch lat mieszkam w klasztorze Wniebowzięcia, gdzieumieścił mnie mój dobroczyńca.Tak, proszę pana, żyję tam już dwa lata, a nie miałam jesz-cze ani chwili ukojenia; każdej nocy jawi się przede mną wizerunek nieszczęśliwego Saint-Ange a i tej biednej kobiety, którą w Nancy posłałam na śmierć.W takim stanie ducha spoty-kam teraz pana; to były tajemnice, z których miałam ci się zwierzyć.Czyż nie było moimobowiązkiem powiedzieć ci o wszystkim zanim ulegniesz uczuciom, które tak cię zwodzą?Widzi pan sam, czy mogę być ciebie godna.czy ta dusza rozdarta cierpieniem może przy-nieść ci w życiu jakąkolwiek radość.Ach! Drogi panie, pozbądz się tych złudzeń i pozwólmi wrócić do surowej samotni, która jedyna teraz mi przystoi.Gdybyś wyrwał mnie stamtąd,to miałbyś wiecznie przed sobą straszne widowisko wyrzutów sumienia, boleści i niedoli!29Panna de Florville zakończyła swoją opowieść w stanie wielkiego wzburzenia.Z naturyżywa, wrażliwa i delikatna, nie potrafiła wspominać swoich nieszczęść nie przeżywając ichod nowa.Pan de Courval, który w ostatnich wydarzeniach jej życia nie dopatrzył się bynajmniej ar-gumentów zdolnych zniweczyć jego zamiary, starał się usilnie uspokoić ukochaną dziewczy-nę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

Robert.A.Haasler. .Zbrodnie.w.imieniu.Chrystusa.(osloskop.net)

Jacquemard Serge Requiem dla krola zbrodni

Zbrodnia wsrod roz Zofia Kaczorowska

Slaughter Karin Will Trent 06 Zbrodniarz

Koontz Dean R Zwierciadlo Zbrodni

Bova Ben Zbrodnia

Zbrodnie masonerii w Meksyku

Rice Anne Godzina czarownic Tom 4

King Stephen Desperacja

King Stephen Talizman